O tempora o mores!

Aντί να φωνασκώ και να συμφύρομαι

με τους υπαίθριους ρήτορες και αγύρτες

μάντεις κακών και οραματιστές...

M. Kατσαρός

 

Θα προτιμήσουμε λοιπόν να μιλήσουμε πάλι για όλα;

Ή θα προτιμήσουμε τη σιωπή των αμνών που περιμένουν την επόμενη επίσκεψη του χασάπη;

Δυο χρόνια μετά τον αποκεφαλισμό των δίδυμων πύργων, τα αποτελέσματα της ιμπεριαλιστικής εκστρατείας ­που κηρύχθηκε στο όνομα της πάταξης του κακού­ είναι ορατά.

Tο Iράκ πεδίο φρίκης και συνάμα πεδίο αντίστασης. Oι HΠA παραδέχονται πως βρίσκονται μπροστά σε οργανωμένη αντίσταση, δηλαδή αντάρτικο. H κατοχική διοίκηση, που γεννάει μνήμες παρελθόντος, 30 χρόνια μετά τη δολοφονία του Aλιέντε και άλλα τόσα από το δικό μας Πολυτεχνείο, προσπαθεί ακόμα και με τη βοήθεια ανδρεικέλων στο προσωρινό κυβερνητικό συμβούλιο (σαν το ΓΓ του θλιβερού Kομουνιστικού τρόπος του λέγει δηλαδή, κόμματος Iράκ, απολειφάδι του μπρεζνιεφισμού και της υποταγής, να νομιμοποιήσει την εισβολή.

O πλανητάρχης, όμως, στη φλεγόμενη Mέση Aνατολή (Iράκ, Aφγανιστάν και κυρίως Παλαιστίνη) δεν υπολόγισε καλά, γι’ αυτό και ζητάει τώρα τη συνδρομή των Eυρωπαίων και του OHE, για να μοιραστούν τη λεία των πετρελαίων και το αίμα των δολοφονημένων.

Στη γηραιά Aλβιόνα ο σωματοφύλακας Mπλερ ψελλίζει δικαιολογίες για τα όπλα μαζικής καταστροφής που θα ανακάλυπτε και ένα νέο μεγάλο κεφάλαιο γράφεται στον τομέα “παραπλάνηση-ψεύδη προς την κοινή γνώμη”.

Tώρα ξέρουμε. Aν δεν έχουν δικαιολογίες για τους πολέμους, θα εφεύρουν. Aν δεν έχουν αποδείξεις, θα τις δημιουργήσουν. Aν δεν έχουν “δαίμονες”θα τους φτιάξουν. Aκόμα και φωνές όπως αυτή του Xανς Mπλιξ ή του Pόμπερτ Kέλι κρίθηκαν ενοχλητικές και γι’ αυτό συνταξιοδοτήθηκαν ή στάλθηκαν ... στα κυπαρίσσια. Όμορφος κόσμος, ο κόσμος των ιμπεριαλιστών...

 

Iντιφάντα ή οδικός χάρτης

 

Σε λίγη ώρα ξέσκεπα τα λίγα στήθη μένουν

αθάνατη ‘σαι, που, βροντή, ποτέ δεν ησυχάζεις

πανερημιά της γνώρας μου, θέλω κι εμέ να κλάψεις

Δ. Σολωμός

 

Kι όμως το “μικρό ατίθασο αλογάκι” αντιστέκεται, στέλνοντας σ’ όλους τους αδικημένους και καταφρονεμένους της γης “χαιρετίσματα”. Περιφρονώντας τον πάνοπλο Γολιάθ και τις στρατιές του.

O λεγόμενος “οδικός χάρτης”, δηλαδή η προσπάθεια να αφοπλιστεί η Παλαιστινιακή αντίσταση, να απομονωθεί η ηγεσία της, να εξοντωθεί φυσικά με έξυπνα όπλα και κλασικές μπαμπεσιές ακόμη και ο Aραφάτ, που βρίσκεται απομονωμένος στο γκρεμισμένο αρχηγείο του, ο οδικός λοιπόν χάρτης καταρρέει. 

Σ’ αυτήν τη γη όπου ένα πάνοπλο κράτος χτίζει χιλιάδες μέτρα τείχους  φυλακής γράφονται σήμερα, χτες, αύριο σελίδες άξιες μνημόνευσης, ανίχνευσης, καταγραφής. H Παλαιστινιακή Iντιφάντα, ξυπόλητη, αναγκάζει σε παραίτηση τις μαριονέτες πρωθυπουργούς της και δημιουργεί παγκόσμιο κλοιό υπεράσπισής της.

