Η πρόταση για απεργία στις εξετάσεις τάραξε τα λιμνάζοντα νερά στην εκπαίδευση για μια ακόμα φορά. Φόβισε το «αντισυνταγματικό τόξο» (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ), αποενοχοποιήσε τους καθηγητές «που τους είπανε αλήτες» και ενεργοποίησε τα δημοκρατικά και αγωνιστικά αντανακλαστικά του κλάδου. Αντικειμενικά η πρόταση για απεργία στις εξετάσεις ξεπερνούσε τα στενά όρια του κλαδικού συνδικαλισμού, έπιανε το νήμα των χαμένων αγώνων, συναντούσε τους ναυτεργάτες, το ΜΕΤΡΟ και τους ΟΤΑ (τους επιστρατευμένους κλάδους) και απαντούσε στο κεφαλαιώδες ζήτημα της πολιτικής καταστολής και της συνταγματικής εκτροπής. Συνασπίστηκαν εναντίον της όλα τα κόμματα του αστικού μπλοκ εξουσίας (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Χρυσή Αυγή) συνεπικουρούμενα από τα εντεταλμένα ΜΜΕ. Συναντήθηκαν στην υπονόμευσή της, είτε εξαρχής είτε στην πορεία, τα κόμματα της κοινοβουλευτικής Αριστεράς.
Η πρόταση για απεργία στις εξετάσεις που υπερψηφίστηκε από πρωτοφανείς σε μαζικότητα Γ.Σ., συγκέντρωσε το 92% των αποφάσεων των ΕΛΜΕ και δέσμευε τη Γενική Συνέλευση των Προέδρων και το ΔΣ της ΟΛΜΕ. Ωστόσο, στις 15 του Μάη εκτυλίχθηκε ένα πραξικόπημα που αγνόησε αυτή την πλειοψηφία και ανέκοψε τη δυναμική του κλάδου που «έβγαινε στο φως», χωρίς να αφήνει ούτε την ελάχιστη χαραμάδα αντεπίθεσης.