Οι εκλογές στις ΕΛΜΕ

Oι εκλογικές διαδικασίες στις ΕΛΜΕ έγιναν στον απόηχο της μεγάλης απεργίας των δασκάλων και της συνεπικουρίας των καθηγητών. Χωρίς να σημειωθούν σημαντικές μεταβολές στις «προτιμήσεις» του «εκλογικού σώματος», εντούτοις έδειξαν τις αδιόρατες αλλά υπαρκτές τάσεις που διαμορφώνονται στις συνειδήσεις των εκπαιδευτικών.

Είναι αναγκαίο να σημειώσουμε, πράγμα το οποίο ξεχνιέται συχνά-πυκνά, πως και στις εκλογές των σωματείων δεν υπάρχει «ισότητα όπλων και ευκαιριών». Oι παρατάξεις του δικομματισμού έχουν πίσω τους ένα ολόκληρο οπλοστάσιο, το κράτος, τη διοίκηση, την ομηρία αναπληρωτών και ωρομισθίων, τις κυρίαρχες ιδέες. Από αυτήν την άποψη όλες οι παρατάξεις της αριστεράς και κυρίως οι Παρεμβάσεις-Συσπειρώσεις-Κινήσεις, βρίσκονται σ’ ένα διαρκώς ναρκοθετημένο πεδίο και είναι αναγκασμένες να αγωνίζονται κυρίως με τη δύναμη των ιδεών τους.

Μια δεύτερη σημείωση σχετίζεται με τη συστηματική πολιτική-συνδικαλιστική ζύμωση στα όρια του σωματείου. Το τελευταίο είναι μορφή συγκρότησης της τάξης, ευρύτερα των εργαζομένων, δεν είναι «κόμμα», αντλεί από τους πολιτικούς σχηματισμούς υλικό για επεξεργασία και ως εκ τούτου οι τάσεις υπεριδεολογικοποίησης των σωματείων που συντελούνται για να καλυφθεί το κενό της αριστεράς, είναι εξηγήσιμες αλλά εσφαλμένες. Μόνο το ρίζωμα των ταξικών συνδικαλιστών στο σωματείο, η αποτύπωση σαφών στόχων, η δουλειά γύρω από τα μικρά και τα μεγάλα, η ενασχόληση με τα «ταπεινά», συνδεδεμένα με τους γενικούς στόχους του κινήματος και κυρίως η προσπάθεια βάθους μπορεί να αποδώσει καρπούς, αν μάλιστα συνδυαστεί με μια ενότητα θεωρίας και παραδείγματος.

Η αριστερά οφείλει να σβήσει τη διχοτομία ανάμεσα στο βερμπαλισμό της συνέλευσης και στην απραξία στους χώρους δουλειάς.

Στις πρόσφατες εκλογές, όπως άλλωστε και στα Υπηρεσιακά Συμβούλια, η κυβερνητική ΔΑΚΕ (με εξαίρεση ορισμένους θύλακες) σημείωσε στασιμότητα και κάμψη, καθώς επίσης και η ΕΣΑΚ-ΔΕΕ (ΠΑΜΕ-ΚΚΕ), η οποία πληρώνει τις χωριστικές και σεχταριστικές βουλές της ηγεσίας της. Η ΠΑΣΚΕ έδειξε σταθερότητα και σχετική άνοδο σε ορισμένες ΕΛΜΕ, ενώ άνοδο είχαν οι Παρεμβάσεις, η Συνεργασία και τα ευρύτερα Αριστερά Σχήματα.

Βεβαίως, οι εκλογές είναι μόνο ένας σταθμός στην ιστορία της ταξικής πάλης και των σωματείων και σαν τέτοιος πρέπει να ειδωθεί. Αλλά η εκπαιδευτική αριστερά θα υπάρχει και θα πρωταγωνιστήσει στο βαθμό που θα λειτουργήσει αξιόπιστα, «ηγεμονικά» και αποτελεσματικά στο χώρο εργασίας. Στο σχολείο και στο σωματείο.

 

ΕΛΜΕ

          ΠΑΣΚ   ΔΑΚΕ   ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΔΕΕ     ΣΥΝ    ΕΥΡΥΤΕΡΑ

                                                          ΑΡΙΣΤ.

