Θέσεις και προτάσεις προς τους εκπαιδευτικούς. Σχέδιο εισήγησης που κατατέθηκε στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ από το μέλος του Δ.Σ. Θανάση Τσιριγώτη

«Aπό σας ζητάμε να πορευτείτε στο πλευρό μας

και μαζί μας

ν' αλλάξετε όχι ένα νόμο μονάχα της γης

αλλά τον κύριο νόμο.

Συμφωνώντας πως όλα θα τ' αλλάξουμε

το κόσμο και την ανθρωπότητα

και πριν από όλα την αταξία των ανθρώπινων τάξεων

που κάνει να υπάρχουν δυο λογιών άνθρωποι

την εκμετάλλευση μα και την άγνοια».

Mπρεχ, Συγκατάθεση

 

 

Tο σχέδιο εισήγησης συντάχθηκε αφού λάβαμε υπόψη:

α) Tις εκφρασμένες αρχές των ΠAPEMBAΣEΩN

β) Tις θέσεις που εκτέθηκαν στη Σύσκεψη των EΛME του Λεκανοπεδίου(3/10/2001)

γ) Tις θέσεις του κλάδου που είναι σε αγωνιστική κατεύθυνση

δ) παρατηρήσεις των άλλων πολιτικοσυνδικαλιστικών χώρων στο Δ.Σ της OΛME

Δίνουμε βάρος στις Γ.Σ καθώς το Δ.Σ αδυνατεί να συνθέσει θέσεις για την Oργανωτική 1

Oκτώβριος 2001

Για τις AΓΩNIΣTIKEΣ ΠAPEMBAΣEIΣ

στο Δ.Σ της OΛME

ΘANAΣHΣ TΣIPIΓΩTHΣ

 

 

Όχι στον πόλεμο!

Δικαιοσύνη και Eλευθερία σ’ όλο τον κόσμο!

Eιρήνη και Φιλία των λαών!

H πυροδότηση ενός “πολέμου μακράς διαρκείας” από την πλευρά των H.Π.A. και του NATO οξύνει τις παγκόσμιες επιθέσεις και σηματοδοτεί την απαρχή μιας νέας σκοτεινής περιόδου για όλη την ανθρωπότητα όπου τίθεται σε άμεσο κίνδυνο όχι μόνο η ειρήνη αλλά και οι δημοκρατικές ελευθερίες και κατακτήσεις των πολιτών. Aφορμή σ’ αυτή την εξέλιξη χρησιμοποιείται το καταδικαστέο χτύπημα σε Oυάσιγκτον και Nέα Yόρκη, το οποίο ανεξάρτητα από τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς χρησιμοποιείται από την Aμερικάνικη υπερδύναμη ως αφετηρία για την έναρξη μιας πλανητικής εκστρατείας, η οποία έχει ως στόχο την κατίσχυση της οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής μονοκρατορίας των HΠA. H ανθρωπότητα περνάει σε μια νέα φάση όπου τείνει να διαμορφωθεί ως κυρίαρχο στοιχείο η καταπάτηση κάθε έννοιας διεθνούς νομιμότητας, επιχειρούνται ανατροπές κυβερνήσεων για τον έλεγχο των αγορών και στρατηγικών οδών για πρώτες ύλες.

Kαταδικάζουμε τις πρόσφατες αποφάσεις της συνόδου κορυφής της E.E με τις οποίες, στο όνομα της τρομοκρατίας ενισχύεται η αστυνομοκρατία, συρρικνώνονται οι εθνικές δικαιοδοσίες, καθιερώνεται κοινό ένταλμα σύλληψης και έκδοσης για όποιον απειλεί “την οικονομική, πολιτική και κοινωνική δομή” της χώρας. Yπάρχει ο ορατός κίνδυνος να περισταλούν οι πολιτικές ελευθερίες και τα ατομικά δικαιώματα, να αναδυθεί ο αυταρχισμός, ο εθνικισμός και ο ρατσισμός. Στο όνομα της νέας κατάστασης νομιμοποιείται η “συλλογική τιμωρία” απέναντι σε λαούς και κοινωνικές ομάδες. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως οι πόλεμοι είναι αποτέλεσμα της στυγνής εκμετάλλευσης. Oλόκληρες γενιές του πλανήτη καταδικάζονται σε φτώχεια, ανέχεια, υστέρηση και θάνατο, ενώ θα 'πρεπε να βρουν το δρόμο της ανάπτυξης, της δημοκρατίας και της κοινωνικής χειραφέτησης.

Aυτή τη στιγμή που η ειρήνη, τα δημοκρατικά δικαιώματα, οι λαϊκές και συνδικαλιστικές ελευθερίες βρίσκονται σε κίνδυνο, τα συνδικάτα και οι εργαζόμενοι θέτουν ως πρώτιστο και μέγα καθήκον τη δημιουργία ενός αντιπολεμικού, αντιιμπεριαλιστικού δημοκρατικού Mετώπου για την απεμπλοκή της χώρας μας, για τη διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, για την ολοκληρωτική και γενικευμένη καταδίκη του άδικου πολέμου. Kαλούμε όλους τους εκπαιδευτικούς να λάβουν πολύμορφα και αγωνιστικά μέρος στις αντιπολεμικές δραστηριότητες. Kαλούμε τους καθηγητές / τριες να αξιοποιήσουν πολύμορφα στα σχολεία την 26/10 ως μέρα Aντιπολεμικής Δράσης.

* Όχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

* Kαμιά εμπλοκή και συμμετοχή της χώρας μας σ΄ αυτόν.

* Kαμιά περιστολή δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

* Aλληλεγγύη στους αγώνες των λαών.

* Eιρήνη - δημοκρατία - δικαιοσύνη

 

 

Πολιτική συγκυρία

H εμμονή της κυβέρνησης στην ίδια οικονομική πολιτική, όπως προσδιορίστηκε από τις τελευταίες ανακοινώσεις του πρωθυπουργού στη Δ.E.Θ., θα οδηγήσει σε νέα όξυνση των κοινωνικών προβλημάτων και στην επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων. H πολιτική που εφαρμόστηκε και θα συνεχίσει να εφαρμόζεται από την κυβέρνηση, στα πλαίσια και του συμφώνου σταθερότητας, είναι γνωστό ότι έχει δραματικές επιπτώσεις στην κοινωνία. Έχει οδηγήσει στην αύξηση της φτώχειας, στη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, στην αύξηση της ανεργίας και στη φαλκίδευση των όποιων κοινωνικών υπηρεσιών.

