Αυτή η συνοπτική φράση διατυπώνεται από την πλειοψηφία των ΜΜΕ, για να περιγράψει το θάνατο του 19χρονού Θανάση Καναούτη που άφησε την τελευταία του πνοή πάνω στο οδόστρωμα αφού είχε την ατυχία να ...μην έχει εισιτήριο! Το νομικό σκέλος της υπόθεσης για το πως δηλαδή πέθανε ο Θανάσης απολαμβάνει την μερίδα του λέοντος στο «δημόσιο διάλογο». Αυτό που αφήνεται ,επιμελώς, στην άκρη είναι το κοινωνικό υπόστρωμα της όλης υπόθεσης. Οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι, νέοι και φτωχοί δηλαδή που αδυνατούν να πληρώσουν ακόμα και ένα εισιτήριο για να μετακινηθούν. Και όποτε μπαίνει βίαια στο προσκήνιο το συγκεκριμένο ζήτημα εξαπολύεται η γνωστή ανθρωποφαγία κατά αυτών που δεν επικυρώνουν το εισιτήριο τους και φυσικά ευθύνονται για όλα τα δεινά του τόπου. Φυσικά αυτό δεν γίνεται τυχαία. Αποτελεί ένα από τα βασικά προπαγανδιστικά όπλα της μνημονιακής πολιτικής που μέσω αυτού διαχέεται στην κοινωνία η λογική της συνευθύνης.