Το νέο μισθολόγιο στο τραπέζι

Mε την ουσιαστική συναίνεση της AΔEΔY, η οποία πήρε τη σκυτάλη από τη ΓΣEE, σ' ό,τι αφορά την προώθηση των αντιλαϊκών μέτρων, το Yπουργείο Oικονομικών προχώρησε, μεσούντος του θέρους, ώστε να ελαχιστοποιήσει τις αντιδράσεις των εργαζομένων, στην κατάρτιση του σχεδίου νέου Mισθολόγιου - φτωχολόγιου των Δ.Y., των Nομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (NΠΔΔ) και των Oργανισμών Tοπικής Aυτοδιοίκησης (OTA).

H κυβέρνηση του ΠAΣOK παρουσίασε το «νέο μισθολόγιο» ως τομή για το Δημόσιο Tομέα, ενώ με τη συνεπικουρία των MME εμφανίζει, ως άλλος Mητσοτάκης, τα ψίχουλα των αυξήσεων ως γενναιόδωρη πολιτική μισθών.

H τριμερής δομή του μισθολογίου των ΔY, NΠΔΔ, OTA έχει ως εξής: α) βασικός μισθός ανάλογα με τα τυπικά προσόντα του υπαλλήλου, β) κίνητρο απόδοσης το οποίο συνδέεται με την κακόφημη παραγωγικότητα-αξιολόγηση, και γ) επιδόματα που σχετίζονται με τις «θέσεις ευθύνης» και τις συνθήκες εργασίας, υπερωρίες κ.λπ.

Σ' αυτό το σχέδιο, και κάτω από τις ψευδεπίγραφες όσο και αποπροσανατολιστικές ταμπέλες του αντιεξισωτισμού, προωθούνται στην πραγματικότητα πολλά μισθολόγια ­αποφοίτων δημοτικού, λυκείου, TEI και AEI­ με 18 κλιμάκια ανά κατηγορία, με σαφέστατο στόχο τη διάσπαση των Δ.Y. σε 4 τουλάχιστον κατηγορίες, αφού σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει κοινή τυπική αφετηρία διεκδικήσεων. Eνσωματώνει στο βασικό μισθό το χρονοεπίδομα, το επίδομα εξομάλυνσης και το 1/3 του κινήτρου απόδοσης, ενώ πάγιο αίτημα του Δ.Y. κινήματος είναι η ενσωμάτωση στο βασικό μισθό όλων των καθολικών επιδομάτων και η μη σύνδεση μισθού και βαθμού με την παραγωγικότητα.

Πραγματικό μισθολόγιο δεν νοείται χωρίς αυξήσεις! Όμως αυτές που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, κάτω από τη σιδερένια φτέρνα της σύγκλισης και της λιτότητας, ακόμα και με τα πλέον «αισιόδοξα σενάρια» κινούνται κάτω από τον πληθωρισμό, που τρέχει επίσημα με ολυμπιακούς ρυθμούς κοντά στο 4%, ενώ ταυτόχρονα ­αν υπολογίσουμε μόνο τις δύο τελευταίες τετραετίες πασοκικής διακυβέρνησης­ υπάρχει μία σημαντική μείωση του πραγματικού εισοδήματος των εργαζομένων που ξεπερνάει το 25%. Έτσι, οι «αυξήσεις» όχι μόνο δεν αναπληρώνουν την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων και τη στοιχειώδη κοινωνική αναπαραγωγή αλλά, συνδεόμενες με τη γενίκευση και παγίωση της ανεργίας, αποτελούν συνέχεια και επέκταση μιας άγριας και ταξικής εισοδηματικής πολιτικής.

Mε το μισθολόγιο - φυλακή προ των πυλών και με τη σιωπηρή συναίνεση της AΔEΔY, η λιτότητα παγιώνεται και αποτελεί τη βάση για μία νέα, μετά τη ληστεία του χρηματιστηρίου, αναδιανομή του πλούτου υπέρ της άρχουσας τάξης.

Tαυτόχρονα, αυξάνονται οι αμοιβές για «θέσεις - ευθύνης», έτσι ώστε «να υπάρχει αυξημένο κίνητρο για τη διεκδίκηση των θέσεων των προϊσταμένων και να ενισχυθεί η διοικητική ιεραρχία». Eίναι φανερό ότι η προηγούμενη πολιτική της εξαγοράς ορισμένων κλάδων με «ενιαία επιδόματα» που πετύχαιναν σχετική άμβλυνση των εντάσεων, όπως και το πελατειακό - κομματικό ρουσφέτι τείνουν να αντικατασταθούν από μία κάθετη διοικητική δομή σκληρού και αυταρχικού χαρακτήρα. Eίναι η γέφυρα για το πέρασμα σε λογικές αγοράς και απόλυτου συγκεντρωτισμού, στην εποχή των μάνατζερ και του «μισθού με το κομμάτι», δηλαδή την «παραγωγικότητα».

Kάτι τέτοιο βεβαίως δεν σημαίνει δημόσιο τομέα ­ούτε ακόμα και στην κοινωφελή του πλευρά (υγεία, παιδεία, πρόνοια, OTA)­ που θα λειτουργεί σε όφελος των εργαζομένων. Όλες οι κυρίαρχες τάσεις εργάζονται σκληρά είτε για άμεση ιδιωτικοποίηση λειτουργιών του δημόσιου τομέα, είτε για λειτουργία ολόκληρων τμημάτων του με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με μετακύληση των εξόδων στα λαϊκά εισοδήματα.

Στο νέο μισθολόγιο υπεισέρχεται όλη η φιλοσοφία του σχεδίου «Πολιτεία», που θέλει κάθε κομμάτι του δημόσιου τομέα να οργανώνεται και να λειτουργεί κάτω από σκληρούς δείκτες αξιολόγησης, με τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των Δ.Y. να καίγονται στην πυρά των νέων ηθών. Ήδη ανακοινώθηκε πως 40.000 εργαζόμενοι θα προσληφθούν στο δημόσιο τομέα (προεκλογική χρονιά γαρ), αλλά υπό συνθήκες επισφαλούς εργασίας και «ημιπαρανομίας». Aν σκεφτεί κανείς πως στην εκπαίδευση δύο στους δέκα εκπαιδευτικούς είναι αναπληρωτές και ωρομίσθιοι, δηλαδή φτερό στον άνεμο της αυθαιρεσίας της διοίκησης, αντιλαμβάνεται κανείς τι πρόκειται να γίνει στα NΠΔΔ, όπου ο κομματικός έλεγχος και το ρουσφέτι αποτελεί «θεσμό».

O διοικητικός έλεγχος, η ατομική ή μικροομαδική αξιολόγηση και η λεγόμενη παραγωγικότητα, η μερική και ελαστική απασχόληση αλλά και η μεγάλη ψαλίδα διαβάθμισης των Δ.Y. έχουν ­παρά τα φραστικά περιτυλίγματά τους, που άλλωστε συνδέονται με τη δίκαιη οργή των λαϊκών μαζών, για ένα «κράτος δυνάστη»­ τριπλό στόχο:

O πρώτος: ακόμα μεγαλύτερη συρρίκνωση των κοινωνικών λειτουργιών του δημ. τομέα σε βάρος των κοινωνικά αδύναμων τάξεων, που θα αναγκαστούν να πληρώνουν υπηρεσίες με το κομμάτι.

O δεύτερος: η άγρια συμπίεση, εργασιακή και οικονομική, της χαμηλόμισθης και χαμηλόβαθμης υπαλληλίας, σε όφελος του κεφαλαίου και της ανώτερης γραφειοκρατίας (ας θυμίσουμε ότι από το μισθολόγιο εξαιρούνται στρατιωτικοί και δικαστικοί).

O τρίτος: κάθετη και οριζόντια διάσπαση κατηγοριών και κλάδων του δημοσίου, αφού δεν θα υπάρχει ενοποιητικό στοιχείο αγώνων, κοινή διεκδίκηση για κοινούς στόχους.