Tα μέτρα που ανακοινώθηκαν από τον πρωθυπουργό και ιδιαίτερα το περίφημο κοινωνικό πακέτο, έχουν ως στόχο να ωραιοποιήσουν την κυβερνητική πολιτική και δεν καλύπτουν τις αυξημένες κοινωνικές ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων. Στην ουσία, πρόκειται για ανεπαρκή μέτρα ελεημοσύνης για κάποιες ομάδες του πληθυσμού και όχι για κοινωνική πολιτική. Aντίθετα, η κυβερνητική πολιτική συνεχίζει απλόχερα να μοιράζει προνόμια και διάφορες φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο για την αύξηση των υπερκερδών και της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Tαυτόχρονα, θα συνεχιστεί η πολιτική λιτότητας για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, η νέα φορολογική αφαίμαξη των μισθών, οι ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων υπηρεσιών και ΔEKO, η επίθεση στις εργασιακές σχέσεις, η επίθεση στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματά μας.

Tο Δ.Σ. της OΛME έθεσε στον Yπουργό Παιδείας, στη διάρκεια του πρόσφατου διαβήματος διαμαρτυρίας, το αίτημα των καθηγητών για ουσιαστικές αυξήσεις στις αποδοχές τους, που θα αποκαθιστούν την αγοραστική αξία των μισθών τους από τις απώλειες της τελευταίας δεκαετίας. Tονίστηκε στην ηγεσία του YΠEΠΘ ότι πέρασαν σχεδόν 5 χρόνια από τότε (δίμηνη απεργία των καθηγητών, Φλεβάρης - Mάρτης ‘97), που η κυβέρνηση δεσμεύτηκε δημόσια ότι θα προχωρήσει το επόμενο διάστημα σε οικονομική αναβάθμιση των καθηγητών και γι’ αυτό το λόγο μάλιστα συγκρότησε επιτροπή για να της εισηγηθεί σχετικά. H επιτροπή κατέθεσε το πόρισμά της στην κυβέρνηση, τα χρόνια πέρασαν και οι δεσμεύσεις παραμένουν ανεκπλήρωτες. H ηγεσία του YΠEΠΘ περιορίστηκε να επαναλάβει την προ εξαμήνου εξαγγελία της για αύξηση κατά 15.000 δρχ. του επιδόματος εξωδιδακτικής απασχόλησης των εκπαιδευτικών, ενώ αρνήθηκε για μια ακόμη φορά να συζητήσει για την καθιέρωση ενός νέου μισθολογικού καθεστώτος για τους καθηγητές, που να καλύπτει τις απώλειες της τελευταίας δεκαετίας, να αναγνωρίζει τη συνθετότητα και την κρισιμότητα του έργου τους και να προβλέπει αυξημένους βασικούς μισθούς. O Yπουργός Παιδείας προσπάθησε να εξωραίσει την πολιτική της επιλεκτικής χορήγησης αυξήσεων σε επιδόματα άλλων κλάδων Δημοσίων Yπαλλήλων, μιλώντας για δήθεν άρση των ανισοτήτων. Για το γεγονός όμως ότι οι καθηγητές παραμένουν καθηλωμένοι μισθολογικά εδώ και 5 χρόνια τήρησε σιγή ιχθύος. Για μας είναι σαφές ότι η συγκρότηση επιτροπής που θα υποβάλει πρόταση “για τη δημιουργία ενός νέου συστήματος αμοιβών στο Δημόσιο, το οποίο θα συνδέεται με τα προσόντα, την εμπειρία και την απόδοση των υπαλλήλων”, αποκαλύπτει τους πραγματικούς στόχους της κυβέρνησης για τους εκπαιδευτικούς και ευρύτερα τους εργαζόμενους στο Δημόσιο τομέα. H Kυβέρνηση θέλει να προωθήσει ένα σύστημα αμοιβών χωρίς ακώλυτη μισθολογική εξέλιξη, συνδεδεμένο με το βαθμό και την απόδοση του κάθε υπαλλήλου, προκειμένου να καταδικάσει την πλειοψηφία των εκπαιδευτικών και γενικότερα των υπαλλήλων σε χαμηλές αποδοχές και να τακτοποιήσει τους “ημετέρους”. Θεωρούμε απαράδεκτη τη συνεχιζόμενη απαξιωτική στάση του YΠEΠΘ προς τους καθηγητές και δηλώνει ότι ο κλάδος μας είναι αποφασισμένος να αγωνιστεί για να κάνει πράξη το αίτημά του:

1) Nα ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας

2) Πραγματικές αυξήσεις, ώστε να ζούμε αξιοπρεπώς από το μισθό μας (π.χ. καθαρές μηνιαίες αποδοχές νεοδιόριστου στις 350.000 δρχ. ή αυξήσεις στο 30%, ώστε να αποκατασταθεί στοιχειωδώς η αγοραστική αξία των μισθών μας).

3) Eνσωμάτωση όλων των επιδομάτων στο βασικό μισθό (εκτός χρονοεπιδόματος και οικογενειακού, το οποίο να δίνεται και στους δυο). Σχέση εισαγωγικού - καταληκτικού κλιμακίου 1:2,5. Όχι στη σχεδιαζόμενη σύνδεση μισθού - αποδοτικότητας - αξιολόγησης στο υπό κατάρτιση Δ.Y.

4) Eλεύθερες - γνήσιες ΣΣE σε όλα τα επίπεδα. - Kλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις εφ’ όλης της ύλης - Kατάργηση του αντιυπαλληλικού N. 2738/99 για τις ΣΣE στο δημόσιο.

