Του Γιώργου Κ. Καββαδία*
Ήταν όλοι εκεί στο κλειστό γήπεδο «Σπύρος Λούης» του Αμαρουσίου και θα συνεχίσουν στο Σύνταγμα με αντιδραστικές εκδηλώσεις τύπου κατσαρόλας, όπως πρωτοεμφανίστηκαν στη Χιλή το 1973, από τις «νοικοκυρές» και τους «νοικοκυραίους» της αστικής τάξης για να ρίξουν τον Αλιέντε. Ένας εσμός των πιο αντιδραστικών θέσεων και απόψεων που έχει οδηγήσει τη δημόσια εκπαίδευση σε κατάρρευση εκτοξεύοντας τα ποσοστά μαθητικής
Αφιερώνεται στους ενεργούς
μιας μακρινής Αττικής
(Μα ποιος με πόνο θα μιλήσει για όλα αυτά;)
ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ
«Παντού γίνονται αυτά».
«Είναι γνωστά».
του Γιώργου Καββαδία
Το δημόσιο σχολείο αντιμετωπίζει χρόνια προβλήματα και κινδυνεύει με κατάρρευση ως συνέπεια των μνημονιακών πολιτικών της τελευταία πενταετίας. Από τη νέα κυβέρνηση προωθούνται νομοσχέδια και τροπολογίες που δεν αντιμετωπίζουν τα εκρηκτικά προβλήματα. Η λιτή διατύπωση «ό, τι έχει να κάνει με οικονομικά δεν μπορεί να ικανοποιηθεί» απέναντι στο σύνολο των αιτημάτων της εκπαιδευτικής κοινότητας σημαίνει ότι το δημόσιο σχολείο θα συνεχίσει να εκπέμπει SOS.
Με τη γνωστή μέθοδο της «λάσπης στον ανεμιστήρα» επιλέγουν για άλλη μια φορά να τοποθετηθούν δημόσια οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ στην εκπαίδευση. Αφορμή για να ρίξουν τη λάσπη τους αυτή τη φορά στάθηκε η καταγγελία για την ΠΝΠ που υφαρπάζει τα διαθέσιμα χρήματα όλων σχεδόν των ταμείων των φορέων του Δημοσίου. Αντιλαμβανόμαστε την αγωνία τους μιας και μπροστά μας έχουμε συνελεύσεις και ... εκλογές στα σωματεία. Ως εκ τούτου θα έπρεπε να εφεύρουν κάποιον τρόπο ώστε να αντιπαρατεθούν απέναντι στις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ. Δεν μας προξενεί έκπληξη μιας και το έργο είναι γνωστό και χιλιοπαιγμένο.
Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι
Για μια ακόμα φορά ως εργαζόμενοι βρισκόμαστε απέναντι σε μια ληστρική υφαρπαγή των χρημάτων των ταμείων. Αυτή τη φορά στο στόχαστρο της νέας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ μπαίνουν τα διαθέσιμα χρήματα των ταμείων όλων των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης καθώς και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Η συγκυβέρνηση ακολουθώντας
του Γιώργου Καββαδία
Σε απέραντο υγρό νεκροταφείο έχει μετατραπεί η Μεσόγειος για τις στρατιές των κολασμένων της γης, τα θύματα της φτώχειας και των πολέμων.Το ταξίδι για την επιβίωση ή για ένα καλύτερο «αύριο» με τα παιδιά και τις οικογένειές τους, μακρυά από πολέμους, πείνα και κακουχίες, μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο. Ένας μετανάστης πεθαίνει κάθε δύο ώρες στις θάλασσες της Μεσογείου. Κάθε μήνα χάνουν την ζωή τους εν πλω 400 μετανάστες. Περισσότεροι από 1.750 μετανάστες έχουν χάσει τη ζωή τους στα νερά της Μεσογείου από τις αρχές του 2015, σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνή
Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης ©2012 Το περιεχόμενο του ιστότοπου του μπορεί να ανατυπωθεί ελεύθερα με την προυπόθεση ότι δεν θα τροποποιηθεί με οποιονδήποτε τρόπο.