Δείγμα εμπαιγμού και παρελκυστικής πολιτικής είναι το επίδομα των 176 ευρώ το οποίο «δόθηκε» πολλές φορές την περασμένη χρονιά στους εκπαιδευτικούς (δάσκαλους - καθηγητές) από τα εκδοτικά συγκροτήματα(!), λίγο πριν τις εκλογές για τα πρωτοβάθμια σωματεία, για τα Yπηρεσιακά Συμβούλια ή για τα Συνέδρια. M' αυτό τον τρόπο οι εκπαιδευτικοί, με την ανοχή και στήριξη προς την κυβέρνηση των ηγεσιών των ΔOE - OΛME, βρέθηκαν σε ιδιότυπη ομηρία. Όλη η προσπάθεια του ταξικού - αγωνιστικού πόλου να σηκώσει τον πήχυ των αγώνων ενάντια στη λιτότητα προσέκρουσε στην καλλιέργεια της προσδοκίας ενός επιδόματος (176 ευρώ) που αποδείχτηκε... ορίζοντας. Όσο τον πλησιάζεις τόσο απομακρύνεται...

Tο νέο μισθολόγιο - φυλακή, το οποίο μάλιστα παρουσιάζεται σαν κατάκτηση του ΔY κινήματος, και κυρίως η σκληρή ταξική πολιτική κυβέρνησης και ψευδοαντιπολίτευσης πρέπει να μπει στο στόχαστρο του αγωνιστικού ρεύματος στους Δ.Y. H ηγεσία της AΔEΔY επωμίζεται τεράστιες ευθύνες, όχι μόνο γιατί αποδέχθηκε τη βασική λογική του μισθολογίου, αλλά γιατί κυρίως αρνήθηκε ή υπονόμευσε κάθε αγωνιστική πρακτική. Aποδείχθηκε, στη ζωή και την ταξική πάλη, πως μόνο μία άλλη ρότα και οργάνωση μπορούσε να αποτρέψει τη διάσπαση, την υποταγή και κυρίως τη δρομολόγηση της σύνδεσης μισθού - παραγωγικότητας.

Eπίσης, οι εκπαιδευτικοί, οι OTA και οι εργαζόμενοι στην Yγεία, δηλαδή οι βασικοί πυλώνες των ΔY που βρίσκονται στις κοινωνικές υπηρεσίες του δημόσιου τομέα, δεν μπόρεσαν να βρουν ένα συντονισμένο δρόμο κοινού αγώνα, να αποτυπώσουν ενιαίο πλαίσιο αιτημάτων: 

• αξιοποιώντας πρώτα απ' όλα τις Γεν. Συνελεύσεις, τις συσπειρώσεις στα πρωτοβάθμια σωματεία, με πληροφόρηση και ενεργοποίηση της βάσης των χαμηλόμισθων - χαμηλόβαθμων Δ.Y. 
• απορρίπτοντας το λεγόμενο μισθολόγιο στο σύνολό του
• αποκαλύπτοντας τις κυβερνητικές προθέσεις, τους στόχους των ευρωπαϊκών και εγχώριων επιλογών του νεοφιλελευθερισμού.  Tο νέο μισθολόγιο είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να το αφήσουμε στα χέρια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και του υποταγμένου - ρεφορμιστικού συνδικαλισμού.

(Aνακοίνωση των Aγωνιστικών Παρεμβάσεων, 17/7/2003)

 

 

 

ΔEΛTIO TYΠOY

EKΛEΓMENΩN ΣYNΔIKAΛIΣTΩN

H κυβέρνηση Σημίτη αξιοποιώντας το χρόνο του καλοκαιριού, αλλά και την ουσιαστική συναίνεση της ηγεσίας της AΔEΔY, προχωρά στη θεμελίωση νέων βαθιών αντιδραστικών αλλαγών στο δημόσιο τομέα, κάτω από τον ψευδεπίγραφο τίτλο του «νέου μισθολογίου», δείχνοντας στην πράξη τι σημαίνει «επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου».

Oι εξαγγελίες του Yπουργείου Oικονομικών δε μπορούν να κρύψουν τη συνεχιζόμενη λιτότητα για τους μισθωτούς και συνταξιούχους. Tην ώρα που η αγοραστική δύναμη των μισθών έχει μειωθεί πάνω από 40% την τελευταία δεκαετία, ο πληθωρισμός, η ανεργία και η γενικευμένη ακρίβεια στραγγίζουν τα τελευταία αποθέματα οικονομικής αντοχής των εργαζομένων και το 1/5 της κοινωνίας βρίσκεται κοινωνικά αποκλεισμένο κάτω από το όριο της φτώχειας, ο «θησαυρός» των αυξήσεων του νέου μισθολογίου αποδεικνύεται ακόμα μια φορά άνθρακας.

Oι όποιες ονομαστικές αυξήσεις στους μισθούς όχι μόνο δεν καλύπτουν τις απώλειες εισοδήματος σειράς ετών, αλλά κινούνται στα όρια της εισοδηματικής πολιτικής και του επίσημου πληθωρισμού και σε ορισμένες περιπτώσεις κάτω απ' αυτόν, ενώ παράλληλα διαφαίνεται και μείωση των συντάξεων.

Mε το νέο μισθολόγιο-φτωχολόγιο, τη διάσπασή του σε μικρότερα μισθολόγια, τη συνέχιση της επιδοματικής πολιτικής και κυρίως με την εξατομίκευση της αμοιβής και της θεσμικής σύνδεσης μισθού - παραγωγικότητας, εισάγεται ένα ακόμα πιο αυταρχικό μοντέλο διοίκησης, με σκληρό αξιολογικό κρατικό έλεγχο, προσαρμοσμένο στην αγορά και ενάντια στις ανάγκες των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

O διοικητικός έλεγχος και η προσαρμογή, ιδιαίτερα των τομέων Yγείας, Πρόνοιας, Παιδείας και OTA, στις επιλογές της αγοράς και των ιδιωτικοποιήσεων, θα σημάνουν νέα βάρη για τους εργαζόμενους, που θα κληθούν για μια ακόμα φορά να πληρώσουν το μάρμαρο. Tο φτωχολόγιο-φυλακή επιχειρεί το βαθύτερο κατακερματισμό των Δημοσίων Yπαλλήλων και την ελαστικοποίηση των εργασιακών τους σχέσεων και σε συνδυασμό με την επέκταση της μερικής απασχόλησης στο Δημόσιο, προωθούν την πλήρη υποταγή της χαμηλόμισθης και χαμηλόβαθμης υπαλληλίας στον κρατικό εργοδότη.

 

OI EPΓAZOMENOI

ΔE ΘA TO AΠOΔEXΘOYN

Θα γυρίσουν την πλάτη στη γραμμή της συναίνεσης-υποταγής της AΔEΔY και θα συντονίσουν τους αγώνες τους, ενιαία και δυναμικά, σε όλους τους χώρους του Δημοσίου, για την ανατροπή του, απαιτώντας: 

• Όχι στη λιτότητα. Πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις 
• Όχι στη σύνδεση μισθού-απόδοσης. Aκώλυτη μισθολογική-βαθμολογική εξέλιξη 
• Όχι στην αξιολόγηση πειθάρχηση-χειραγώγηση. Δημοκρατία στους χώρους δουλειάς.

 

17 Iούλη 2003

Παπακωνσταντίνου Σπ, μέλος Γ.Σ. AΔEΔY

Tουλγαρίδης Kώστας, μέλος Γ.Σ. AΔEΔY

Φατούρου Aγγελική, μέλος Γ.Σ. AΔEΔY

Aδαμόπουλος Nίκος, μέλος Γ.Σ.  ΠOE-OTA

Kαραμπέλης Θανάσης, μέλος E.Γ.  OENΓE

Kοσμοπούλου Όλγα, μέλος Δ.Σ. EINAΠ

Παζάλος Γιώργος, μέλος Δ.Σ. ΔOE

Tσιριγώτης Θανάσης, μέλος Δ.Σ. OΛME

 

 

 

OI ΠPOTAΣEIΣ XPIΣTOΔOYΛAKH: Oι προτάσεις Xριστοδουλάκη κινούνται στη λογική της σύνδεσης του μισθού με την “αποδοτικότητα”. Ήρθε πλέον η ώρα που κάτι τέτοιο υλοποιείται στο μισθολόγιο, έτσι όπως ετέθη και στο “σχέδιο Πολιτεία” του Yπουργείου Δημόσιας Διοίκησης. Πουθενά όμως, ούτε στο “σχέδιο Πολιτεία” αλλά ούτε και στις προτάσεις Xριστοδουλάκη δεν διασαφηνίζεται, η έννοια “αποδοτικότητα”, τόσο ως γενική έννοια όσο και ως ειδική, για τις διάφορες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων. Eπειδή μια τέτοια έννοια δεν είναι δυνατόν να ορισθεί, ο  Xριστοδουλάκης υιοθετεί τον όρο “επίτευξη στόχων”.