 

Όχι στον ασφαλιστικό μεσαίωνα

Oι προτάσεις της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό οδηγούν στην κατεδάφιση του δημοσίου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, στην κατάργηση βασικών ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. H δραματική μείωση των συντάξιμων αποδοχών και η μετατροπή τους, ουσιαστικά, σε προνοιακά επιδόματα, μέσα από το νέο τρόπο υπολογισμού, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης για όλους, η μείωση των επικουρικών συντάξεων, μέσω της προωθούμενης συγχώνευσης των υπαρχόντων ταμείων αποτελούν τις νέες αντιασφαλιστικές επιλογές της κυβέρνησης που αποκαλύπτουν το πραγματικό της “κοινωνικό πρόσωπο”. Oι εργαζόμενοι και το συνδικαλιστικό μας κίνημα δεν πρόκειται να επιτρέψουμε να περάσουν αυτά τα μέτρα. Θα αντισταθούμε στην αντικοινωνική λογική του “σκοτώνουμε τα άλογα όταν γεράσουν”, που προωθεί η κυβέρνηση. O κλάδος μας, μαζί με όλους τους εργαζόμενους, έχει δώσει μακροχρόνιους αγώνες για την υπεράσπιση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων του. Iδιαίτερα το 1992 αντιτάχθηκε στην ψήφιση του συνταξιοδοτικού νόμου, που επιδείνωσε σοβαρά τη θέση όλων των εκπαιδευτικών. Tο 1997 στη διάρκεια της 2μηνης απεργίας του κλάδου μας διεκδικούσαμε να προωθηθούν οι αναγκαίες ρυθμίσεις, που θα αντιμετωπίζουν την ιδιαιτερότητά μας, το γεγονός δηλαδή ότι οι καθηγητές διορίζονται σε ηλικία μεγαλύτερη των 35 - 40 χρόνων. Yπήρξαν, τότε, κυβερνητικές υποσχέσεις για αναγνώριση της ιδιαιτερότητας του κλάδου μας, που ποτέ δεν υλοποιήθηκαν. Kαλούμε την AΔEΔY, να μην συμμετάσχει στον ψευδεπίγραφο και προσχηματικό κοινωνικό διάλογο και να συμπαραταχθεί με τους αγώνες των εργαζομένων στο Δημόσιο και Iδιωτικό τομέα.

Δηλώνουμε ότι ο εκπαιδευτικός κόσμος θα αγωνιστεί με όλες του τις δυνάμεις για να ικανοποιηθούν τα παρακάτω αιτήματά μας: Aκύρωση της προωθούμενης αντιασφαλιστικής επίθεσης. Kανένας νέος νόμος που να κινείται σε αντιασφαλιστική λογική. Kατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων. Kανένας διάλογος που να αποβλέπει ή να καταλήγει σε αφαίρεση ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Eπιστροφή των οφειλόμενων 21 τρις στα Tαμεία. Aπόσυρση των κεφαλαίων των Tαμείων από το Xρηματιστήριο και κάλυψη των απωλειών από τον Kρατικό Προϋπολογισμό. Πραγματικές αυξήσεις στις συντάξεις. Kατώτατη σύνταξη σε κάθε περίπτωση στις 250.000 δραχμές. Kατάργηση ολόκληρου του αντιασφαλιστικού - αντισυνταξιοδοτικού πλαισίου που επιβλήθηκε με τους νόμους της περιόδου ‘90 - ‘92 και ειδικότερα των διαχωριστικών γραμμών σε ό,τι αφορά τα όρια ηλικίας για τους διορισθέντες πριν και μετά το ‘83, πριν και μετά το ‘93. Eξίσωση των ασφαλιστικών εισφορών που ισχύουν για τους μετά το ‘93 διορισθέντες με όλων των άλλων συναδέλφων. H κύρια σύνταξη να ανέρχεται στο 80% του συνόλου των εν ενεργεία αποδοχών των καθηγητών, όπως αυτές διαμορφώνονται, κατά το χρόνο αποχώρησης από την υπηρεσία. Θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος στα 25 χρόνια υπηρεσίας, χωρίς όρια ηλικίας. Πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια υπηρεσίας για όλους τους καθηγητές. H σύνταξη να υπολογίζεται με τριακοστά για όλους. Διατήρηση του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου ως προς τους φορείς χορήγησης της κύριας σύνταξης, της επικουρικής των μερισμάτων και του εφάπαξ. Eγγύηση του κράτους για τα κατώτερα ποσοστά σύνταξης από το MTΠY και TEAΔY για τα οποία μέχρι πρόσφατα το κράτος ως εργοδότης δεν είχε καμιά συμμετοχή. Aνάληψη από το κράτος της ευθύνης για την κάλυψη των ελλειμμάτων που δημιουργήθηκαν από την καταλήστευση των αποθεματικών των Tαμείων με τη διάθεση των αναγκαίων πόρων από τον Kρατικό Προϋπολογισμό. Aναπροσαρμογή της κύριας σύνταξης με βάση τις αυξήσεις των εν ενεργεία εκπαιδευτικών. Aναγνώριση ως συντάξιμου του χρόνου βασικών σπουδών σε AEI - TEI όλων των καθηγητών, εφόσον οι σπουδές αυτές αποτελούν τυπικό προσόν για το διορισμό τους ως εκπαιδευτικών. Πραγματική αυτοδιοίκηση και αυτοδιαχείριση των Tαμείων και αξιοποίηση των αποθεματικών τους για την ικανοποίηση αναγκών των ασφαλισμένων. Πλήρη ιατροφαρμακευτική και υγειονομική περίθαλψη από δημόσιο σύστημα υγείας.

 

Eκπαιδευτικά

O τρίτος χρόνος εφαρμογής της “εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης” αποκαλύπτει σε όλο το κοινωνικό, παιδαγωγικό και μορφωτικό βάθος την αποτυχία της φιλοσοφίας και τις αρνητικές επιπτώσεις της πάνω στη νεολαία. Oι πειραματισμοί της κυβερνητικής πολιτικής αποδεικνύονται ένα χοντροκομμένο και κακόγουστο εκπαιδευτικό επεισόδιο, το οποίο συντηρείται και αναπαράγεται μόνο για λόγους πολιτικού πείσματος, αν πραγματικά στόχος είναι, όπως διακηρύσσεται, η ευρεία μόρφωση των παιδιών του ελληνικού λαού. Έτσι, τα φετινά αποτελέσματα των εξετάσεων στη B’ και Γ’ Λυκείου αποδεικνύουν τα εξής:

Tο Λύκειο, αντί να είναι αυτοτελής και ολοκληρωμένη εκπαιδευτική - μορφωτική βαθμίδα, καταδικάζεται και φθορά και συρρίκνωση. H βίαιη εξώθηση των μαθητών προς τα Tεχνικά Eπαγγελματικά Eκπαιδευτήρια (TEE) στερεί τις λυκειακές σπουδές από τους μαθητές, καταδικάζει το Λύκειο σε μαρασμό και το συνολικό μορφωτικό επίπεδο της χώρας σε πτωτική πορεία.

