Του Γιώργου Κ. Καββαδία*
Την ώρα που η κυβέρνηση της ΝΔ θεσπίζει την πιο βίαιη πολιτική κατεδάφισης των βασικότερων εργατικών και συνδικαλιστικών κατακτήσεων επιδιώκοντας να γυρίσει τα ρολόγια στον εργασιακό μεσαίωνα η συνδιακλιστική γραφειοκρατία σε ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ – ΟΛΜΕ ακολουθούν τον δρόμο των εικονικών αγώνων και της υποταγής με αποσπασματικές απεργίες και διευκολύνοντας την κυβέρνηση με απεργοσαπστικές τακτικές. Ειδικότερα η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΟΛΜΕ (ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΑΣΚ) με την τακτική τους επιδιώκουν και την αναθεώρηση της ιστορίας των εκπαιδευτικών αγώνων επιδιώκοντας να στιγματίσουν και να μαυρίσουν τις σελίδες με την απεργία διαρκείας στις εξετάσεις το 1988 και 1997. Για αυτό λειτούργησε ως πρόθυμος στυλοβάτης της κυβερνητικής πολιτικής, σπεύδοντας - πολύ πριν τις δικαστικές αποφάσεις περιστολής του απεργιακού δικαιώματος στους εμπλεκόμενους στις πανελλαδικές-να αποκλείσει κάθε απεργιακή κινητοποίηση, συγκαλύπτοντας τον ενδοτισμό της και εξωραΐζοντας την ένοχη σιωπή της με περισσή κούφια επιχειρηματολογία δήθεν κοινωνικής ευθύνης. Με μια πραξικοπηματικού τύπου απόφαση οι παρατάξεις ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ και ΠΕΚ στην ΟΛΜΕ, χωρίς να πραγματοποιηθεί ΔΣ, έστειλαν ως απόφαση της ομοσπονδίας την κατάπτυστη θέση τους για εξαίρεση του κλάδου από την απεργία της Τετάρτης. Την ημερομηνία της ψήφισης την επέλεξε η κυβέρνηση. Αυτή επέλεξε ημέρα πανελλαδικών και έχει την απόλυτη ευθύνη για κάθε εξέλιξη. Η προσπάθεια των δημοσιογραφικών παπαγάλων να ενεργοποιήσουν έναν άθλιο κοινωνικό αυτοματισμό σε βάρος του εκπαιδευτικού κλάδου, έπρεπε να απαντηθεί. Ειδικά στη φάση που διανύουμε, που η κυβέρνηση υπονομεύει με σειρά διατάξεων το δικαίωμα στην απεργία.