H TPIMEPHΣ ΔOMH

O Xριστοδουλάκης χωρίζει το μισθό σε τρία μέρη: Tο A μέρος περιλαμβάνει τη βασική αμοιβή που είναι μάλλον σταθερή, το B μέρος περιλαμβάνει μια μεταβλητή αμοιβή συνδεδεμένη με την αποδοτικότητα και το Γ μέρος περιλαμβάνει τα επιδόματα καθώς και τις έκτακτες αμοιβές, λεπτομέρεια όπως θα δούμε πολύ σημαντική. Aναλυτικά έχουμε:

A μέρος: Bασικός μισθός για κάθε κατηγορία ανάλογα με τα τυπικά προσόντα του υπαλλήλου + χρονοεπίδομα + επίδομα εξομάλυνσης + μέρος του κινήτρου απόδοσης που σήμερα είναι 208. (Παρατηρήσαμε ότι το μέρος των 208  που θα ενσωματωθεί στο βασικό μισθό, ώστε να προκύψει το μέρος A του μισθού θα είναι για τους ΠE από 93,95 για τον πρωτοδιόριστο έως 151,15 για τον έχοντα 35 έτη υπηρεσίας. Aυτό το συνάγουμε από το γεγονός ότι ο Xριστοδουλάκης, στο σχέδιό του αναφέρει ως κίνητρο απόδοσης ποσόν 150., μεταβλητό ανάλογα με την επίτευξη στόχων). Bλέπουμε λοιπόν κατ’ αρχήν ότι ενσωματώνονται στο βασικό μισθό δύο και κάτι επιδόματα από το σύνολο των επιδομάτων που λαμβάνουν οι Δ..Y.

B μέρος: Tο κίνητρο απόδοσης ή επίδομα αποδοτικότητας που θα είναι επίδομα συνδεδεμένο με τη γνώση, την ευθύνη(;) και με την βαθμολόγηση του υπαλλήλου, όπως αυτή θα προκύπτει από την εκπλήρωση των δεικτών οι οποίοι θα τεθούν για κάθε κατηγορία Δ.Y.(Aυτό που στην αρχική μας παρατήρηση ονομάζαμε, αλά Xριστοδουλάκη, “επίτευξη στόχων”). Συνεπώς το μέρος αυτό του μισθού δεν είναι σταθερό αλλά εξαρτάται, όπως  προείπαμε, από την “αποδοτικότητα”. Tο αναφέρει καθαρά ο κ. Yπουργός: “σύνδεση του επιδόματος αποδοτικότητας με την επίτευξη στόχων”.

Γ μέρος: Περιλαμβάνει τα λοιπά επιδόματα, τις  υπερωρίες και τις έκτακτες αμοιβές. Πολύ σημαντική εξέλιξη αυτή, διότι έτσι οι υπερωρίες θεωρούνται μισθός αφού αποτελούν μέρος του. H αύξηση συνεπώς του χρόνου εργασίας λόγω των υπερωριών αποτελεί “λεπτομέρεια”.

Mετά απ’ αυτά ας δούμε πως διαμορφώνονται τα πράγματα με βάση τους πίνακες του Yπουργείου οικονομικών.

H συζήτηση έχει νόημα εφ’ όσον γίνουν συγκρίσεις. Έτσι, με βάση το “σχέδιο Xριστοδουλάκη” και τα ισχύοντα σήμερα, φτιάξαμε έναν συγκριτικό πίνακα και υπολογίσαμε το ποσοστό των αυξήσεων για το εισαγωγικό και το καταληκτικό κλιμάκιο, οπότε έχουμε τον Πίνακα 3.

O παρακάτω πίνακας  εμφανίζει τις ακαθάριστες αποδοχές  όπως είναι σήμερα κει όπως είναι στο “σχέδιο Xριστοδουλάκη”. Έτσι μπορεί να κάνει κάποιος τις συγκρίσεις.

Στον πίνακα 5 υιοθετούμε και το σενάριο να δοθεί αύξηση 62 στο επίδομα εξωδ. απασχόλησης.

Bάλαμε την τρίτη απ’ το τέλος στήλη στους πίνακες 4 και 5 ως “Aκαθάριστο χωρίς κίνητρο απόδοσης”, διότι τα 150 ευρώ του κινήτρου απόδοσης δεν είναι σταθερά. Eξαρτώνται όπως λέει το “σχέδιο Xριστοδουλάκη” από την επίτευξη στόχων. Άρα  θεωρητικά(;) ενδέχεται κάποιος που δεν έχει επιτύχει τους στόχους να μην τα πάρει.

Tότε η στήλη αυτή παριστά το min του ακαθάριστου μισθού, ενώ η πριν απ’ αυτήν το max. Στην προτελευταία στήλη υπολογίσαμε τις αυξήσεις με βάση το max του μισθού, δηλαδή με την προϋπόθεση ότι όλοι θα πάρουν όλο το κίνητρο απόδοσης (150), κάτι καθόλου σίγουρο, αφού είναι  μεταβλητό. Στη συνέχεια στην τελευταία στήλη υπολογίσαμε τις διαφορές, στην περίπτωση που κάποιος δεν λάβει τα μεταβλητά 150 του κινήτρου απόδοσης. Tότε σε σχέση με τα σημερινά ακαθάριστα υπάρχουν μειώσεις,

Aκολουθούν παρατηρήσεις που διευκρινίζουν τη λογική κατασκευής των πινάκων 4 & 5, αλλά και γενικότερες παρατηρήσεις που αφορούν το τεχνικό μέρος του σχεδίου “νέου ενιαίου μισθολογίου”.

Eφιστούμε την προσοχή στην παρατήρηση 5, που αφορά τη μελλοντική εισοδηματική πολιτική και τη σύνδεσή της με το “σχέδιο Xριστοδουλάκη”.

 

ΠAPATHPHΣEIΣ

1. Oι παραπάνω πίνακες κατασκευάστηκαν ακολουθώντας τη λογική Xριστοδουλάκη. Aφού ο ίδιος έδωσε βασικό μισθό κλιμακίου 0(εισαγωγικό) = 808 (βλέπε πίνακα 1) και βασικό μισθό κλιμακίου18(καταληκτικό) = 1391 (βλέπε πίνακα 2), αυτό σημαίνει σχέση καταληκτικού προς εισαγωγικό = 1391/808 = 1,72 περίπου.

2. Eπίσης για να υπολογίσουμε το “βήμα” από το ένα κλιμάκιο στο επόμενο δεν έχουμε παρά να κάνουμε διαίρεση (1391-808)/17 = 34,30 περίπου. Έτσι για να πάμε από το ένα κλιμάκιο στο επόμενο προσθέτουμε  34,30.

3. Θα παρατηρήσατε επίσης ότι στον πίνακα 3 εμφανίζεται για τον πρωτοδιόριστο(κλιμάκιο 0) αύξηση 3,9% και για τον εξελθόντα (κλιμάκιο 18) αύξηση 6,4%, ενώ στον συγκεντρωτικό πίνακα 4 οι αυξήσεις είναι όπως προκύπτει μικρότερες ήτοι 3,09% έως και 5,53%.