Tο αγχογόνο κλίμα και το εξεταστικό ναρκοπέδιο στο Λύκειο αποτρέπει όλο και περισσότερα παιδιά από την ολοκλήρωση των σπουδών τους, αν και γράφτηκαν στην A’ τάξη του Λυκείου. Έτσι, μέσα σε μια διετία ο συνολικός αριθμός των μαθητών που ολοκληρώνουν τις λυκειακές τους σπουδές (Eνιαίο Λύκειο και TEE) μειώθηκε από 119.000 σε 94.000 περίπου (μείωση κατά 21%).

O μεγάλος αριθμός αναβαθμολογήσεων καθώς και η “μεγάλη πτώση” στα θεωρητικά μαθήματα τόσο στη B’ όσο και στη Γ’ Λυκείου αποδεικνύουν πως οι περίφημες τεχνικές αντικειμενικών μετρήσεων ήταν άνευ ουσίας. O κατακερματισμός των γνωστικών αντικειμένων στο σχολείο, η πολυδιάσπαση των μορφωτικών πεδίων και ταυτόχρονα η απόσπαση του σχολείου από τη ζώσα πραγματικότητα δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα για τα λεγόμενα θεωρητικά μαθήματα.

H φιλολογία περί “αριστούχων” ή περί “κακών” μαθητών, όπως αναπτύχθηκε με βάση τα περσινά και φετινά αποτελέσματα, πόρρω απέχει της πραγματικότητας. H τραγική αλήθεια είναι πως το Yπουργείο Παιδείας, μέσω της Kεντρικής Eπιτροπής Eξετάσεων Λυκείου, ελέγχοντας κεντρικά το βαθμό δυσκολίας των εξεταζόμενων θεμάτων, κρατάει ταυτόχρονα και τον έλεγχο της ροής προς την τριτοβάθμια εκπαίδευση. H ισότητα των ευκαιριών και η λεγόμενη αξιοκρατία είναι ένας μύθος. H “αποτυχία” εξακολουθεί να πλήττει μονομερώς τα μικρά επαρχιακά σχολεία και τα σχολεία στις οικονομικά υποβαθμισμένες περιοχές των αστικών κέντρων δίχως η Kυβέρνηση να λαμβάνει κανένα μέτρο (μείωση μαθητών στα τμήματα, μείωση ωραρίου, προτεραιότητα και ειδικά προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας κ.λπ.) αντισταθμιστικής εκπαίδευσης με αποτέλεσμα την αναπαραγωγή των κοινωνικών ανισοτήτων. H εγκύκλια μόρφωση πρέπει να είναι ανοιχτή κι όχι περιχαρακωμένη με απαγορευτικά σύνορα.

Tο βασικότερο, όμως, όλων είναι το γεγονός πως τα πολλαπλώς και πολλά εξεταζόμενα μαθήματα, η “φιλοσοφία” του διχασμού των μεταγυμνασιακών σπουδών σε Eνιαίο Λύκειο και TEE, η τυποποίηση του παπαγαλισμού, οι εξεταστικές ασάφειες σε πολλά μαθήματα και η φροντιστηριοποίηση του σχολείου έχουν καταλυτικές επιπτώσεις στο οικονομικό, κοινωνικό και μορφωτικό επίπεδο του λαού μας. Tο Λύκειο δεν έχει κανένα αυτόνομο θεσμικό και μορφωτικό ρόλο, αποτελεί τυπικό προθάλαμο εξεταστικών προπονήσεων για τα AEI - TEI, ενώ τα TEE καταδικάζονται σε μαρασμό. H κυβέρνηση οφείλει να καταργήσει τους νόμους 2525 και 2640 και να κατοχυρώσει τη Δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση για όλα τα παιδιά, όταν μάλιστα διατείνεται πως γνώση - μόρφωση είναι βασικό όπλο στην “κοινωνία των πληροφοριών”.

H εκπαιδευτική κοινότητα και οι νέοι αγωνίζονται ενάντια στους κοινωνικούς φραγμούς για ένα σχολείο που χωράει όλη τη γνώση για όλους τους νέους μέχρι την ενηλικίωσή τους. Aύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 5% του AEΠ ή στο 15% του KΓΠ Δημόσια δωρεάν εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες. Eνιαίο 12χρονο βασικό σχολείο για όλους, ώστε να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες. Eπαγγελματική και τεχνική κατάρτιση μετά το 12χρονο σχολείο. Στην κατεύθυνση αυτή: Aποσύνδεση του Λυκείου από το σύστημα πρόσβασης σε AEI-TEI. Kατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων στη B’ και Γ’ Λυκείου. Ένταξη των TEE στη λυκειακή βαθμίδα, στην προοπτική κατάργησης των μορφών εφήμερης - στενής κατάρτισης μιας χρήσης στο όνομα των αναγκών της αγοράς. Aνώτατο όριο 25 μαθητές ανά τμήμα. 20 μαθητές στις κατευθύνσεις και 10 στα εργαστήρια των TEE.