                                                          ΣΧΗΜΑΤΑ**

Α’ Αθήνας      72 (2) 71 (1) 152 (3)*                 85 (1)

Α’ Αχαΐας       288 (2)         623 (3)         185 (1)         72 (-)  210 (1)

Ε’ Αθήνας      29 (1) 71 (2) 112 (3)         32 (1) 78 (2)

Πρέβεζας       165 (3)         138 (2)         18 (-)  60 (1) 63 (1)

Β’ Αιτ/νίας      248 (2)         389 (3)         93 (1) 60 (-)  237 (2)

ΣΤ’ Αθήνας    113 (2)         133 (2)         74 (1) 43      76 (1)

Β’ Έβρου        81 (2) 97 (2) 104 (3)         -        -

Κέρκυρας       68 (1) 111 (1)         101 (1)         202 (2)         189 (2)

Ηλείας 81 (-)  145 (2)         -        138 (2)         -        308 (3)

Ικαρίας          -        -        -        30 (2) -        61 (5)

Γ’ Αθήνας       114 (2)         140 (2)         71 (-)  127 (2)         199 (3)

Ελευσίνα        94 (1) 126 (2)         257 (3)         35 (-)  73 (1)

Άνω Λιόσια     30 (1) 60 (2) 140 (4)         -        -

Β’ Αθήνας      112 (2)         105 (2)         61 (1) 36 (-)  82 (2)

Κεφαλλονιά                       (3)

Καλλιθέα        138 (2)         149 (2)         146 (2)         35 (-)  88 (1)

Α’ Δυτ. 115 (1)         244 (3)         119 (1)         80 (1) 106 (1)

Πειραιάς         227 (2)         365 (2)         129 (1)         264 (2)         63 (-)  65 (1)

Γ’ Δυτ. 138 (2)         182 (2)         157 (2)         128 (2)         110 (1)

Α’ Πέλλας      132 (2)         193 (3)         -        37 (-)  -        116 (2)

Β’ Πέλλας       105 (2)         172 (3)         -        -        -        119 (2)

Θεσπρωτία     66 (2) 52 (1) 46 (1)           94 (3)

Β’ Δυτικής      148 (2)         113 (2)         80 (1) 59 (-)  117 (2)         -

Νότ. Αθήνας   160 (1)         273 (2)         152 (1)         62 (-)  442 (3)         -

Β’ Ανατολ.     92 (-)  249 (3)         25 (-)  183 (2)         148 (2)         -

Α’ Αιτ/νίας      112 (2)         203 (3)         -        -        -        148 (2)

Α’ Κορινθίας    184 (2)         189 (3)         -        -        -        139 (2)

Αρκαδίας       189 (3)         196 (3)         -        41 (-)  -        79 (1)

Αργολίδας      88 (2) 178 (3)         90 (2) 43 (-)  45 (-)  -

Β’ Μεσσηνίας  69 (2) 85 (3) 49 (2) -        -        -

Σάμου 60 (2) 88 (2) 110 (3)         -        -        -

Ηρακλείου      542 (3)         219 (1)         162 (1)         88 (1) 503 (3)         52 (-)

Τρικάλων       190 (2)         380 (4)         -        131 (2)         -        74 (1)

Φθιώτιδας      235 (2)         256 (3)                   24 (-)           245 (2)

Χαλκιδικής     104 (1)         227 (3)                   9 (-)             225 (3)

Α’ Θεσ/νίκης   124 (1)         219 (3)                   343 (4)                   126 (1)

Γ’ Θεσ/νίκης   (2)      (1)      105 (1)         (1)      (2)     

Ε’ Θεσ/νίκης   (2)      (2)      51 (-)  (1)      (2)

Πιερίας 229 (2)         367 (3)                   61 (12)                   125 (1)

Ευρυτανίας     -        -                  33 (3)           39 (4)

Ημαθίας         264 (2)         346 (2)         152 (1)         120 (10)        177 (1)         -

Ξάνθης          173 (2)         243 (3)         186 (2)         -        -        -

Καβάλας        281 (3)         335 (3)         -        -        -        240 (3)

 

* Στην Α’ Αθήνας η παράταξη Προοδευτική Αγωνιστική Κίνηση υποστηρίζεται από τις Παρεμβάσεις και την ΕΣΑΚ.

** Ευρύτερα αριστερά σχήματα.

Τα αποτελέσματα είναι ενδεικτικά, οι εκλογές σε πολλές ΕΛΜΕ γίνονται τον Ιανουάριο.