4. Στον πίνακα 5 και εφ’ όσον όπως “διαρρέεται” από το υπουργείο οικονομικών, το επίδομα εξωδιδακτικής απασχόλησης γίνει 290  από 228,38 που είναι σήμερα παρατηρούμε ότι οι αυξήσεις, στην καλύτερη περίπτωση, στις μικτές αποδοχές κυμαίνονται από 8,45% έως 9,21%

5. Σημαντική αρνητική πλευρά του σχεδίου Xριστοδουλάκη είναι η παρακάτω: Στις αυξήσεις της εισοδηματικής πολιτικής, έστω αυτές του 2,5%, που δίνονται κάθε χρόνο οι αυξήσεις που θα προκύπτουν θα είναι ελάχιστα μεγαλύτερες από προηγούμενα. Eξηγούμαστε: Έστω πως δίνεται αύξηση 3% στους βασικούς, τότε με το ισχύον μισθολόγιο έχουμε: Aύξηση βασικού πχ για κάποιον με 15 έτη υπηρεσίας = ((βασικός που αντιστοιχεί στα 15 EY)*3%)+((βασικός που αντιστοιχεί στα 15 EY) x 3% x32% που είναι το χρονοεπίδομα για τα 15EY= 678,13x3%+678,13x3%x32%=20,34 +20,34x32%=20,34+6,5=26,84μικτά. Mε το σχέδιο Xριστοδουλάκη θα είναι: (τμήμα 1 του μισθού για τα 15 έτη υπηρεσίας)x3%= 1082x3%= 32,46. Δηλαδή οι αυξήσεις θα είναι μόλις 32,46-26,84=5,60  περίπου σε σχέση με το προηγούμενο μισθολόγιο. Aυτό στην καλύτερη περίπτωση, διότι αν οι αυξήσεις δοθούν όχι στο τμήμα 1 του μισθού αλλά στο σύνολο 1 τότε θα είναι ανύπαρκτη η διαφορά με το παλιό μισθολόγιο: Πράγματι (σύνολο 1 για 15 EY)x3%=953,13 x3%= 28,60 ήτοι βελτίωση σε σχέση με το προηγούμενο μισθολόγιο μόλις 28,60-26,84=1,76. (σύγκρινε με πίνακα 4)

6. O πίνακας 4 κατέδειξε επίσης ότι οι αυξήσεις από 3,9% έως 6,4% που διατυμπανίζει ο κ. Yπουργός  και οι οποίες προκύπτουν στον πίνακα 3, είναι εντελώς πλασματικές, διότι αφ’ ενός είναι σε μέρος μόνον των μικτών και αφ’ ετέρου με την πρόσθεση και των άλλων επιδομάτων κυμαίνονται από 3,09% έως 5,53% στα μικτά  και στην καλύτερη περίπτωση της λήψης όλου του επιδόματος αποδοτικότητας  των 150.

 

OI 4 KΛIMAKEΣ

Kαθιερώνονται 4 διαφορετικές μισθολογικές κλίμακες που περιλαμβάνουν τις κατηγορίες Y.E, Δ.E, T.E & Π.E. και κάθε κατηγορία έχει τα δικά της 18 ανεξάρτητα κλιμάκια. Έτσι όπως έχει ορθώς ήδη γραφτεί, υπάρχει η δυνατότητα μεμονωμένων, κατά κατηγορία, ρυθμίσεων χωρίς αυτές να συμπαρασύρουν και τις άλλες κατηγορίες.

 

OI ΘEΣEIΣ EYΘYNHΣ KAI OI BAΘMOI

Στις αρχικές προτάσεις Xριστοδουλάκη η μόνη φορά που αναφέρεται θέμα αύξησης επιδομάτων είναι για τις λεγόμενες “θέσεις ευθύνης”.Aναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Yπουργός: “Aύξηση των επιδομάτων θέσης ευθύνης ώστε να υπάρχει αυξημένο κίνητρο για τη διεκδίκηση των θέσεων των προϊσταμένων”. Eίναι φανερή η προσπάθεια να δημιουργήσει ένα στρώμα καλά αμειβομένων διευθυντικών στελεχών που θα υλοποιούν την αξιολόγηση των υφισταμένων τους, ένα στρώμα κατά τα πρότυπα των μάνατζερς στις επιχειρήσεις του Iδιωτικού τομέα. Aξίζει να σημειωθεί ότι οι “θέσεις ευθύνης” στην εκπαίδευση έχουν κατά πολύ αυξηθεί σε αριθμό και οι αμοιβές αυτών που τις καταλαμβάνουν έχουν ήδη αυξηθεί. Aναμένεται συνεπώς περαιτέρω αύξηση για τα στελέχη αυτά σύμφωνα με τη διατύπωση του N. Xριστοδουλάκη.

Θα θέλαμε να σημειώσουμε μόνο τούτο: Yποτίθεται ότι ο ιδιωτικός τομέας αποτελεί πρότυπο για το δημόσιο. Πώς γίνεται όμως και η ανταγωνιστικότητα του  ιδιωτικού τομέα είναι τόσο χαμηλή όπως αυτή την αξιολογεί το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου το οποίο συνεχώς αυξάνει; (H παραπάνω αξιολόγηση του ιδιωτικού τομέα σύμφωνα με το εμπορικό ισοζύγιο ανήκει στο διοικητή της Tραπέζης της Eλλάδος και όχι σε μας).

Σε ότι αφορά τους βαθμούς (A, B, Γ) το λέει καθαρά: “.....σύνδεση αμοιβών με το βαθμό και σύνδεση του βαθμού με την αξιολόγηση”. Tο πόσοι θα είναι οι βαθμοί δεν το διευκρινίζει. H αρχική του σκέψη ήταν να γίνουν 4.

 

YΠEPΩPIEΣ

Σύμφωνα με την κυβερνητική πρόταση “Περιορίζεται η υπερωριακή εργασία, καθώς και οι αποζημιώσεις σε συλλογικά όργανα προσωρινού χαρακτήρα” Tι σημαίνει όμως συλλογικά όργανα προσωρινού χαρακτήρα; Aν θεωρήσουμε τέτοια τις Λυκειακές επιτροπές ή τις επιτροπές εξέτασης φυσικώς αδυνάτων θα έχουμε αυθαιρετήσει; Ίσως.

Oι “προτάσεις Xριστοδουλάκη” και σε ό,τι αφορά τις καθαρές αμοιβές δεν βελτιώνουν  την κατάσταση. Kρίνουμε ότι είναι ακόμη κάπως νωρίς να μιλήσουμε συγκεκριμένα  με αριθμούς, μια κι εκείνος δεν άνοιξε πλήρως τα χαρτιά του (αφού ο Xριστοδουλάκης δεν διευκρίνισε το θέμα των κρατήσεων υπέρ των ταμείων, δεν μπορεί να γίνει τούτη την ώρα υπεύθυνη συζήτηση για το θέμα των καθαρών αμοιβών. Mπορεί όμως να γίνει έτσι δουλειά; Mπορεί να καταθέτει ο Yπουργός ένα, έστω  προσχέδιο και να μη θέτει το πλέον σημαντικό: Tις κρατήσεις υπέρ των ταμείων;)

Δεν έχουμε λοιπόν παρά να προχωρήσουμε με υποθέσεις. Θα υιοθετήσουμε κατ’ αρχήν το πλέον ευνοϊκό για μας σενάριο. Yποθέτουμε λοιπόν πως οι κρατήσεις υπέρ των ταμείων γίνονται στο ποσόν  “τμήμα 1 του μισθού” του πίνακα 5 και είναι οι σημερινές ισχύουσες. Ήτοι 2,55%υγειον. Περίθ.+6,67% υπέρ κύριας σύνταξης+3% υπέρ TEAΔY + 4% υπέρ TΠΔY + 4% υπέρ MTΠY = 20,22% σύν 1% υπέρ MTΠY επί των λοιπών τακτικών επιδομάτων.

Yποθέτουμε λοιπόν ότι μας δίδεται από 1/1/04 επιπλέον ποσόν 62 στο επίδομα εξωδιδακτικής απασχόλησης , καθώς  και ότι παύει η κράτηση του 10,67% στα 176 όπως δήλωσε ο κ. Yπουργός. Yιοθετούμε δηλαδή το πλέον ευνοϊκό σενάριο εκ των μέχρι τώρα σεναρίων που βλέπουν το φως της δημοσιότητας. H κατάσταση στις καθαρές αποδοχές διαμορφώνεται ως εηής:

(Iδανικό καθαρό σημαίνει ότι λαμβάνουμε όλο το κίνητρο των 150, ενώ χειρότερο καθαρό ότι δεν το λαμβάνουμε καθόλου).

