ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΑΓΩΝΑ
ΜΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΠΑΛΜΟ, ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ ΣΤΗ ΝΙΚΗ.
Ο ΕΝΩΤΙΚΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΤΕΓΡΑΨΕ ΗΔΗ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΝΙΚΗ
ΜΕ ΤΗΝ ΠΙΕΣΗ ΠΟΥ ΑΣΚΗΣΕ ΣΤΙΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΗΓΕΣΙΕΣ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ ΚΑΙ ΓΣΕΕ,
ΕΞΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΝΑ ΚΗΡΥΞΟΥΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.
O κύβος ερρίφθη! Με ποσοστά που ξεπέρασαν το 90% οι καθηγητές/τριες αποφάσισαν, δημοκρατικά και αγωνιστικά, απεργία διαρκείας στα σχολεία όλης της χώρας. Με τη μορφή των πενθήμερων απεργιών, με Γ.Σ. στο τέλος της εβδομάδας, με πολύμορφες δράσεις σε κάθε τόπο.
Η απόφαση των ΕΛΜΕ/OΛΜΕ είναι αναγκαστική. Το στραγγάλισμα του σχολείου, οι μετακινήσεις-απολύσεις-διαθεσιμότητα, το κλείσιμο σχολικών μονάδων δεν επιτρέπουν ολιγωρία και μακαριότητα. Απέναντί τους στήθηκε το μαύρο μέτωπο της αντίδρασης ΝΔ, ΠAΣΟΚ, MME εκτελώντας τα συμβόλαια θανάτου της τρόικας. Δίπλα τους, αντικειμενικοί συμπαραστάτες οι δειλοί της ΔHMAP και οι πετρωμένοι του KKE.
1. Γιατί είναι αναγκαία η απεργία διαρκείας;
Γιατί ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Aπολύσεις, αναγκαστικές μετακινήσεις, κλεισίματα σχολείων, φτώχεια, λουκέτα, ταξικότερο σχολείο. Aν όχι τώρα, πότε;
2. Yπάρχουν -λένε- άλλοι τρόποι διεκδίκησης.
Aς μας τους πουν. Όποιος δε θέλει να ζυμώσει 40 μέρες κοσκινίζει. H αναβολή κρύβει δειλία και παραίτηση. Tρία χρόνια τώρα καθεστωτικοί, μεταμφιεσμένοι «υπεύθυνοι», αναχωρητές λένε τα ίδια πράγματα. Δείξαμε ανοχή, τώρα χρειαζόμαστε θάρρος.
ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΟΥΜΕ ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ-ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ:
Συνάδελφοι, με προσκλητήριο αγώνα και συλλογικής πάλης ξεκινάμε τη νέα σχολική χρονιά, που αρχίζει με το βάρβαρο μέτρο των απολύσεων των συναδέλφων στα ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ, της αποπομπής από την εκπαίδευση 10.000
Του Γιώργου Κ. Καββαδία
«Οι εξετάσεις μοιάζουν με τους ιστούς της αράχνης.
Συγκρατούν τους κοινωνικά αδύνατους και
αφήνουν τους δυνατούς να περνούν».
«Νέο» Λύκειο, «αναγκαίες μεταρρυθμίσεις» «αναβάθμιση της παιδείας» και άλλα χαρακτηριστικά στερεότυπα της γλώσσας της εξουσίας - μιας γλώσσας «πινόκιο» που διαστρεβλώνει την πραγματικότητα και εξαπατά- συνθέτουν μια ακόμα «μεταρρύθμιση» στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Αν κανείς κοιτάξει, τα τελευταία τριάντα χρόνια, τις διακηρύξεις των Υπουργών Παιδείας κάθε φορά που
Είναι άλλο πράγμα να διδάσκεις στην ιστορία, το πώς απάντησαν σε διλήμματα ζωής, απλοί καθημερινοί άνθρωποι, που μετά τους έντυσαν με τις δάφνες των ηρώων, κι άλλο να πρέπει εσύ να απαντήσεις, για τη δική σου ζωή! Έρχεται όμως στη ζωή του καθένα μας, μια τέτοια στιγμή!
Στις 4 και 5 του Σεπτέμβρη οι καθηγητές στις Γενικές Συνελεύσεις αποφάσισαν απεργία διαρκείας. Η ώρα της προσωπικής ευθύνης έχει φτάσει.
Τον ύπνο μας δεν πρέπει να τον ταράζει άλλο ο φόβος και το άγχος για το πού θα βρεθούμε αύριο, αν θα είμαστε οι επόμενοι της διαθεσιμότητας-απόλυσης, αν θα πάρουμε το βαλιτσάκι μας για άλλη γη κι άλλα μέρη, αν σήμερα μπορούμε και διδάσκουμε το ένα μάθημα και αύριο όχι, αν σήμερα διδάσκουμε σε ένα σχολείο και αύριο σε δύο ή τρία, γιατί όσο αυξάνουν τους μαθητές στα τμήματα, εμείς θα πλεονάζουμε. Δεν μπορούμε να αντικρίζουμε το διπλανό συνάδελφο υπολογίζοντας μόρια και σειρά τοποθέτησης για το αν είμαι εγώ ή αυτός που φεύγει.
Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης ©2012 Το περιεχόμενο του ιστότοπου του μπορεί να ανατυπωθεί ελεύθερα με την προυπόθεση ότι δεν θα τροποποιηθεί με οποιονδήποτε τρόπο.
