Αντιπολεμικές πρωτοβουλίες εκπαιδευτικών

Έντονες και πολύπλευρες δραστηριότητες στο χώρο των σχολείων (δημοτικών, γυμνασίων, λυκείων) ανέλαβαν όλο το προηγούμενο διάστημα οι αγωνιστές εκπαιδευτικοί, με κύριο πυρήνα τα μέλη και τους φίλους των Aγωνιστικών Παρεμβάσεων.

Σε συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν αποφάσισαν να αξιοποιήσουν όλη την έκταση των εκπαιδευτικών χώρων (σχολείο, προγράμματα, εκδρομές, επισκέψεις), έτσι ώστε να συμβάλουν στην ευαισθητοποίηση των μαθητών.

Στα πλαίσια αυτά κυκλοφόρησε το «αντιπολεμικό σκονάκι», με ιδέες για δραστηριότητες στο χώρο του σχολείου (εκθέσεις, εικαστικές παρεμβάσεις, θεατρικές παραστάσεις, εκμάθηση αντιπολεμικών τραγουδιών, διαγωνισμούς ποιημάτων και πεζών, ακόμα και χρησιμοποίηση της πρωινής προσευχής για αντιπολεμική δράση).

Tο «σκονάκι» δίνει οδηγίες για αναδιάταξη των μαθημάτων, καθώς και προτάσεις για ανάλογες ταινίες, βιβλία από την ελληνική και ξένη λογοτεχνία, προτάσεις για δίσκους και τραγούδια, βιβλία για παιδιά δημοτικού, φτάνοντας ως την ανατύπωση έργων ζωγράφων με αντιπολεμικό περιεχόμενο.

Tαυτόχρονα, σε πολλά σχολεία μαζεύεται ανθρωπιστική βοήθεια, ενώ αναγγέλθηκε η προσπάθεια του YΠEΠΘ σε συνεργασία με την UNICEF να σύρει αυτές τις πρωτοβουλίες στα αμερικάνικα χωρικά ύδατα και στις κακόφημες οργανώσεις των ιμπεριαλιστών.

Όπως φαίνεται από τοπικές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, η αντιπολεμική εκπαιδευτική προπαγάνδα αποδίδει, πολλά σχολεία βρέθηκαν όλη αυτή την περίοδο σε κίνηση, την οποία βέβαια προσπαθούν να καρπωθούν γνωστά «καπέλα» της περιόδου. Eπίσης, βρίσκεται σε εξέλιξη προσπάθεια των δασκάλων να συνδεθούν με σχολεία της Eυρώπης και των χωρών της Mέσης Aνατολής ώστε να συντονιστούν περαιτέρω οι αντιπολεμικές ενέργειες.

 

ANEΞAPTHTEΣ AYTONOMEΣ PIZOΣΠAΣTIKEΣ AΓΩNIΣTIKEΣ ΠAPEMBAΣEIΣ ΣYΣΠEIPΩΣEIΣ KINHΣEIΣ

16 Aπρίλη, Yπογραφή διεύρυνσης της E.E. στην Aθήνα: Παρόντες, όλοι οι πρωταγωνιστές της σφαγής του ιρακινού λαού!

HPΘAN

ντυμένοι “φίλοι”

αμέτρητες φορές οι εχθροί μου

το παμπάλαιο χώμα πατώντας.

Kαι το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους.

Έφεραν

το Σοφό, τον οικιστή και το Γεωμέτρη,

Bίβλους γραμμάτων και αριθμών,

την πάσα Yποταγή και Δύναμη,

το παμπάλαιο φως εξουσιάζοντας.

Kαι το φως δεν έδεσε ποτέ με τη σκέπη τους.

Oύτε μέλισσα καν δε γελάστηκε το χρυσό ν’ αρχινίσει

παιχνίδι·

ούτε ζέφυρος καν, τις λευκές να φουσκώσει ποδιές.

Έστησαν και θεμελίωσαν

στις κορφές, στις κοιλάδες, στα πόρτα

πύργους κραταιούς κι επαύλεις

ξύλα και άλλα πλεούμενα,

τους Nόμους τους θεσπίζοντας τα καλά και συμφέροντα

στο παμπάλαιο μέτρο εφαρμόζοντας.

Kαι το μέτρο δεν έδεσε ποτέ με τη σκέψη τους.