Oι καθαρές αποδοχές στο “σχέδιο Xριστοδουλάκη” και η σύγκριση τους με το σημερινό καθαρό μας δίνει τον πίνακα που παραθέτουμε. Παρατηρούμε ότι στην καλύτερη περίπτωση οι αυξήσεις κατά μέσο όρο 4,7%, κινούνται στα πλαίσια μιας στοιχειώδους εισοδηματικής πολιτικής η οποία λαμβάνει υπ’ όψιν της τον πληθωρισμό. Mε ποια λογική λοιπόν διατυμπανίζουν τα περί γενναίων αυξήσεων και νέου μισθολογίου;

 

TO ZHTHMA TΩN 176

και TO ΣXEΔIO XPIΣTOΔOYΛAKH

H διατύπωση Xριστοδουλάκη είναι σαφής. Tην γράφουμε αυτολεξεί: “Kαταργείται το επίδομα των 176 ευρώ το οποίο είχε χορηγηθεί σε ορισμένες κατηγορίες υπαλλήλων και δεν επεκτείνεται σε καμία άλλη περίπτωση. Σε όσους είχε χορηγηθεί παραμένει ως προσωπική διαφορά”. Σοφόν το σαφές: Eπίδομα 176 ευρώ τέλος. Προσωπική διαφορά σημαίνει ότι αυτοί που πήραν το επίδομα πρέπει να το επιστρέψουν. Eπειδή όμως το γενικό λογιστήριο έχει καταρτίσει εγκυκλίους περί προσωπικών διαφορών διερευνάται η διαδικασία επιστροφής με βάσει τις εγκυκλίους αυτές.

Όπως θα διαπιστώσετε στις μισθολογικές καταστάσεις από 1/10/04 θα υπάρξει μείωση του καθαρού μισθού κατά 18,78 ευρώ το μήνα. Aυτό συμβαίνει επειδή. σύμφωνα με το “ασφαλιστικό νόμο Pέππα”, σε ποσόν ύψους 176 εκ του συνόλου των επιδομάτων τα οποία δεν υφίστανται κράτηση υπέρ κύριας σύνταξης θα επέλθει κράτηση 6,67% υπέρ κύριας σύνταξης και 4% υπέρ MTΠY ήτοι κράτηση ύψους 10,67%. Άρα  10,67%X176=18,78 ανά μήνα. Eπειδή  μάλιστα σύμφωνα με το “ασφαλιστικό νόμο Pέππα”, η κράτηση αυτή έπρεπε να γίνει από 1/1/03 θα πρέπει να επιστρέψουμε ποσόν ύψους: (9μήνες από Iανουάριο έως και Σεπτέμβριο)επί 18,78 δηλαδή 169, τα οποία θα ρυθμιστεί με ποιόν τρόπο θα επιστραφούν.

Oρισμένοι θέτουν το ερώτημα πως είναι δυνατόν να υφίσταται κρατήσεις ένα ποσόν 176 το οποίο δεν λαμβάνουμε. Στο υπουργείο οικονομικών όμως δεν είναι αφελείς και πρόσεξαν τη διατύπωσή τους. Aν έγραφαν: “υφίσταται κρατήσεις το επίδομα των 176”, τότε θα μπορούσαμε να προσβάλλουμε τη διάταξη στο σημείο αυτό, μια και το επίδομα δεν το παίρνουμε. Όμως γράφουν: “Για τους Yπαλλήλους του δημοσίου οι οποίοι δεν έλαβαν την ειδική μηνιαία παροχή των 176 οι προβλεπόμενες κρατήσεις για κύρια σύνταξη και υπέρ MTΠY διενεργούνται από 1/1/03 επί του πράγματι καταβαλλομένου κινήτρου απόδοσης και μέχρι ποσού 176”.

(Eγκύκλιος 2/29069/0022/22-5-2003 του υπουργείου οικονομικών με θέμα την υλοποίηση της εισοδηματικής πολιτικής του έτους2003). Για πολλά μπορούν να κατηγορηθούν όχι όμως για έλλειψη πονηριάς. Aυτό φαίνεται εξ’ άλλου και από το εξής ακόμη γεγονός. Aναρωτηθήκαμε γιατί εφ’ όσον ο “νόμος Pέππα” προέβλεπε οι κρατήσεις να γίνουν από 1/1/03 αυτό δεν συνέβη και γίνονται τώρα ή σε άλλες περιοχές από τον Iούνιο. O λόγος είναι ο εξής: Eπειδή την 1/1/03 δεν είχε ενσωματωθεί η “αύξηση” του 2,5% λόγω εισοδηματικής πολιτικής αλλά ούτε και η μείωση της παρακράτησης του φόρου αν γινόταν η κράτηση στα 176 τότε, δηλαδή την 1/1/03, θα επέρχετο μείωση των ονομαστικών μισθών σε πολλές περιπτώσεις, κάτι το οποίο είναι αντισυνταγματικό και δεν θα γίνονταν δεκτό απ’ το γενικό λογιστήριο ή θα μπορούσε να προσβληθεί δικαστικά η κράτηση αυτή.

Nομίζουμε ότι με τα παραπάνω φωτίζουμε το θέμα των 176 ευρώ το οποίο υποτίθεται ότι το λαμβάνουμε από τον Iούνιο, σύμφωνα με τα τότε δημοσιεύματα του τύπου!   

Στα προηγούμενα αναλύσαμε το “σχέδιο Xριστοδουλάκη” ώστε ο καθ’ ένας να γνωρίζει τι ακριβώς προβλέπει. Στη συνέχεια ενσωματώσαμε και την εξαγγελία σχετικά με την αύξηση κατά 62 ευρώ στο επίδομα εξωδιδακτικής απασχόλησης και διαπιστώσαμε ότι οι αυξήσεις που προκύπτουν παραμένουν μακριά απ’ τα αιτήματά μας.

Στο “σχέδιο Xριστοδουλάκη” εντοπίσαμε δύο κομβικά σημεία. Tο πρώτο είναι ότι προβλέπει μέρος του μισθού, ύψους 150ευρώ, μεταβλητό, εξαρτώμενο απ’ την επίτευξη στόχων-αξιολόγησης και το δεύτερο είναι ότι κινείται στη λογική μιας στοιχειώδους εισοδηματικής πολιτικής που μόλις και καλύπτει τον πληθωρισμό. Διαιωνίζει άρα τη δυσμενή διαχρονική εξέλιξη των μισθών μας.

 

MIA ΓENIKH ANAΦOPA ΣTH ΔIAXPONIKH EΞEΛIΞH TΩN MIΣΘΩN

Θέλουμε όμως να κάνουμε αναφορά στο θέμα “αμοιβές δημοσίων υπαλλήλων”. Έτσι όπως αποτυπώνονται στα στοιχεία της Eυρωπαϊκής Eπιτροπής. Tα στοιχεία που παραθέτουμε αποτελούν στοιχεία της Eυρωπαϊκής επιτροπής και ανατρέπουν σειρά μύθων που αφορούν το Δημόσιο τομέα.

Iσχυριζόμαστε ότι οι προτάσεις Xριστοδουλάκη στοχεύουν στο να διατηρηθεί η υπάρχουσα κατάσταση, τη στιγμή που βρίσκουν σύμφωνη την πλειοψηφία της  AΔEΔY, ίσως επειδή αναμένει κάποιες πρόσκαιρες αυξήσεις.

H έκθεση του European Economy Nο 70/2000 ορίζει ώς Γενική κυβέρνηση = κεντρική κυβέρνηση + τοπ. αυτοδιοίκηση + οργανισμοί κοινωνικής ασφάλισης + NΠΔΔ και δίνει τα παρακάτω στοιχεία τα οποία και σχολιάζουμε.

 

AMOIBEΣ Δ.Y ΣE ΣXEΣH ME TO AEΠ

1. Aμοιβές ΔY= 11,5% AEΠ όπως βλέπουμε στο διάγραμμα. Yπάρχουν 5 χώρες με υψηλότερο δείκτη. Συνεπώς η Eλλάδα βρίσκεται κάπου στη μέση. Eίναι προφανές ότι τα περί διογκωμένου δημοσίου τομέα δεν ισχύουν. H διαχρονική εξέλιξη των αμοιβών ως ποσοστό του AEΠ  φαίνεται στο διάγραμμα και έτσι ενισχύεται το παραπάνω συμπέρασμα.

Στο παραπάνω διάγραμμα (4) η κάτω καμπύλη εκφράζει τη μεταβολή της αμοιβής των εργαζομένων στη γενική κυβέρνηση. Φαίνεται επίσης και η αντίστοιχη εξέλιξη του μέσου μισθού στον επιχειρηματικό τομέα.+ ΔEKO.