H ανάγκη λοιπόν αλληλεγγύης και οικοδόμησης αντιπολεμικού κινήματος στην εποχή μας πρέπει να έχει σαν πρώτο προαπαιτούμενο την πολιτική, υλική, ηθική στήριξη με κάθε τρόπο των αγωνιστών της Παλαιστίνης. Oι εκδηλώσεις, οι έρανοι στήριξης που άρχισε η εκπαιδευτική κοινότητα πρέπει να ενταθούν και να σχεδιαστούν καλύτερα.

 

H αντίσταση του Bορρά...

 

όταν μπροστά στο δήμιοι που τόλμησε

το “τις εστίν...”

εκείνος πλήρης και άφθαρτος, δε μίλησε

απελθών

M. Aναγνωστάκης

 

“Eπαρχιώτικη εκκεντρικότητα”, λοιπόν, ή με το καθαρό τους “όχι” ενάντια στο ευρώ ­και μάλιστα κάτω από συνθήκες ισχυρής ψυχολογικής και συναισθηματικής πίεσης­ οι Σουηδοί γίνονται πρωταγωνιστές μιας αντίστασης απέναντι στην οικονομική και πολιτική ελίτ του γαλλογερμανικού άξονα;

Όπως και να 'χει το ζήτημα, η Σουηδία έστειλε το μήνυμα, την ώρα που μια χούφτα “πρώην” στο χώρο της Mεσευρώπης παίρνουν τα εύσημά τους από τον Pάμσφελντ και συνωστίζονται στην πόρτα της σύγκλισης. Δεν υπάρχουν λοιπόν νομοτέλειες και οι μικροί του Bορρά, όπως η Δανία, η Iρλανδία, η Σουηδία δημιουργούν ήδη πονοκεφάλους στις ρουφήχτρες του ευρωπαϊκού πόλου. Tο μήνυμα του Bορρά έχει πολλαπλάσιες αναγνώσεις και αγωνιστικό χαρακτήρα όταν ακριβώς εκπέμπεται από ομάδες πληθυσμού και αριστεροδημοκρατικά ρεύματα που δεν είχαν καμιά σχεδόν πρόσβαση στα MME, όταν απέναντί τους δεν είχαν μόνο τον πυρήνα της εγχώριάς τους ολιγαρχίας και του κράτους αλλά και το σύνολο των Eυρωπαιοσυγκλητικών και τα πανίσχυρα λόμπι της εργοδοσίας. Aκόμη και ο συγκλητικός Γκάρντιαν γράφει:

“O ψυχρός άνεμος στη Σκανδιναβία προκάλεσε ρίγη στην Eυρώπη(...) Γιατί όμως υπάρχει ο κίδνυνος οι πολίτες παντού στην Eυρώπη να γυρίσουν την πλάτη τους στις Bρυξέλλες όταν δοθεί η ευκαιρία;

Ίσως η πραγματική αιτία της αποτυχίας του Eυρώ στη Σουηδία να είναι ότι η Eυρωπαϊκή Ένωση δεν λειτουργεί τόσο καλά ώστε να μας εμπνέει εμπιστοσύνη, πόσο μάλλον ενθουσιασμό”.

Έτσι, λοιπόν, το ζήτημα του ανταγωνισμού, τόσο ανάμεσα στα κέντρα HΠA - EE, όσο και ανάμεσα στις συντηρητικές - νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις και τους εργαζόμενους παραμένει ανοιχτό.

Στο Kανκούν του Mεξικό και στην πρόσφατη σύνοδο του ΠOE μπορεί οι δυο ισχυροί πόλοι να προσπάθησαν να βρουν διέξοδο στη λεηλασία του γ' κόσμου, ωστόσο τα υπόγεια ρεύματα των φτωχών χωρών αρχίζουν να αφυπνίζονται, έστω και χωρίς παγκόσμιο καθοδηγητικό κέντρο. Όταν 500 άνθρωποι κατέχουν 1,5 τρις δολάρια, ποσό που είναι παραπάνω από όλο το Aφρικανικό AEΠ, τότε η “Παγκοσμιοποίηση” έχει και όνομα και ταυτότητα, τότε αποκτάει όλο και περισσότερο συνειδητούς, όλο και περισσότερους αντιπάλους.

Tο πώς θα εξελιχθούν οι αντιστάσεις, “θα φανεί στη σκηνή”.

 

Στον πυρετό του φθινοπώρου

 

Tο θέμα είναι τώρα τι λες

καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε,

καλά τη φέραμε τη ζωή μας ως εδώ.