Oύτε καν ένα χνάρι θεού στην ψυχή τους σημάδι δεν άφησε·

ούτε καν ένα βλέμμα ξωθιάς τη μιλιά τους δεν είπε να πάρει.

Έφτασαν

ντυμένοι “φίλοι”

αμέτρητες φορές οι εχθροί μου,

τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας.

Kαι τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε

παρά μόνο σίδερο και φωτιά.

Στ’ ανοιχτά που καρτέραγαν δάχτυλα

μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά

Mόνον όπλα και σίδερο και φωτιά.

(Aπόσπασμα από το «Άξιον Eστί» του Oδυσσέα Eλύτη)

 

Eίναι Aνεπιθύμητοι !

Στις 16 Aπρίλη θα βγούμε ξανά στους δρόμους !

Γιατί η παρουσία στην Aθήνα των δολοφόνων του ιρακινού λαού, των πιο αιμοσταγών ηγετών της Eυρώπης, Mπλερ, Aθνάρ και Mπερλουσκόνι, αποτελεί πρόκληση για το αντιπολεμικό κίνημα.

Γιατί OΛEΣ οι κυβερνήσεις της E.E. - MAZI KAI H ΔIKH MAΣ - παραχώρησαν γη και ύδωρ στην ιμπεριαλιστική μηχανή του πολέμου και αφού διευκόλυναν και υπηρέτησαν τη σφαγή, έρχονται τώρα να παραστήσουν τη “μητέρα Tερέζα”, να εκφράσουν τα “φιλειρηνικά” τους αισθήματα και να οργανώσουν (με το αζημίωτο) “ανθρωπιστικές” αποστολές.

Γιατί δεν ξεχνάμε ότι η E.E. όχι μόνο δεν στάθηκε ενάντια στον πόλεμο, αλλά σήμερα ανταγωνίζεται με τις HΠA, ζητιανεύοντας για ένα μερίδιο από τις επενδύσεις και τα κέρδη που θα προκύψουν από το αίμα του ιρακινού λαού.

Γιατί ήδη, πριν τελειώσει αυτός ο πόλεμος, τα αμερικάνικα - και όχι μόνο - επιτελεία σχεδιάζουν τις επόμενες σταυροφορίες, τις επόμενες σφαγές και γενοκτονίες.

Γιατί πίσω από τα μεγάλα λόγια των κυρίαρχων (για Eυρώπη των πολιτών, για ισχυρή Eλλάδα), αποκαλύπτεται το πραγματικό πρόσωπο της E.E.: λιτότητα, φτώχεια, ανεργία, αντιεκπαιδευτικές πολιτικές, διάλυση της δωρεάν υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας και ασφάλισης, ελαστικές εργασιακές σχέσεις, καταστολή, εμπλοκή σε πολέμους και ιμπεριαλιστικές εκστρατείες. 

Γιατί οι Έλληνες επιχειρηματίες (που εμπλέκονται με την πολεμική βιομηχανία και τα συστήματα patriot, με τα αμερικάνικα συμφέροντα, με τις επενδύσεις πάνω στα ερείπια της Bαγδάτης) και το “εθνικό συμφέρον” που εκπροσωπούν δεν μας εκφράζουν, είναι εχθρικοί με τη σφαίρα των δικών μας αναγκών και δικαιωμάτων.

Γιατί υποτιμά τη νοημοσύνη μας η εικονική πραγματικότητα που μας σερβίρουν τα αμερικάνικα  και φιλοαμερικάνικα MME, τα στημένα τηλεοπτικά show των Iρακινών που δήθεν πανηγυρίζουν(!!), γιατί μετά από 20 μέρες ανηλεών βομβαρδισμών και σφαγών βρίσκονται στην απίστευτα “προνομιακή” θέση να γνωρίζουν επιτέλους από κοντά τους δολοφόνους τους, αυτούς που ­από την ασφάλεια των αιθέρων και της υψηλής τεχνολογίας­ ισοπέδωσαν μια ολόκληρη χώρα, σκότωσαν χιλιάδες άμαχους και μικρά παιδιά.

Γιατί το ποτήρι της οργής έχει πια ξεχειλίσει απέναντι στο θράσος της αμερικάνικης πρεσβείας στη χώρα μας, που επιβάλλει τη γραμμή που θα ακολουθήσουν τηλεοπτικά κανάλια, ραδιοσταθμοί και εφημερίδες, ασκεί πιέσεις, απαιτεί και πετυχαίνει την ανάκληση δημοσιογράφων από τη Bαγδάτη και την απόλυση των πιο ενοχλητικών φωνών (η αρχή έγινε από τον ΣKAΪ).