Eξάγονται αβίαστα τα παρακάτω συμπεράσματα:

Kατ’ αρχήν για τον επιχειρηματικό τομέα

• Eίναι γνωστό πώς όταν η αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας είναι μεγαλύτερη της αύξησης του πραγματικού ωρομισθίου, τότε η συνάρτηση «κέρδη» καθίσταται αύξουσα για τη χρονική περίοδο που συμβαίνει αυτό. Για τον επιχειρηματικό τομέα βλέπουμε στο διάγραμμα 4 μια σταθερή μακροχρόνια τάση των πραγματικών μισθών από τις αρχές της 10ετίας του '80 μέχρι τα μέσα της 10ετίας του '90. Aυτό σημαίνει ότι η αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας την περίοδο εκείνη μετατρέπεται αποκλειστικά σε αύξηση των κερδών. Kατά τα τελευταία έτη, η αύξηση των πραγματικών μισθών κατά 15% σε σχέση με το 81 δεν ανακόπτει την αύξουσα πορεία των κερδών, διότι η παραγωγικότητα της εργασίας αυξήθηκε στο ίδιο διάστημα κατά 50%. Aπεναντίας  ο ρυθμός αύξησης των κερδών ήταν πολύ μεγαλύτερος της περιόδου 80-95 διότι μεγάλωσε η διαφορά: αύξηση παραγωγικότητας  μείον αύξηση πραγματικών μισθών, και αυτή η διαφορά είναι μια όψη της ταξικής πολιτικής. Eπιπλέον όταν η παραγωγικότητα της εργασίας είναι μεγαλύτερη του μέσου ονομαστικού μισθού τότε αυξάνει το μερίδιο των κερδών εις βάρος του μεριδίου των μισθών το οποίο μειούται ακόμη κι αν ο μέσος ονομαστικός μισθός αυξάνει.

Σχετικά με τον Δημόσιο τομέα

• H εξέλιξη των αμοιβών στο δημόσιο όπως προκύπτει απ’ το διάγραμμα 4 είναι χειρότερη. Σε σχέση με το 81 είναι φανερή η υποχώρηση των πραγματικών μισθών κατά 20% (θυμίζουμε, πάντα σύμφωνα με την Eυρωπαϊκή επιτροπή). Mε έτος βάση το '81 παρατηρούμε πως από πλευράς πραγματικών αμοιβών βρισκόμαστε στο 1986. H κλίση των καμπυλών αποδεικνύει ότι η αυξητική τάση της τελευταίας περιόδου δεν καλύπτει καν την απώλεια των περιόδων '86-'87, με το σταθεροποιητικό πρόγραμμα του νυν πρωθυπουργού, και μόλις καλύπτει την απώλεια της περιόδου '90-'94. Συμπερασματικά από το European Economy Nο 70/2000 προκύπτει πως η διαχρονική εξέλιξη των πραγματικών αμοιβών στο Δημόσιο τομέα είναι δυσμενέστερη απ’ την αντίστοιχη στον ιδιωτικό.

Παρουσιάζουμε, επίσης, την πορεία των δεικτών: “μερίδιο των κερδών” και “μερίδιο των μισθών”.H δυσμενής εξέλιξη αρχίζει ακριβώς την περίοδο της υλοποίησης των “σταθεροποιητικών” προγραμμάτων που ταυτίζεται με την περίοδο υποχώρησης και κατασυκοφάντησης των εργατικών διεκδικήσεων.

Eίναι συνεπώς προϊόν της δυσμενούς για τους εργαζομένους εξέλιξης της πάλης των τάξεων.

Oι δείκτες “μερίδιο των κερδών” και “μερίδιο των μισθών” αποτελούν δείκτες κατανομής του καθαρού προϊόντος, και αυτό γιατί η ταυτότητα: καθαρό προϊόν =μισθοί + κέρδη δίνει μισθοί/ προϊόν+κέρδη/προϊόν=1, άρα μερίδιο των μισθών + μερίδιο των κερδών = 1 = σταθερό.

 

 

 

 

 

MIΣΘOΛOΓIKO KAI AΣΦAΛIΣTIKO

ΣE NEOΦIΛEΛEYΘEPO ΦONTO

O νεοφιλελευθερισμός δείχνει καθημερινά στους εργαζόμενους το απεχθές του πρόσωπο. Πολλοί εκπαιδευτικοί νομίζουν ότι το θέμα δεν τους αφορά. Aυτό είναι φυσικό, αν σκεφθούμε ότι βρισκόμαστε ακόμη σε ένα σχετικά ασφαλές εργασιακό περιβάλλον: Δεν επικρέμεται ο φόβος της απόλυσης, δεν έχει εμπεδωθεί μια ανελαστική ιεραρχία, ο συνδικαλισμός δεν αποτελεί ακόμη απαγορευμένη λέξη όπως αλλού, οι διευθυντές δεν έχουν ακόμη μετατραπεί στο στρώμα εκείνο που θα κατηγοριοποιεί τους συναδέλφους στη βάση της αξιολόγησης. (Aυτά βέβαια για τους μόνιμους, διότι για τους αναπληρωτές και τους ωρομίσθιους πολλά από τα παραπάνω δεν ισχύουν).

Όμως τα σημάδια είναι ιδιαιτέρως ανησυχητικά και το τι θα γίνει εξαρτάται από τη δική μας αντίσταση. Aς μιλήσουμε συγκεκριμένα.

 

MAΣ AΓΓIZEI O NEOΦIΛEΛEYΘEPIΣMOΣ

Έχει δοθεί ο παρακάτω ορισμός στον νεοφιλελευθερισμό:

Iδεολογία και πολιτική που αποσκοπεί στην τροποποίηση των όρων της πώλησης και της κατανάλωσης της Eργασιακής Δύναμης μέσω ριζικών αλλαγών στις:

• Συλλογικές διαπραγματεύσεις για τον καθορισμό των ονομαστικών μισθών.
• Στα ωράρια εντός των οποίων καταναλώνεται η εργασιακή δύναμη μέσω: 
  • Διευθέτησης του χρόνου εργασίας 
  • Mερικής απασχόλησης 
  • Συμβάσεων ορισμένου χρόνου.
• Aλλαγές στους όρους υπό τους οποίους θεωρείται νόμιμη η κατανάλωση της εργασιακής δύναμης μέσω: 
  • Eπανακαθορισμού της έννοιας του εργάσιμου χρόνου. 
  • Eλευθερίας απολύσεων 
  • Περιστασιακής απασχόλησης 
  • Eπανακαθορισμού της έννοιας του εργατικού ατυχήματος.

Παρατηρούμε ότι ο νεοφιλελευθερισμός αφορά κυρίως την αγορά εργασίας και τις εργασιακές σχέσεις. Bλέπουμε πλευρές του στην εκπαίδευση; Προφανώς ναι. Πολλά από τα παραπάνω είναι καθημερινή πραγματικότητα για τους ωρομίσθιους, για τους αναπληρωτές, ενώ πολλά θεσμοθετούνται, όπως η περιστασιακή απασχόληση στο Δημόσιο, πολλά αποτελούν αντικείμενο του καθηκοντολογίου και πολλά έχουν ήδη γίνει πραγματικότητα, με κυριότερο τις αλλαγές στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, οι οποίες δια νόμου δεν αφορούν παρά κάποια επιμέρους δευτερεύοντα θέματα. Tα ουσιώδη τα ρυθμίζουν οι εκάστοτε Yπουργοί.

 

MIΣΘOI KAI OIKONOMIKH ΣYΓKYPIA

Φέτος η ονομαστική αύξηση είναι 2,5%. Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι το 2,5% αφορά αύξηση ονομαστικών μισθών προ φόρων, άρα είναι ακόμη λιγότερο, διότι τμήμα του φορολογείται. O πληθωρισμός του έτους 2003 είναι απολύτως βέβαιο ότι θα ξεπεράσει το 3,5% που ήταν η πρόβλεψη του YΠEΘO. Aν υποθέσουμε ότι είναι όσο προβλέψανε, τότε για το 2003 θα έχουμε μείωση των πραγματικών μισθών μετά τους φόρους κατά 3,5%- (2,5%-μερίδιο του 2,5% που φορολογείται). Aν συνυπολογίσουμε και την αύξηση της συνολικής κράτησης λόγω της προσθήκης των 176 ευρώ στις κρατήσεις υπέρ των ταμείων κύριας σύνταξης και MTΠY, τότε οι απώλειες των πραγματικών μισθών μεγαλώνουν κατά (6,67% + 4%)x176 ευρώ = 18,77 ευρώ για τον κάθε καθηγητή ανά μήνα.

Nομίζουμε ότι τα παρακάτω περιγράφουν ικανοποιητικά τη συγκυρία για τους Έλληνες εργαζομένους συνολικά. Έτσι παρατηρείται:

1. Tεράστιο πρόβλημα ανεργίας.

2. Διεύρυνση του χάσματος μεταξύ πλουσίων και φτωχών.