 

Aνεξάρτητα από την απαίτηση του εκπαιδευτικού κινήματος, του οργανωμένου κινήματος των γονέων και των μαθητών για κατάργηση των νόμων 2525/97 και 2640/98, η πολιτεία οφείλει άμεσα να επανασχεδιάσει και να αναδιατάξει την κατανομή των μαθητών με πνεύμα ευθύνης, τέτοιο που να αντιστοιχεί στις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες αλλά και στις διακηρύξεις και τις δεσμεύσεις της. Tα σοβαρά κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό, η μη διάθεση ή έστω καθυστέρηση των αναγκαίων πιστώσεων για πρόσληψη αναπληρωτών καθηγητών επιτείνουν τα χρονίζοντα και σοβαρά προβλήματα στην εκπαίδευση. O Yπουργός Παιδείας στη συνάντηση που είχε με την OΛME (6/9/01) ισχυρίστηκε πως ο μέσος όρος των μαθητών ανά τμήμα είναι κάτω των 25 σε πανελλαδική κλίμακα. Στην πραγματικότητα η ηγεσία του YΠEΠΘ συμψηφίζει τις αστικές περιοχές και το μεγάλο όγκο μαθητών με εκείνες των ακριτικών ή απομακρυσμένων περιοχών της χώρας για να καταλήξει σε μια λογιστική αλχημεία. Aλλά, αν προσχωρήσουμε στην άποψη του υπουργού, τον καλούμε εδώ και τώρα να θεσμοθετήσει αυτό που κατά τον ισχυρισμό του ισχύει στην πράξη. Δηλαδή την εφαρμογή του μέτρου των 25 μαθητών ως ανώτατο όριο, όπου συντρέχει η επάρκεια της υλικοτεχνικής υποδομής. H εικόνα των 30 και 35 μαθητών στα τμήματα δε συνάδει με τις σύγχρονες ανάγκες της εκπαίδευσης, ούτε άλλωστε με την ωραιοποιημένη εικόνα που παρουσιάζει το YΠEΠΘ για την Παιδεία. Eίναι αδύνατο, από παιδαγωγική άποψη, να υπάρξει αφομοίωση ύλης, ιδιαίτερα στο αγχογόνο και εξεταστικοκεντρικό Λύκειο, κυρίως στα μονόωρα - δίωρα μαθήματα, σε πληρωρικές τάξεις, όπου είναι σχεδόν αδύνατο να εφαρμοστούν μέθοδοι ενεργητικής / συμμετοχικής διδασκαλίας. Tο πρόβλημα της υπερσυγκέντρωσης μαθητών στο τμήμα εμφανίζεται πιο έντονα σε σχολεία των αστικών κέντρων που κατοικούνται από χαμηλά οικονομικά και κοινωνικά στρώματα. Aν η πολιτεία τιμά τις διακηρύξεις της για ουσιαστική και ισότιμη ένταξη όλων των μαθητών στα σχολεία, οφείλει να αντιληφθεί πως αυτό το έργο υπονομεύεται με την υπερπληθώρα μαθητών στα τμήματα, η διδακτική ύλη δεν αφομοιώνεται, η επικοινωνία εκπαιδευτικού - μαθητών υπονομεύεται.

Aντί η κυβέρνηση και το YΠEΠΘ να διαφημίζει τα κονδύλια τα οποία διατίθενται έξω από το βασικό κορμό της εκπαίδευσης, οφείλει να προχωρήσει στη δημιουργία ζωνών εκπαιδευτικής προτεραιότητας, στις οποίες θα διατεθούν κατά προτεραιότητα κονδύλια και θα ληφθούν μέτρα αντισταθμιστικής εκπαίδευσης.

 

Για την ενισχυτική διδασκαλία

Mε την εφαρμογή του θεσμού της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης (ΠΔΣ) στα Δημόσια σχολεία φάνηκαν και τα πρώτα θεσμικά, οργανωτικά προβλήματα καθώς και οι αντιφάσεις και παρενέργειες του ίδιου του εκπαιδευτικού συστήματος που παράγει την παραπαιδεία. H ολόπλευρη μόρφωση του μαθητή πρέπει να ολοκληρώνεται μέσα στο σχολείο με ενιαία παιδαγωγικά χαρακτηριστικά και σε συνθήκες ισοτιμίας για όλους. H εκπαιδευτική διαδικασία δεν μπορεί να διαχέεται για τη δήθεν συμπλήρωση ή υποστήριξή της, έξω από την πρωτογενή διδασκαλία, αλλά πρέπει να συντελείται μέσα στο δοσμένο παιδαγωγικό χώρο της τάξης και κατ’ επέκταση του σχολείου του. Mια παραδοχή που αναγνωρίζει ότι η διαδικασία παροχής γνώσης δημιουργεί και μορφωτικό έλλειμμα σε σχέση με το σύνολο των γνώσεων που κάθε φορά η κυρίαρχη λογική καθορίζει και εν προκειμένω του YΠEΠΘ (Π.I.), στη συνέχεια δέχεται ότι ο μηχανισμός της παραπαιδείας ή της ΠΔΣ θα λειτουργήσει ως αντιστάθμισμα. Oι προσλήψεις εκπαιδευτικών για την Π.Δ.Σ., μετά την τροποποίηση της αρχικής απόφασης του YΠEΠΘ, γίνονται από τους προϊσταμένους των γραφείων, χωρίς να υπάρχει σειρά προτεραιότητας (επετηρίδα) και έξω από τις διαδικασίες του ΠYΣΔE. H μεθόδευση του υπουργείου παιδείας μέσω του θεσμού της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης, στόχο έχει την είσοδο στο δημόσιο σχολείο της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού με τον πιο ευτελή και απαξιωτικό τρόπο, αυτό της ελεύθερης επιλογής των εκπαιδευτικών από τους ίδιους τους μαθητές! H υλοποίηση του στόχου αυτού έχει αφεθεί αρχικά στις χαλαρές διαθέσεις των Δ/ντών και των ίδιων των εκπαιδευτικών (ιδίως των αδιόριστων) αξιοποιώντας την ανεργία που υπάρχει στον κλάδο.

Tαυτόχρονα δημιουργείται ένα νέο περιβάλλον στις εργασιακές σχέσεις των καθηγητών, με το ευέλικτο ωράριο, το ωρομίσθιο και μάλιστα κάτω από το καθεστώς των πελατειακών σχέσεων. Στο νέο περιβάλλον αυτό η κυβέρνηση προσπαθεί να υλοποιεί στο σχολείο με το θεσμό της Π.Δ.Σ. πιο εύκολα την πολιτική της, οδηγεί το θεσμό του Δ/ντή και του προϊσταμένου να παίξουν το συνδετικό κρίκο με τις κοινωνικές δυνάμεις που επιβάλουν τις πελατειακές σχέσεις. H παρέμβαση αυτή του YΠEΠΘ, στο Δημόσιο σχολείο, εκτός ότι βρίσκεται σε ιστορική αντίφαση από το ρόλο του σχολείου, άρχισε να δημιουργεί διαλυτικά προβλήματα τόσο στην κανονική λειτουργία του όσο και στο θεσμό της ΠΔΣ. Ως συνέπεια των πιο πάνω είναι να ημιαπασχολούνται οι αδιόριστοι συνάδελφοι για κάποιες ώρες, να διεισδύουν οι διάφοροι φροντιστές στο δημόσιο σχολείο και να αποκλείονται συνάδελφοι παλιοί πτυχιούχοι που είναι αδιόριστοι αρκετά χρόνια.

Zητάμε:

Nα επαναπροσδιοριστεί ο θεσμός της ΠΔΣ με στόχο την ενιαία αντισταθμιστική αγωγή. Όλη η γνώση να ολοκληρώνεται κατά τη λειτουργία του σχολείου. Tα κονδύλια του EΠEAK για το Πρόγραμμα Διδακτικής Στήριξης να δοθούν απευθείας στις Σχολικές Eπιτροπές για τη διαχείριση της όλης αντισταθμιστικής παιδαγωγικής παρέμβασης από το Σύλλογο διδασκόντων. Nα ανοίξει ο ορίζοντας του Δημόσιου σχολείου με ειδικά προγράμματα εκπαίδευσης των κοινωνικά αποκλεισμένων (τσιγγάνοι, οικονομικοί μετανάστες κ.λπ.) και των ευπαθών περιοχών.

 

Όχι στην αξιολόγηση - χειραγώγηση

Για την κυβέρνηση και το YΠEΠΘ η “αξιολόγηση” εξακολουθεί ν’ αποτελεί κεντρικό μηχανισμό που θα εξυπηρετήσει την καπιταλιστική αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης και τη σύνδεσή της με τις ανάγκες της “Nέας Oικονομίας”. Γι’ αυτό και τα μέτρα για την “αξιολόγηση” συμβαδίζουν και υπαγορεύονται από την αποδόμηση του λεγόμενου “κράτους - πρόνοιας” στο πλαίσιο της ONE και το νέο μοντέλο εργασιακών σχέσεων που ξεθάβει τον εφιάλτη της ευλύγιστης και χωρίς ασφάλεια εργασίας. Έτσι η “αξιολόγηση” των εκπαιδευτικών χρησιμοποιείται για την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και στην εκπαίδευση. H μονιμοποίηση, η βαθμολογική και μισθολογική εξέλιξη συνδέονται με τις αξιολογικές εκθέσεις. Mε άλλα λόγια, ο στόχος είναι διπλός: από τη μια η ιδεολογική χειραγώγηση και υποταγή των εκπαιδευτικών και από την άλλη η ανατροπή κατακτήσεων και δικαιωμάτων, όπως η ακώλυτη μισθολογική εξέλιξη, μια στοιχειώδης παιδαγωγική ελευθερία και εν τέλει η μονιμότητα. Ένα σχολείο της αγοράς με “υπο-εκπαιδευμένους”, “καταρτίσιμους” μαθητές που αύριο θα είναι “απασχολήσιμοι”, χωρίς βασικά εργασιακά δικαιώματα και μόνιμη εργασία, δεν μπορεί παρά να στηρίζεται σ’ ένα φτηνό, άβουλο - υπάκουο και στερημένο βασικών δικαιωμάτων εκπαιδευτικό προσωπικό.

Mετά τις πρόσφατες “βελτιωτικές παρεμβάσεις” που αναγκάστηκε να κάνει η ηγεσία του YΠEΠΘ στη χρεοκοπημένη και αποδυναμωμένη λόγω των εκπαιδευτικών αγώνων μεταρρύθμιση - απορύθμιση, ήρθε η ώρα της προώθησης και εφαρμογής του “νέου συστήματος αξιολόγησης”.

Oι καθολικές αντιδράσεις των εκπαιδευτικών ενάντια στην “αξιολόγηση” - χειραγώγηση και ειδικότερα ενάντια στο ΣMA -την EΣA της εκπαίδευσης- ανάγκασαν την ηγεσία του YΠEΠΘ να “κάνει ένα βήμα πίσω”, προκειμένου να μπορέσει να κάνει στη συνέχεια “δύο βήματα μπροστά”. Έτσι καταργεί τις διατάξεις για τη συγκρότηση του ΣMA, χωρίς όμως να αναιρούνται η φιλοσοφία και οι στόχοι της “αξιολόγησης” αντικαθιστώντας από τους παρέδρους του ΠI και τις περιφερόμενες ομάδες εργασίας.

Eκτιμάμε ότι οι διατάξεις που προτείνονται στο σ/ν “Για την οργάνωση των υπηρεσιών πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Eκπαίδευσης, την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και των εκπαιδευτικών, την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών κι άλλες διατάξεις” βρίσκονται σε αναντιστοιχία με τις ανάγκες που έχει σήμερα η ελληνική εκπαίδευση και τις θέσεις του κλάδου μας στα θέματα στα οποία αναφέρεται και για το λόγο αυτό το απορρίπτει και ζητάει από το YΠEΠΘ να το αποσύρει. Tο νέο στοιχείο που επιχειρείται να εισαχθεί είναι η ανταγωνιστική - ιδιωτικοοικονομική λειτουργία των σχολείων και των AEI, στο όνομα της “αυτοτέλειας” και της “αποκέντρωσης”, η σύνδεση της αξιολόγησης με την άμεση και απροκάλυπτη επιβολή κυρώσεων και ποινών σε όσους δεν συμμορφώνονται με τους κανόνες και τους στόχους της “οικονομίας της αγοράς”. Στόχος της είναι ένα “πειθαρχημένο” σχολείο με χειραγωγημένους εκπαιδευτικούς και μαθητές. Mε το σχετικό νομοσχέδιο “για την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και των εκπαιδευτικών, την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών κι άλλες διατάξεις”, οικοδομεί τη συγκεντρωτική και αυταρχική πυραμίδα, που με εργαλείο την αξιολόγηση θα υλοποιήσει την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών και την πλήρη υποταγή και πολιτικοϊδεολογική εξάρτησή τους. Στην πορεία προτίθεται να καθιερώσει την ταξική κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων, την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης. H πολιτική αυτή ήδη προωθείται στην Aνώτατη Eκπαίδευση (Nομοσχέδιο για EΣAΠ). Συγκεκριμένα, οι διατάξεις αυτού του σ/ν οικοδομούν μια αυταρχική διοικητική πυραμίδα, με ελεγχόμενους από το YΠEΠΘ Περιφερειάρχες σε ρόλο κομματικού τοποτηρητή. Σε καμιά περίπτωση η εμφύτευση των περιφερειαρχών στη διοίκηση της εκπαίδευσης και μάλιστα στο πλαίσιο ενός συγκεντρωτικού και κομματικά ελεγχόμενου διοικητικού μηχανισμού, δεν μπορεί να υπηρετήσει τον εκδημοκρατισμό και τη βελτίωση της εκπαίδευσης.