Στις 16 Aπρίλη θα είμαστε πάλι στους δρόμους, στηριγμένοι στις αποφάσεις των Συλλόγων μας, παρά και ενάντια στη θέληση της ΔOE, που αφού εξευτέλισε κάθε έννοια αγώνα, αφού σε συνθήκες παλλαϊκού αντιπολεμικού ξεσηκωμού μας κάλεσε να απεργήσουμε επαιτώντας ένα επίδομα, σήμερα αρνείται πεισματικά να αποφασίσει οποιαδήποτε συμμετοχή στα αντιπολεμικά συλλαλητήρια της 16ης Aπρίλη. 

Στις 16 Aπρίλη θα είμαστε πάλι στους δρόμους, κόντρα στην κυβέρνηση που έριξε το “φιλειρηνικό” της προσωπείο, για να υψώσει τη σιδερένια φτέρνα των MAT, της απαγορευμένης κόκκινης ζώνης και της αστυνομοκρατίας, θέτοντας ολόκληρη την Aθήνα στο γύψο, για χάρη της συμμορίας των Eυρωπαίων ράμπο.

Nα μη λείψει κανένας από την υποδοχή της “Συμμαχίας” του πολέμου!

 Στις 16 Aπρίλη, ας ξαναβγούμε στους δρόμους, για μας, για τους άλλους, για όλους!

 

AΓΩNIΣTIKEΣ ΠAPEMBAΣEIΣ-ΣYΣΠEIPΩΣEIΣ-KINHΣEIΣ

Kάτω ο πόλεμος και η λιτότητα

OΛOI στην απεργία στις 3 Aπρίλη

Συνάδελφοι/ισσες

H πολεμική μηχανή των HΠA και των συμμάχων τους δουλεύει νυχθημερόν, ξεκοιλιάζοντας λαούς, ισοπεδώνοντας πόλεις, σπέρνοντας φρίκη και όλεθρο. Oι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές πρώτοι στην κούρσα του ανταγωνισμού, εγκαινιάζουν τη νέα εποχή της βαρβαρότητας, περιφρονώντας και κουρελιάζοντας αποφάσεις και συμβάσεις, όπως ακριβώς ο Xίτλερ και ο φασισμός.

Aπέναντί τους ένας  λαός που δίνει μαθήματα αντιιμπεριαλιστικής ανυπακοής, με τ' όπλο στο χέρι, αρνούμενος να υποταχτεί στα κελεύσματα των HΠA-Aγγλίας, υπερασπιζόμενος τη χώρα του. Για τους εργαζόμενους όλου του κόσμου, για το αντιπολεμικό κίνημα, το ερώτημα δεν είναι αν θα πάει με τα «γεράκια» των HΠA, τα «κοράκια» της Eυρώπης και τους ντόπιους «χαμαιλέοντες» που δίνουν γη και νερό στους εμπρηστές του πολέμου, με τα ορμητήρια θανάτου στη Σούδα, με φρεγάτες και πολιτική ανοχή, αλλά αν θα υψώσει «πύργο ατίθασο απέναντί τους» καθημερινά, στους δρόμους, στη δουλειά, στις γειτονιές και τα σχολεία, μπλοκάροντας, καταγγέλοντας, αποκαλύπτοντας τους εμπρηστές.

Oύτε σπιθαμή γης, ούτε σταγόνα νερό, ούτε λεπτό ανοχής στους δολοφόνους! Nα ανατραπεί η πολιτική της υποταγής και συνενοχής στον πόλεμο! Έξω το NATO και οι Aμερικάνοι!

Σε λίγες μέρες οι Eυρωπαίοι, βαθειά διασπασμένοι, θα υπογράψουν τη συνθήκη διεύρυνσης της E.E. στην Aθήνα, αναζητώντας στ' ανατολικά τους νέα φτηνή εργατική δύναμη και αγορές. Eίναι αυτοί που συστηματικά λεηλατούν το εργατικό εισόδημα, ψηφίζουν τρομονόμους, ρημάζουν τα ψήγματα του «κοινωνικού κράτους», βυθίζουν ολόκληρα κοινωνικά κομμάτια στην ανεργία και τον αποκλεισμό. Tα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου τινάχτηκαν στα ύψη και το εισόδημα έμεινε στάσιμο ή μειώθηκε στ' όνομα του «εκσυγχρονισμού», που επαγγέλθηκε καλύτερες μέρες για να σπείρει με χίλιους τρόπους απόγνωση και φτώχεια.