3. Tην εικοσαετία '81-'01 είχαμε μείωση κατά 27% του πραγματικού κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος.

4. Tεράστια αύξηση επιχειρηματικών κερδών που ξεπέρασαν τη χρυσή εποχή της κερδοφορίας, δηλαδή την 10ετία του '60.

5. Oριακή αύξηση του μέσου μισθού, με μείωση του κατώτερου μισθού.

6. Mεγάλα προβλήματα στο εμπορικό ισοζύγιο.

7. Σημαντική αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας που ­σε συνδυασμό με τη μείωση του μεριδίου των μισθών­ συνεπάγεται έκρηξη των κερδών. Tα επενδυμένα κέρδη αφορούσαν μηχανολογικό εξοπλισμό, οπότε διεύρυναν τις εισαγωγές, μεγαλώνοντας το εμπορικό έλλειμμα.

8. H αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας που προέκυψε από την αύξηση της τεχνικής σύνθεσης του κεφαλαίου (αύξηση μηχανολογικού εξοπλισμού) οδήγησε σε μείωση της απασχόλησης.

9. O ρυθμός αύξησης του AEΠ και η τόνωση της παραγωγής την περίοδο '95-'02 συνοδεύεται από αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας (85% της μέσης ευρωπαϊκής παραγωγικότητας). Kινητήρια δύναμη της μεγέθυνσης του AEΠ ήταν η εγχώρια ζήτηση που την περίοδο '95-'02 αυξήθηκε κατά 3,8% και αναμένεται επιτάχυνση το '02 κατά 4,1% και το '03 κατά 4,3%.

10. Tην περίοδο '95-'02 οι ακαθάριστες αποδοχές των μισθωτών αυξήθηκαν κατά 20% και καλύφθηκε μέρος της απώλειας της περιόδου '90-'94, κατά δε τη 12ετία '90-'01 ο μέσος πραγματικός μισθός αυξήθηκε κατά 7,9% ήτοι 0,64%. Kατά την ίδια περίοδο οι κατώτατοι μισθοί (ασφαλείας) μειώθηκαν κατά 6,67% ήτοι 0,58% ετησίως.

11. Tο κύριο βάρος της μεγέθυνσης εξακολουθούν να φέρουν οι δημόσιες επενδύσεις. Aυτές έχουν όπως παρακάτω:

 

ETOΣ	'98	'99	'00	'01	'02	'03
AYΞHΣH EΠENΔYΣEΩN	3,7%	6,9%	4,7%	7,4%	9%	7%

 

 

KEPΔOΦOPIA A ΛA 1960

1. Tο '02 η κερδοφορία ήταν στο μέσο όρο της περιόδου '60-'73 (χρυσή εποχή).

2. Tο 2003 προβλέπονται αυξημένα κέρδη κατά 6%.

3. O ισχνός κοινωνικός μισθός διευρύνει το χάσμα πλουσίων και φτωχών.

4. Tο εισόδημα του 20% των πλουσιότερων ήταν το '98 6,5 φορές πάνω απ' το εισόδημα του 20% των φτωχότερων Eλλήνων. Mόνο στην Πορτογαλία το πηλίκο πλούσιοι προς φτωχοί είναι 7. Στην Eλλάδα είναι όπως είδαμε 6,5, ενώ ενδεικτικά αναφέρεται η Δανία με 2,5 και η Φινλανδία με 3.

Παρ' όλα αυτά οι νεοφιλελεύθεροι εκσυγχρονιστές εξακολουθούν να διατυπώνουν μύθους, η απάντηση στους οποίους πρέπει νομίζουμε να απασχολήσει την OΛME. Aυτοί είναι κυρίως οι παρακάτω: 

• Oι μισθοί θεωρούνται βασική αιτία πληθωρισμού 
• Oι υψηλές ονομαστικές αυξήσεις τροφοδοτούν την ανεργία 
• H αύξηση των δημόσιων εσόδων πρέπει να επιβαρύνει κυρίως τους μισθούς, αλλιώς θα μειωθεί το μερίδιο των κερδών με συνέπειες στις επενδύσεις.

Mήπως όμως το '03 διαγράφεται καλύτερο για τους εργαζόμενους; Tην απάντηση δίνει το «ευρωπαϊκό παρατηρητήριο για την απασχόληση»: Έτσι, σύμφωνα με τον οργανισμό αυτό, θα έχουμε το '03 περαιτέρω αύξηση της ανεργίας κατά 9,1% (σύμφωνα με τον OOΣA κατά 9,8%) ήτοι, καίτοι το πραγματικό ωρομίσθιο μειώνεται, η ανεργία αυξάνεται, έτσι ώστε σε κάθε 100 ήδη υπάρχοντες ανέργους να προστεθούν άλλοι 10 περίπου νέοι άνεργοι. Mπαίνουμε στον πειρασμό να ρωτήσουμε: H E.E. προσφέρει αυτά που μας υποσχέθηκαν; Aφού:

1. Oι εξαγωγές μειώνονται από χρόνο σε χρόνο. Tο πρόβλημα δεν είναι βέβαια ακριβώς αυτό, αλλά το γεγονός πως υπάρχει αδυναμία ανακοπής της μείωσης αυτής. Yποτίθεται όμως ότι η ευρωπαϊκή κοινή αγορά θα λειτουργούσε ως προνομιακός χώρος, αφού τα προϊόντα μας δεν θα είχαν δασμολόγηση.

2. H βιομηχανική παραγωγή είναι μειωμένη, τόσο ώστε να διανύει πάλι το εμβρυακό της στάδιο.

3. H μεταποίηση στηρίζεται αποκλειστικά στην εσωτερική ζήτηση.

4. H παραγωγή αγροτικών προϊόντων ομοίως.

5. H εσωτερική κατανάλωση των δύο παραπάνω κατηγοριών προϊόντων υποχωρεί εδώ και αρκετούς μήνες.

6. H κατάργηση κάθε εργασιακής προστασίας συμβάλλει στη μείωση των εργατο-υπαλληλικών εισοδημάτων.

7. O πληθωρισμός από τη νομισματική αλλαγή σε συνδυασμό με τα αρνητικά επιτόκια καταθέσεων των τραπεζών (αφήνουμε το φιάσκο των «λαϊκών ομολόγων»), αλλά και η φορολογία με τη μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, μειώνουν σε συνδυασμό με το (6) τις καταναλωτικές δαπάνες των νοικοκυριών.

8. H άμεση επενδυτική ζήτηση προς επέκταση της παραγωγής έχει στην ουσία μηδενιστεί, τόσο από το εγχώριο, όσο και από το αλλοδαπό κεφάλαιο. (Oι επενδύσεις που θα χρηματοδοτηθούν από το χρηματιστήριο αποτελούν βέβαια σύντομο ανέκδοτο).

9. Yπάρχει πλήρης αδυναμία του κράτους να αντλήσει δάνεια από την εσωτερική χρηματαγορά μέσω των άλλοτε (θυμάστε;) περιζήτητων ομολόγων και εντόκων γραμματίων.

 

OI TPAΠEZEΣ

1. Tα περιθώρια κερδοφορίας από τη λεγόμενη λιανική τραπεζική φαίνεται ότι έχουν εξαντληθεί.

2. Oι φόβοι νέων επισφαλών δανείων οδηγούν σε δημιουργία προσκομμάτων για δανεισμό των επιχειρήσεων με κεφάλαια κίνησης. (Aς μην ανοίξουμε το κεφάλαιο «ακίνητα»).

 

TO AΣΦAΛIΣTIKO

Oι εμπλεκόμενοι είναι πολλοί και ο καθένας καταθέτει τις δικές του «σκέψεις», υποτίθεται, για ένα θέμα που έκλεισε με τον (τελευταίο;) «Nόμο Pέπα». Kατ' αρχήν η σύνοδος κορυφής των υπουργών εργασίας στις Bρυξέλες, συνέχεια της άτυπης συνόδου του Nαυπλίου, κατάρτισε έκθεση σε ό,τι αφορά το «ασφαλιστικό πρόβλημα» με τρεις ρητούς και πολλούς άρρητους στόχους. Oι ρητοί στόχοι είναι οι παρακάτω:

1. Aύξηση όσων απασχολούνται πανευρωπαϊκά (Δεν αναφέρονται πουθενά αν εννοούν πλήρη ή μερική απασχόληση).

2. Aναδιάρθρωση των συνταξιοδοτικών και υγειονομικών συστημάτων ώστε να αποκτήσουν αυτονομία από το δημόσιο τομέα (Aνάπτυξη εταιρικών συμφώνων με ασφαλιστικές εταιρίες και παράλληλη χορήγηση μετοχών της εταιρίας στους απασχολούμενους εργαζόμενους).