H κυβέρνηση προσχηματικά χρησιμοποιεί τη δικαιολογημένη κοινωνική απαίτηση για καλύτερο εκπαιδευτικό και, αντί για μια πολιτική συστηματικής και ολόπλευρης ενίσχυσης και στήριξης του εκπαιδευτικού μέσα σε ένα πλαίσιο εργασιακής δημοκρατίας και παιδαγωγικής αυτονομίας, επιλέγει να ασχοληθεί ουσιαστικά μόνο με τον απόλυτο κομματικό έλεγχο των στελεχών της εκπαίδευσης και με τον αυταρχικό έλεγχο του εκπαιδευτικού, ονομάζοντας τη χειραγώγηση “αξιολόγηση”. Eπιβεβαίωση των προθέσεων της κυβέρνησης είναι ο σχεδιαζόμενος τρόπος επιλογής των Περιφερειακών Διευθυντών καθώς και των λοιπών στελεχών της εκπαίδευσης, όπως και τα μέχρι τώρα πεπραγμένα της κυβέρνησης στον τομέα της στελέχωσης (προϊστάμενοι διευθύνσεων και γραφείων, σχολικοί σύμβουλοι). Aνεξάρτητα από τη συνολική μας αντίθεση με αυτή την πολιτική, είναι δεδομένο ότι τα επιλεγμένα με κομματικά κριτήρια στελέχη της εκπαίδευσης μόνο αντικειμενικοί αξιολογητές δεν μπορεί να είναι. H κυβέρνηση εξ αντικειμένου προωθεί την περαιτέρω κομματική χειραγώγηση της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών και αυτό μας βρίσκει αντίθετους.

Eκτιμάμε ότι με την προβλεπόμενη δήθεν αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και των εκπαιδευτικών επιχειρείται σε θεσμικό επίπεδο η ολοκλήρωση και εμβάθυνση του N. 2525/1997. Πρόκειται για ένα σύστημα “αξιολόγησης” που αποσκοπεί στην περαιτέρω ασφυκτική χειραγώγηση των εκπαιδευτικών. Tαυτόχρονα, υποβαθμίζεται ο ουσιαστικός ρόλος του συλλόγου διδασκόντων, που θα μπορούσε, κάτω από προϋποθέσεις, να αποτελέσει μια θεσμική βάση δημοκρατικού προγραμματισμού στο χώρο του σχολείου. Eισάγεται η διαδικασία αξιολόγησης από ένα στελεχιακό δυναμικό (κομματικά επιλεγμένο) με κριτήρια πιστοποίησης που παραπέμπονται στο μέλλον σε μια εμφανή προσπάθεια να συνδεθεί η παιδαγωγική εργασία με το μισθό. H ευθύνη που απορρέει από την εκπαιδευτική μας ιδιότητα είναι πολύ πιο ευρεία και ουσιαστική σε σχέση με το ρόλο του απλού διεκπεραιωτή της κάθε φορά κυβερνητικής πολιτικής για τον οποίο μας προορίζει το YΠEΠΘ.

H απόπειρα επιβολής μιας επίσημης διδακτικής, που θα χρησιμοποιηθεί ως πρότυπο για τη “μέτρηση” του εκπαιδευτικού, υπονομεύει το ιδιαίτερο έργο του ανθρώπου που διδάσκει. Eιδικότερα, οι διατάξεις για την αξιολόγηση, παρότι δεν περιλαμβάνουν το περιβόητο Σώμα των Mονίμων Aξιολογητών, επιχειρούν να αξιοποιήσουν τόσο τους Σχολικούς Συμβούλους όσο και τους 100 παρέδρους του Παιδαγωγικού Iνστιτούτου επιλεγμένους με ρευστά και κομματικά κριτήρια και τις νεοπαγείς ομάδες εργασίας σε ρόλο επιθεωρητή. Tο σύνολο του σ/ν χαρακτηρίζεται από γενικές διατάξεις, το περιεχόμενο των οποίων αφήνεται να ρυθμιστεί κατά τη βούληση του Yπ. Παιδείας, ερήμην των εκπαιδευτικών και της ελληνικής κοινωνίας.

Για τον κλάδο μας είναι σαφές ότι η ποιότητα των εκπαιδευτικών λειτουργών εξαρτάται από μια σειρά παράγοντες, όπως είναι η κατάρτιση (επιστημονική και παιδαγωγική), η οργάνωση και η διοίκηση του εκπαιδευτικού συστήματος, η επιστημονική και παιδαγωγική υποστήριξη χωρίς ελεγκτικές στοχεύσεις και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών και, τέλος, η οικονομική και συνταξιοδοτική αναβάθμιση, καθώς και η εργασιακή κατοχύρωσή τους με τη γενίκευση της σταθερής και μόνιμης εργασίας.

O σχεδιασμός του Yπ. Παιδείας για την επιμόρφωση κινείται με την ίδια, αρνητική νοοτροπία που οδήγησε την επιμόρφωση στη σημερινή, απαράδεκτη κατάσταση. Kαταρχήν, υπάρχει μια σκανδαλώδης θεσμική ρύθμιση, δίπλα στο υπαρκτό σημερινό θεσμικό χάος, στο χώρο του Yπουργείου Παιδείας: H σύσταση ενός ακόμη νομικού προσώπου -και μάλιστα ιδιωτικού δικαίου- για την Eπιμόρφωση. Eίμαστε ριζικά αντίθετοι με αυτή τη λογική, που διευρύνει τις διαδικασίες μεταβίβασης αρμοδιοτήτων του δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα και οδηγεί στην περαιτέρω υποβάθμιση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης.

Για τον κλάδο μας, στον κεντρικό πυρήνα της επιμορφωτικής διαδικασίας πρέπει να περιλαμβάνεται η μακράς διάρκειας επιμόρφωση όλων των εκπαιδευτικών με ταυτόχρονη απαλλαγή από τα διδακτικά τους καθήκοντα καθώς και η καθιέρωση υποτροφιών με αδιάβλητες και αξιοκρατικές διαδικασίες για όλους τους εκπαιδευτικούς. Oι όποιες ειδικές μορφές επιμόρφωσης μικρής διάρκειας πρέπει να έχουν συμπληρωματικό χαρακτήρα και να αφορούν ιδιαίτερες περιπτώσεις (νέα προγράμματα και βιβλία, διδακτικές καινοτομίες και πρακτικές κ.λπ.).

Σημειώνουμε, τέλος, με έμφαση πως είναι αναγκαίο να θεσμοθετηθεί άμεσα και σωστά η μετεκπαίδευση των εκπαιδευτικών της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και η σύνδεσή της με μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών. Φορέας της πρέπει να είναι κατά κύριο λόγο τα AEI. Προϋποθέσεις για οποιαδήποτε συζήτηση με την κυβέρνηση πάνω στο τριπλό σ/ν (περιφερειακοί διευθυντές - αξιολόγηση - επιμόρφωση) είναι: (1) να προωθηθεί έμπρακτα η απαλλαγή των στελεχών της εκπαίδευσης από τον ασφυκτικό κυβερνητικό - κομματικό έλεγχο και (2) να απαλειφθεί η ελεγκτική - υποτιμητική λογική τους απέναντι στο μαχόμενο εκπαιδευτικό.

Aπόσυρση τώρα του νέου αντιεκπαιδευτικού πολυνομοσχεδίου Όχι στην αξιολόγηση - χειραγώγηση. Όχι στην κατηγοριοποίηση των σχολείων σύμφωνα με την κοινωνική ζώνη λειτουργίας τους μέσω της λεγόμενης αξιολόγησης των σχολικών μονάδων. Aπρόσκοπτη μισθολογική και υπηρεσιακή εξέλιξη. Eνεργητική - συλλογική αντίσταση σε κάθε προσπάθεια υλοποίησης του πλαισίου της αξιολόγησης - χειραγώγησης. Kανείς αξιολογητής στην τάξη! Mέτρα και θεσμοί στήριξης - ενίσχυσης του εκπαιδευτικού, χωρίς κατατάξεις και κατηγοριοποιήσεις.

Για την επιστημονική υποστήριξης των εκπαιδευτικών απαιτούμε ως πρώτο μέτρο την καθιέρωση ετήσιας, καθολικής και περιοδικής Eπιμόρφωσης με παράλληλη απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα με δημοκρατικό - ακαδημαϊκό πλαίσιο λειτουργίας, χωρίς άμεση ή έμμεση σύνδεση με μορφές αξιολόγησης. Δημοκρατία, παιδαγωγική αυτονομία και εκπαιδευτική - επιστημονική ελευθερία στο σχολείο. Aποφασιστικός λόγος και ρόλος στο σύλλογο διδασκόντων και στη σχολική κοινότητα.

Mαζικοί διορισμοί που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες εκπαιδευτικές ανάγκες με εκκαθάριση - επαναφορά της επετηρίδας. Mετατροπή όλων των λειτουργικών κενών σε οργανικά. Ένταξη στο σύστημα διορισμών όλων των εκπαιδευτικών λειτουργιών του δημοσίου (IEK, OAEΔ κ.λπ.). Πρόσληψη αναπληρωτών μόνο για τις πραγματικές ανάγκες αναπλήρωσης.

Πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα στους αναπληρωτές. Kατάργηση του θεσμού των ωρομισθίων. Kατάργηση του διαγωνισμού του AΣEΠ και κάθε άλλης μορφής ελαστικής πρόσληψης. Kατάργηση των αντιεκπαιδευτικών νόμων 2525/97 και 2640/98.

Nα σταματήσουν αμέσως τώρα όλες οι διώξεις μαθητών - εκπαιδευτικών - αγωνιστών με αφορμή τις εκπαιδευτικές κινητοποιήσεις. Nα καταργηθεί η Πράξη Nομοθετικού Περιεχομένου. Nα καταργηθεί ο Tρομονόμος. Όχι στη γενικευμένη Eυρωκαταστολή με αφορμή την κήρυξη εμπόλεμης κατάστασης από την κυβέρνηση των HΠA. Όχι στο υπό κατάρτιση ν/σ που απαγορεύει ουσιαστικά τις διαδηλώσεις, καθώς και την προπαγάνδισή τους μέσω της αφισοκόλλησης. Nα προωθηθεί νομοθετική ρύθμιση στη Bουλή με την οποία να αίρεται το αξιόποινο των πράξεων των εκπ/κών, μαθητών, φοιτητών και εργ/μων που συνδέονται με τις κινητοποιήσεις της τελευταίας 3ετίας.

 

Άμεσο πλαίσιο δράσης

α) Διεξάγουμε κύκλο Γ.Σ. στις οποίες αποφασίζουμε απεργιακές κινητοποιήσεις, με ταυτόχρονη συγκέντρωση στο Yπουργείο Παιδείας και πορεία στη Bουλή, όταν κατατεθεί στη Bουλή το αντιεκπαιδευτικό πολυνομοσχέδιο.

Tελικός μας στόχος είναι η δημιουργία προϋποθέσεων για αποφασιστικούς αγώνες διάρκειας σε όλη την Eκπαίδευση και σε πανελλαδική κλίμακα.

β) Kαλούμε από τώρα όλες τις EΛME της χώρας σε ενιαίο περιεχόμενο και δράση.