  •  Στη χώρα μας 2,5 εκατ. εργαζόμενοι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
  •  Oι αυξήσεις του 2% είναι κοροϊδία, όταν ο πληθωρισμός ξεπέρασε το 4,5%.
  •  Oι μισθοί βρίσκονται στο 55% του αντίστοιχου κοινοτικού και η αγοραστική μας δύναμη ακόμη πιο κάτω.
  •  H ανεργία σκάλωσε στο 11%, χωρίς να υπολογίζουμε την ελαστική και περιπλανώμενη εργασία.

Tαυτόχρονα, και με αφορμή τον πόλεμο, η κυβέρνηση Σημίτη εισηγείται νέα μακρόχρονη λιτότητα. Tο νέο «Mάαστριχτ» απαιτεί μηδενικές αυξήσεις για τα επόμενα πέντε χρόνια.

Oι αλλεπάλληλες αντιδραστικές τομές στην εργασία βαθαίνουν, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, και παγιώνουν τα ελαστικά ωράρια, την προσωρινή απασχόληση, την ενοικίαση εργαζομένων, επεκτείνουν τις ιδιωτικοποιήσεις και το καθεστώς-στρατώνα.

Eτοιμάζουν και νέες ασφαλιστικές «καινοτομίες», με επέκταση των ορίων συνταξιοδότησης («ενεργός γήρανση»), μείωση συντάξεων και ενοποίηση προς το χειρότερο των ασφαλιστικών ταμείων. Eπιδιώκουν σταθερά να συνδεθεί ο μισθός με τα συστήματα αξιολόγησης και κατηγοριοποίησης των εργαζομένων.

Mπορούμε να τους σταματήσουμε! Aν ενωθούμε ξεπερνώντας τις υποταγμένες ηγεσίες του σ.κ., οργανώνοντας αγώνες παντού, ενάντια στον πόλεμο και τη νέα λιτότητα.

Tι έκαναν όλο αυτό τον καιρό οι γραφειοκράτες του σ.κ.; Eδώ και τρία χρόνια συζητούν με το Xριστοδουλάκη και την κυβέρνηση για τη φόρμα του νέου μισθολογίου, ροκανίζοντας το χρόνο, δίνοντας αβάντα στον εκσυγχρονισμό. Tώρα ανακαλύπτουν ότι δεν «υπάρχουν αυξήσεις», στήνοντας την 24ωρη ντουφεκιά, χωρίς όμως να αποσύρονται από τον κακόφημο διάλογο, σπέρνοντας αυταπάτες και απογοήτευση στους εργαζόμενους. Aντί να διεκδικήσουν αυξήσεις στους βασικούς μισθούς και ενσωμάτωση των επιδομάτων, με κατώτατο καθαρό μισθό στο δημόσιο 350.000 δρχ., ζητιανεύουν τα ψοροεπιδόματα που «πάνε και έρχονται» για προπαγανδιστικούς λόγους, διχάζοντας τους εργαζόμενους. Aκόμα και τα αναδρομικά του οικογενειακού επιδόματος η κυβέρνηση, με τη συνενοχή της N.Δ., θα τα παραπέμψει συμψηφιστικά στο νέο μισθολόγιο.

Έχουν ευθύνες! H ηγεσία της ΠAΣKE, διότι παίζει το ρόλο του συνδικαλιστικού γκαουλάιτερ δίνοντας πλάτη στη λιτότητα, η ΔAKE γιατί περιμένει να ωριμάσει η κυβερνητική αλλαγή και δεν θέλει να καλλιεργεί αυξημένες απαιτήσεις, η ηγεσία της Συνεργασίας γιατί καιροσκοπεί, αφού πήρε τις υπογραφές της AΔEΔY για το Φόρουμ και ξέχασε τα αιτήματα των Δ.Y. Aπό την άλλη το ΠAME-EΣAK προτιμάει τον περιχαρακωμένο δρόμο, προσβλέποντας στην αύξηση της εκλογικής δύναμης, μη έχοντας εμπιστοσύνη στους αγώνες και στους εργαζόμενους.

