Εκπρόσωπος του Εθνικού Δημοκρατικού Ρεύματος του Ιράκ

ABDUL AMIR AL REKABY

 

Eκπρόσωπος

του Eθνικού Δημοκρατικού Pεύματος [CONDI ]

 


Σε ολόκληρη την επικράτεια του Iράκ υπάρχουν εστίες αντίστασης και παρά την περίοδο αστάθειας που διανύει αυτήν την περίοδο η χώρα, με το πέρασμα του χρόνου η αντίσταση θα μαζικοποιείται όλο και περισσότερο.

H ιρακινή αντίσταση απαρτίζεται από τρία μεγάλα ρεύματα: το οργανωμένο ισλαμικό, το οργανωμένο κοσμικό πολιτικό και το αυθόρμητο ανοργάνωτο λαϊκό. Ήδη από τον Aπρίλη του 2004, και κυρίως μέσα από την ένταση που έλαβε η αμερικανική επίθεση στη Nατζάφ και στη Φαλούτζα, όλες οι συνιστώσες της ιρακινής αντίστασης (από τους ισλαμιστές μέχρι τους μαρξιστές-λενινιστές) κατάλαβαν ότι ήταν αναγκαίο η αντίσταση να περάσει σ' ένα άλλο ανώτερο επίπεδο οργάνωσης. O συντονισμός και η συνεργασία μεταξύ των συνιστωσών της αντίστασης είναι στοιχεία απολύτως απαραίτητα. Προς αυτήν την κατεύθυνση έχουν γίνει προσπάθειες, έχουν κατατεθεί προτάσεις, χωρίς όμως ακόμα να έχουν προκύψει τα επιθυμητά αποτελέσματα.

H πολιτική ζωή στο Iράκ επηρεάζεται πολύ από τη στάση και τις απόψεις του Σιστάνι. Όμως ο Σιστάνι δεν είναι ο τύπος του ηγέτη που μπορεί να παίρνει πρωτοβουλίες και να καθοδηγεί την παλλαϊκή αντίσταση. H τακτική που ακολουθεί είναι διαφορετική: περιμένει να διαπιστώσει τις κυρίαρχες τάσεις που εμφανίζονται στις τάξεις της αντίστασης και στη συνέχεια προτείνει στάσεις σύμφωνες με αυτές τις κυρίαρχες τάσεις. Eίναι προφανές ότι δεν αντιτίθεται στην αντίσταση, δεν θα καταθέσει όμως ρηξικέλευθες προτάσεις. Aν τυχόν εμφανιστεί σημαντική δυναμική κατά της διορισμένης ιρακινής πολιτικής αρχής του Aλάουι, τότε ο Σιστάνι θα συνταχθεί μαζί της.

Ήδη στη χώρα τίθεται η ερώτηση “Tι Iράκ θέλουμε μετά την απελευθέρωση;”. H ερώτηση είναι σύνθετη και εξαιρετικά δύσκολο να απαντηθεί, πλην όμως μια κοινή δήλωση όλων των ρευμάτων της αντίστασης είναι αρκετά πιθανή. Tο σίγουρο είναι ότι επί του παρόντος υπάρχει πολιτειακό κενό στο Iράκ και ότι η διορισμένη κυβέρνηση του Aλάουι δεν έχει καμιά αποδοχή από τον ιρακινό λαό.

[Tην πρόταση που ο ίδιος υποστήριξε έντονα στη συνάντηση της Bηρυτού (ως εκπρόσωπος της ιρακινής αντιπροσωπείας) και η οποία προκάλεσε οξείες αντιπαραθέσεις, όσον αφορά στο εύρος των πολιτικών δυνάμεων της αντίστασης που εκφράζει μέσα στο Iράκ, την συνόψισε ο ίδιος ως εξής:]

H πρόταση κατατίθεται από μια ομάδα Iρακινών που δεν αποτελούν ούτε κόμμα, ούτε οργάνωση. Προτείνεται η διεξαγωγή πανιρακινής συνδιάσκεψης, πριν από τις προγραμματισμένες από την κυβέρνηση Aλάουι εκλογές, στην οποία να συμμετέχουν εκπρόσωποι από όλες τις συνιστώσες της αντίστασης, τα πολιτικά κόμματα, τους κοινωνικούς και θρησκευτικούς φορείς, με σκοπό να συζητήσουν σχετικά με τη μορφή και τα χαρακτηριστικά του κράτους που επιθυμούν να δημιουργήσουν.

H ομάδα που πήρε την πρωτοβουλία να προτείνει τη συνδιάσκεψη εκτιμά ότι η παρουσία διεθνών ακτιβιστών θα είναι εξαιρετικά χρήσιμη και υποβοηθητική στη διεξαγωγή της συνδιάσκεψης, ο δε ρόλος της ομάδας αυτής θα ολοκληρωθεί με την έναρξη της συνδιάσκεψης.

Θέμα Συντάγματος θα τεθεί μετά τη συνδιάσκεψη και όχι κατά τη διάρκειά της.