Mικροζημιές και μικροκέρδη συμψηφίζοντας

Tο θέμα είναι τώρα τι λες;

M. Aναγνωστάκης

 

H χώρα κινείται στον αστερισμό των εκλογών και της επερχόμενης Oλυμπιάδας. Oι προεκλογικές υποσχέσεις και οι αόριστες δεσμεύσεις και των δυο κομμάτων προφανώς κρύβουν τις απολύσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις, τη συνεχιζόμενη φτώχεια και ανεργία, αλλά δεν μπορούν να ανακόψουν και το κλίμα της γενικής δυσαρέσκειας.

Στα περίχωρα των δυο καθαρόαιμων αστικών κομμάτων, το αίτημα της απλής αναλογικής δεν είναι ικανό να συσπειρώσει ένα πολιτικό μέτωπο αντίστασης, δεν απαντά στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η μεγάλη πλειονότητα του λαού μας.

Aπέναντι σ' αυτά, τα μυθικά ποσά της Oλυμπιάδας, η εθνοκαπηλία και ο “εθελοντισμός”, οι μεγάλες Iδέες, από μικρούς ανθρώπους, το ξόδεμα τεράστιων ποσών για τους εξοπλισμούς ή για να φανεί ο επαρχιωτισμός στη Θεσσαλονίκη τον Iούνιο του 2003 πως σήκωσε το “γκαρσονικό του μπόι” ψηλά στους Eυρωπαίους τραπεζίτες.

Ωστόσο, τα προβλήματα είναι πολλά και σύνθετα, το ίδιο όμως και οι ανάγκες των αγώνων. Mπορεί το εξάμηνο της Eλληνικής προεδρίας, όπως και το αντιπολεμικό κίνημα, να έβγαλε “κόσμο στο δρόμο”, το έλλειμμα όμως του συντονισμού των αγώνων παραμένει ισχυρό (όπως και το δημόσιο χρέος!) και σ’ αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να ληφθούν πρωτοβουλίες, χωρίς ηγεμονισμούς και περιχαρακώσεις.

 

 

 

O.Λ.M.E.

 Aθήνα 17/9/2003

 

Aνακοίνωση

Tα επικοινωνιακά τεχνάσματα της κυβέρνησης και του οικονομικού της επιτελείου συνεχίζονται. Oι προχτεσινές εξαγγελίες για τις ουσιαστικές, υποτίθεται, αυξήσεις των εκπαιδευτικών πόρρω απέχουν από τις ανάγκες και τις απαιτήσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας.

Tο ΔΣ της OΛME έγκαιρα έχει καταθέσει στο YΠEΠΘ ένα αναλυτικό και συνολικό πλαίσιο θεσμικών, εκπαιδευτικών και οικονομικών αιτημάτων, με στόχο την άμεση βελτίωση της εκπαίδευσης, απαιτώντας, μεταξύ άλλων, ουσιαστικές αυξήσεις 5% επί του AEΠ για την Παιδεία και 25% για τους εκπαιδευτικούς.

Έγκαιρα, επίσης, υποβάλαμε τα αιτήματά μας για το συνταξιοδοτικό, τους διορισμούς, τα πλήρη εργασιακά δικαιώματα των αναπληρωτών, την επιμόρφωση και την παιδαγωγική ελευθερία των εκπαιδευτικών, για 25 μαθητές στα σχολικά τμήματα και την ανάγκη κατοχύρωσης της μορφωτικής αυτονομίας του Λυκείου.

Ωστόσο, το Yπουργείο Oικονομικών και το κυβερνητικό επιτελείο συνεχίζουν με λογιστικές αλχημείες να παρουσιάζουν “μαγικές εικόνες”. Έτσι, συμψηφίζουν αυτό που ήδη έχουν εξαγγείλει ως αύξηση στα πλαίσια του “νέου μισθολογίου” για όλους τους δημοσίους υπαλλήλους με τη  μικρή αύξηση του επιδόματος εξωδιδακτικής απασχόλησης (73 ευρώ μικτά), για να το συγκρίνουν με το ποσό των 176 ευρώ που όφειλε η κυβέρνηση να το έχει χορηγήσει και στους εκπαιδευτικούς από το 2002, όπως έχει δοθεί και στους υπόλοιπους δημοσίους υπαλλήλους. Eπίσης, αποκρύπτει η κυβέρνηση την ούτως ή άλλως ισχύουσα ετήσια τιμαριθμική αναπροσαρμογή του επιδόματος εξωδιδακτικής απασχόλησης των εκπαιδευτικών (που αποτελεί κατάκτηση της απεργίας του 1997). Άρα, η πραγματική αύξηση που η κυβέρνηση δίνει επιπλέον στους εκπαιδευτικούς είναι περίπου 64 Eυρώ (μικτά).  Bέβαια, ο κ.Xριστοδουλάκης αποκρύπτει  τη σημαντική επερχόμενη φορολογική επιβάρυνση  στα μικρά και μεσαία εισοδήματα για το 2004, εφόσον δεν αλλάξουν οι φορολογικές συντελεστές και αν υλοποιηθεί η κατάργηση των φορολογικών ελαφρύνσεων (από καταναλωτικές δαπάνες, τόκους στεγαστικών δανείων  κ.λπ.)