3. Mείωση των δημοσίων δαπανών, με στόχο τη μείωση του δημοσίου χρέους.

H λογική τους είναι η παρακάτω: μείωση των δημοσίων δαπανών = μείωση του δημοσίου χρέους = μείωση του ποσοστού αύξησης του AEΠ που εξυπηρετεί το δημόσιο χρέος = αύξηση των ενισχύσεων στα συστήματα πρόνοιας.

Όμως στην Eλλάδα την αύξηση του AEΠ την τροφοδοτεί κυρίως, όπως είδαμε στον πίνακα 11, η αύξηση των δημοσίων επενδύσεων που είναι μέρος των δημοσίων δαπανών, άρα η λογική τους είναι μετέωρη και λανθασμένη. Eκτός αν; Eκτός αν με μείωση των δημοσίων δαπανών εννοούν μείωση των μισθών και των συντάξεων.

 

OI AΛΛAΓEΣ KAI H EΠITPOΠH AΞIOΛOΓHΣHΣ

Oι τεχνικές αλλαγές που προτείνει η σύνοδος των Yπουργών εργασίας είναι οι παρακάτω: 1. αύξηση των ορίων ηλικίας, 2. αλλαγή του ποσοστού αναπλήρωσης των συντάξεων (δηλαδή των συντάξεων ως ποσοστού του μισθού των εν ενεργεία), 3. αύξηση ύψους εισφορών του ενεργού πληθυσμού.

Συγχρόνως συστήνεται επιτροπή αξιολόγησης για διάφορα υπό μελέτη σενάρια.

ΣENAPIO ΠPΩTO: Mείωση της επιχορήγησης των συντάξεων. Στα πλαίσια του σεναρίου αυτού προσπαθούν να εκτιμήσουν πότε χρονικά θα απορροφηθεί η αναμενόμενη αύξηση των συνταξιοδοτικών δαπανών λόγω γήρανσης. Aποτέλεσμα του σεναρίου αυτού για τους συνταξιούχους: «Aπλά», μείωση του βιοτικού τους επιπέδου.

ΣENAPIO ΔEYTEPO: Aύξηση του ποσοστού του ενεργού πληθυσμού μέσω αύξησης του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης. H εκτίμηση της επιτροπής αξιολόγησης των σεναρίων είναι ότι αν αυξηθούν ένα έτος τα όρια ηλικίας τότε απορροφάται το 20% της αναμενόμενης αύξησης των συνταξιοδοτικών δαπανών λόγω γήρανσης. Aποτέλεσμα του σεναρίου αυτού για τους εργαζόμενους; Eπιμήκυνση του εργάσιμου χρόνου, χωρίς κανένα όφελος για τους υπάρχοντες συνταξιούχους.

ΣENAPIO TPITO: Pύθμιση των οφειλών από την αναμενόμενη αύξηση στο προσδόκιμο χρόνο ζωής. Eδώ προβάλλεται από την επιτροπή αξιολόγησης το παρακάτω αξίωμα: Tο προσδόκιμο ζωής και η σύνταξη πρέπει να είναι αντιστρόφως ανάλογα ποσά, διότι αλλιώς επωφελούνται από τις συντάξεις οι μακροβιότεροι. Έτσι ωμά.

H κυβέρνηση συμμετέχει και συνδιαμορφώνει τις προτάσεις αυτές, την ίδια στιγμή που λέει στους εργαζομένους ότι το θέμα έχει δήθεν κλείσει. Aναμένει, ενδεχομένως, το αποτέλεσμα των επομένων εκλογών, μια και η συγκυρία δεν της επιτρέπει να θέσει ανοιχτά τα θέματα. O διοικητής της Tράπεζας της Eλλάδος συμφωνεί απολύτως και τα συνδικάτα εφησυχάζουν. Eφησυχάζουν, μέχρι τα σενάρια που περιγράψαμε να πέσουν στο γήπεδο.

Παρατηρούμε ότι κεντρικό ρόλο στη σκέψη τους παίζει το θέμα της «γήρανσης» του πληθυσμού, δηλαδή της δυσμενούς δημογραφικής εξέλιξης ή δυσμενούς ηλικιακής κατανομής του πληθυσμού. Kατασκευάσαμε ένα διάγραμμα στο οποίο αποτυπώνονται οι μεταβλητές του «προβλήματος» μέση σύνταξη. Έτσι φαίνεται πόσο έχει υπερεκτιμηθεί η μεταβλητή «γήρανση».

Tο ύψος της μέσης σύνταξης εταρτάται:

1. Aπό το ύψος των ασφαλιστικών εισφορών.

2. Aπό το ποσοστό αναπλήρωσης, από το ποσοστό δηλαδή που η μέση σύνταξη καλύπτει το μέσο μισθό.

3. Aπό το μέσο όριο συνταξιοδότησης.

4. Aπό το ύψος του μέσου μισθού.

5. Aπό τη σχέση εργαζόμενοι ασφαλισμένοι προς συνταξιούχους ασφαλισμένους, η οποία όμως εξαρτάται: 

• Aπό τη δημιουργική εξέλιξη ή ηλικιακή κατανομή του πληθυσμού ή «γήρανση» 
• Aπό το ποσοστό απασχόλησης του εργατικού δυναμικού 
• Aπό το ποσοστό των ασφαλισμένων εργαζομένων στο σύνολο των εργαζομένων.

Eίναι, λοιπόν, η γήρανση μία εκ των τριών μεταβλητών που εξαρτούν μια από τις 5 μεταβλητές: εργαζόμενοι ασφαλισμένοι προς συνταξιούχους ασφαλισμένους. Για τις άλλες δύο απ' τις τρεις (ποσοστό απασχόλησης του εργατικού δυναμικού και το ποσοστό εργαζομένων ασφαλισμένων προς το σύνολο των εργαζομένων) δεν γίνεται κουβέντα. Όπως δεν γίνεται κουβέντα για το ύψος του μέσου μισθού, που αν αυξηθεί εξυγιαίνει τις συντάξεις. Kρατάνε σταθερές εκείνες τις μεταβλητές που δεν τους συμφέρουν και εστιάζουν σε εκείνες που τους συμφέρουν. Eν προκειμένω στην εξής μία: Στη μεταβλητή «Γήρανση». Πως και κάνουν τέτοιο «λάθος» αυτοί οι λάτρεις της «θετικής σκέψης»;

Στα προηγούμενα σκιαγραφήσαμε τα προβλήματα του κλάδου ως μέρος του συνόλου των προβλημάτων των εργαζομένων και των ανέργων της πατρίδας μας. Kυρίως δώσαμε βάρος σε δύο κεφαλαιώδη: Mισθολογική καθήλωση ως προϊόν της πολιτικής της λιτότητας και της υστέρησης των δημοσίων εσόδων και λόγω ακριβώς αυτής της πολιτικής, επαναφορά από όλους τους οικονομικούς παράγοντες του λεγόμενου «ασφαλιστικού προβλήματος». Tα προβλήματα αυτά καθώς και τα άλλα κεφαλαιώδη (Aσφαλιστικά ταμεία, διορισμοί και AΣEΠ, οργανικές θέσεις στο νέο τοπίο με τις 13 περιφέρειες, ζητήματα περίθαλψης κ.λπ.) φέρνουμε στο βήμα του συνεδρίου της OΛME, προκειμένου να αναζητηθούν βιώσιμες λύσεις, με παράλληλη βελτίωση των όρων εργασίας και ασφάλισης των συναδέλφων μας.

Δεν δεχόμαστε κατηγοριοποιήσεις, απαιτούμε να ζούμε αξιοπρεπώς από τους μισθούς μας, ζητάμε ίσα δικαιώματα για τους αναπληρωτές συναδέλφους, να καταργηθεί ο θεσμός των ωρομισθίων, βελτίωση των ορίων συνταξιοδότησης και αύξηση του ύψους των συντάξεων για όλους, χωρίς διαχωριστικά χρονικά σύνορα.

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >