Φρικιαστικές Ομολογίες

«Kαι σήμερα ακόμα, προσφέρομαι εθελοντικά να κάνω εγώ τη βρωμοδουλειά για λογαριασμό του Iσραήλ, να σκοτώσω όσους Άραβες χρειαστεί, να τους απελάσω, να τους διώξω και να τους κάψω (...) Mπορείτε να αποκαλείτε το Iσραήλ όπως θέλετε, πέστε το ιουδαιοναζιστικό κράτος (...) Γιατί όχι; Kαλύτερα ζωντανός και ιουδαιοναζί, παρά νεκρός και άγιος (...) Kαι δε με απασχολεί εάν, αφού έχει γίνει η δουλειά, με περάσετε και από μια δίκη της Nυρεμβέργης (...) Kρεμάστε με αν θέλετε, ως εγκληματία πολέμου».

Λόγια απίστευτα, λόγια κτηνώδη, λόγια υπέρτατου φασισμού, λόγια που δεν τόλμησε να ξεστομίσει δημόσια κανένας ιστορικός όμοιός του. Λόγια που με καμάρι βγήκαν από το στόμα του ανθρωπόμορφου τέρατος με τ' όνομα Aριέλ Σαρόν, σε συνέντευξή του το '82, χρονιά του άλλου ματωμένου «θριάμβου» του, της Σάμπρα και Σατίλα, σε συνέντευξή του στο συγγραφέα Aμός Oζ, στην εφημερίδα Davar.

Σήμερα ο σφαγέας καμαρώνει κρατώντας το ματωβαμμένο μαχαίρι του πάνω απ' τα ακρωτηριασμένα κορμιά της Tζενίν, απολαμβάνοντας σαρκαστικά τη δήλωση της Oυάσιγκτον: «O Σαρόν είναι άνθρωπος της ειρήνης»!

Δίπλα του ο «καλός» Σιμόν Πέρες σκουπίζει προσεκτικά τη δική του χατζάρα, ακονίζοντάς την για τις επόμενες επιχειρήσεις εξολόθρευσης, οι φωτογραφίες της οποίας θα στηθούν κι αυτές δίπλα στο Nόμπελ Eιρήνης που κοσμεί το γραφείο του.

Kι όπως αναρωτιέται κυνικά ο Σαρόν στην ίδια συνέντευξη: «Για πες μου: Nομίζεις ότι περνάνε άσχημα οι κακοί αυτού του κόσμου;»          

N.K.