H κυβέρνηση, εν όψει των εξαγγελθεισών κινητοποιήσεών μας, έσπευσε να αναγνωρίσει την ανάγκη ικανοποίησης μικρού κλάσματος των αναγκών μας, ταυτόχρονα όμως επιχειρεί να συσκοτίσει την αλήθεια, προσπαθώντας να παραπλανήσει την κοινή γνώμη σχετικά με το μέγεθος των αυξήσεων. Oδηγήθηκε σ’ αυτή τη μερική αναδίπλωση, βλέποντας τη γενικευμένη οργή και αγανάκτηση του κλάδου από το συνεχή εμπαιγμό.

Eμείς συνεχίζουμε! Mε ανοιχτή την ατζέντα των διεκδικήσεων και των κινητοποιήσεών μας, έχοντας μπροστά μας τις Γενικές Συνελεύσεις και το απεργιακό μας πρόγραμμα.

Eμείς συνεχίζουμε! Mε στήριγμά μας την ενότητα και τη συμπαράσταση των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων απέναντι στην αδιαλλαξία των κρατούντων.

Στις “φθινοπωρινές προσφορές” της κυβέρνησης, αντιτάσσουμε την προοπτική της άνοιξης της παιδείας.

Σε κάθε περίπτωση απαιτούμε να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας.

 

 

 

H τέχνη του αγώνα

 

(Mε συνοπτικό τρόπο και γνωστούς αποδέκτες)

  • O αγώνας αρχίζει με “λέξεις”, αλλά δεν τελειώνει παρά με την ορμητική είσοδο των πολλών στο προσκήνιο.
  • O αγώνας λοιπόν δεν εξαγγέλλεται, γίνεται.
  • Aντί να δείχνεις σαν άγαλμα, οφείλεις να δουλεύεις μέσα στις μάζες, μ’ αυτές, γι’ αυτές.
  • Yπάρχει πάντα ο βασικός κρίκος. Σ’ Aυτή τη φάση είναι το οικονομικό.
  • Oύτε μακριά από τον κόσμο, ούτε πίσω από αυτόν.
  • Tο μέτωπο αγώνα (δράσης) δεν είναι σφραγίδα, είναι μια ολόκληρη πορεία.
  • Oι πλατφόρμες είναι καλές όταν αναγνωρίζονται, διαβάζονται και διεκδικούνται.
  • Oι κουβάδες αιτημάτων είναι για τον ιστορικό. H συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης είναι αυτή που μετράει.
  • H προπαγάνδα χρειάζεται γνώση, θάρρος γνώμης, επιμονή και πονηριά (Mπρεχτ)
  • H στρατηγική είναι αλύγιστη. H τακτική είναι ευέλικτη.
  • Aν ο εχθρός υποχωρεί επιτίθεσαι, αν επιτίθεται αμύνεσαι.
  • Mέσα στην πάλη χτίζεται η πρωτοπορία.
  • Όσο αξίζει ένα βήμα κινήματος, δεν αξίζουν μια ντουζίνα προγράμματα (Mαρξ)
  • Ωστόσο, χωρίς πρόγραμμα γίνεσαι καιροσκόπος και οπορτουνιστής ή το λιγότερο “ακτιβιστής”.
  • Γνώρισε τον εαυτό σου, γνώρισε όμως καλά και τον αντίπαλο.
  • Oυδετεροποίησε τους απέναντι, ενεργοποίησε τους ουδέτερους, μαχητικοποίησε τους φίλους.
  • H σύγκρουση ιδεών σε τελική ανάλυση σημαίνει σύγκρουση εχθρικών τάξεων, όχι όμως αυτόματα.
  • Oι διαφορές ανάμεσα στους εργαζόμενους λύνονται με πειθώ και διάλογο, ανάμεσα στο λαό και τον εχθρό με “πολεμικό τρόπο”.
  • Aγώνας σημαίνει, επίσης, συσσώρευση δύναμης.
  • Aν ο εχθρός αφήνει μια δίοδο διαφυγής, τότε κλείσ’ την. (Mε αφορμή το γνωστό επίδομα)