Μια πρώτη αποτίμηση του παρατεταμένου απεργιακού αγώνα δασκάλων και καθηγητών

Όπως κάθε μεγάλο ταξικό γεγονός, έτσι και η απεργία των εκπαιδευτικών με βασικό μοχλό τους δασκάλους (απεργία 6 εβδομάδων) και των καθηγητών (4 εβδομάδες) θα επιδέχεται για πολύ καιρό διάφορες και αντίθετες αναγνώσεις, ανάλογα με την οπτική γωνία που ο καθένας, ατομικά ή συλλογικά, την αναλύει. Ωστόσο, όπως και να ’χει το ζήτημα, θα αποτελεί για πολύ καιρό ένα ταξικό μάθημα μεγάλης σημασίας για τα συνδικάτα και την αριστερά.
Πρέπει να αποτελέσει ένα σημαντικό κεφάλαιο άντλησης θετικών ­κυρίως­ αλλά και αρνητικών εμπειριών, στην καρδιά των συντηρητικών επιθέσεων, ένα βήμα πριν από την αναθεώρηση του Συντάγματος και το νέο άνοιγμα του κακόφημου διαλόγου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Eίμαστε εντελώς αντίθετοι με τις οξείες και υστερόβουλες επιθέσεις που δέχεται αυτόν τον καιρό το αγωνιστικό κομμάτι των εκπαιδευτικών, που στάθηκε στην πρώτη γραμμή και συνέβαλε ουσιαστικά στο ξεδίπλωμα της απεργίας των δασκάλων, της μεγαλύτερης σε χρονικό μήκος απεργίας των τελευταίων χρόνων. Όχι γιατί δεν υπάρχουν σημεία για κριτική και διόρθωση. Aλλά, κυρίως, γιατί η κριτική γίνεται «απ’ έξω» και εκ των υστέρων, και μάλιστα με σημαία τη γνωστή καραμέλα περί «πουλημένων». Πρόκειται ακριβώς για το ίδιο χιλιομασημένο μοτίβο που ακούστηκε τόσο στην απεργία των καθηγητών το 1997 (56 ημέρες) και στον αγώνα ενάντια στον AΣEΠ του 1998.
H μεγάλη απεργία των δασκάλων πρέπει να κριθεί ­από άποψη έντασης, ρήξης, έκτασης, περιεχομένου και λήξης­ από την σκοπιά των μαχομένων τμημάτων της εργατικής τάξης και των εργαζομένων, από τα συνολικά μηνύματά της, και όχι από ψιθύρους και ιδεοληψίες. Ήδη η άρχουσα τάξη και η κυβέρνηση της NΔ έχουν λάβει ένα ισχυρό μήνυμα. Πως οι εργαζόμενοι ­και κυρίως τα πιο οργανωμένα κομμάτια τους­ έχουν και τη βούληση και το σθένος να σηκώσουν κεφάλι και να συγκρουστούν στα ίσα με μία αντιδραστική πολιτική που «φτωχαίνει» το εισόδημα και απαξιώνει το δημόσιο τομέα στα πεδία της Παιδείας, Yγείας, Πρόνοιας.
H μεγάλη απεργία των δασκάλων ξεπέρασε τις αυλές των σχολείων και άπλωσε τον ευεργετικό ίσκιο της σε όλη τη χώρα, γεμίζοντας απαντοχή τους εργαζόμενους.