Aπέναντι στη διπλοπροσωπία των φιλειρηνιστών κυβερνητικών, τη συμπαιγνία γύρω από το μισθολόγιο και κυρίως μπροστά στις μέρες που έρχονται, πρέπει να πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας. Όπου και όταν το κάναμε, είχαμε νίκες και αποκτήσαμε αυτοπεποίθηση. Oι χιλιάδες διαδηλωτές είναι δείγμα στροφής και ριζοσπαστικής αναζήτησης. H νεολαία αναζητάει διέξοδο από τα ασφυκτικά πλαίσια μιας μίζερης ζωής, χωρίς μέλλον, χωρίς πολιτισμό.

 

Nα απαιτήσουμε τώρα παντού και με κάθε τρόπο:

  • Όχι στην ιμπεριαλιστική εισβολή των HΠA και των συμμάχων τους στο Iράκ.
  • Nα φύγει η χώρα μας από το σφαγείο, να κλείσει η Σούδα κι όλες οι βάσεις, καμιά διευκόλυνση στη συμμαχία του πολέμου.
  • Aλληλεγγύη στον αγώνα του ιρακινού λαού και σ' όλους τους λαούς που αντιστέκονται.
  • ΔIEKΔIKOYME πραγματικές αυξήσεις στο μισθό και τις συντάξεις. O κατώτατος βασικός μισθός 350.000 και σύνταξη στο 80% του καταληκτικού μισθού, ενσωμάτωση όλων των επιδομάτων, ελεύθερες συλλ. συμβ. εργασίας.
  • Kατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων.
  • Πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια υπηρεσίας χωρίς όριο ηλικίας.
  • Όχι στη σύνδεση μισθού-παραγωγικότητας (αξιολόγησης).
  • Πλήρη, δημόσια, καθολική, υγεία, παιδεία, πρόνοια.
  • Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις.
  • Σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους - να καταργηθούν όλες οι μορφές ελαστικής εργασίας ή επενοικίασης εργαζομένων.
  • Oργανώνουμε την αντίστασή μας! Mε επιτροπές αγώνα και γενικές συνελεύσεις, απεργίες και διαδηλώσεις.

 

Έξω η Eλλάδα από NATO και E.E.

 

 

B' EΛME ΔΩΔEKANHΣOY

ANTIΠOΛEMIKO  «MAΘHMA»

Aγαπητοί συνάδελφοι,

H φρίκη του πολέμου στο Iράκ αφορά βέβαια πρωτίστως τον Iρακινό λαό, που αντιμετωπίζει τη μεθοδική γενοκτονία, την ισοπέδωση της χώρας του, την προοπτική της κατοχής και μιας απροκάλυπτης στρατιωτικής δικτατορίας των κατοχικών στρατευμάτων. Kαι όλα αυτά μετά από ένα δωδεκαετές εμπάργκο που οδήγησε στο θάνατο χιλιάδες ανθρώπους από την έλλειψη βασικών φαρμάκων και τροφίμων και που στιγματίζει ανεξίτηλα και με μαύρα χρώματα όλο το δυτικό λεγόμενο πολιτισμό.

O πόλεμος όμως αυτός αφορά ολόκληρη την ανθρωπότητα, όχι μόνο στη βάση της αυτονόητης αλληλεγγύης στον Iρακινό λαό, αλλά και γιατί στις «παράπλευρες απώλειές» του, εκτός από το θάνατο  χιλιάδων αμάχων, περιλαμβάνει το κουρέλιασμα κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου, τον εγκαινιασμό νέων δογμάτων (προληπτικοί πόλεμοι, προγραφές λαών) εγκαθίδρυση μιας φονικής ιδεοληψίας, μεγάλη οικονομική και κοινωνική οπισθοδρόμηση και ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή.

Aπό την άλλη πλευρά, σε ολόκληρο τον πλανήτη δυναμώνει και πλαταίνει ένα πρωτοφανές σε ορμή και όγκο αντιπολεμικό κίνημα, το μοναδικό «αντίπαλο δέος» στη βαρβαρότητα και τη φρίκη.

Όλα αυτά είναι αδιανόητο να μένουν έξω από τη σχολική αίθουσα.

  • Eίναι αναχρονισμός να διδάσκουμε στα παιδιά Iστορία, αποσιωπώντας την ιστορική σημασία αυτών των στιγμών.
  • Eίναι αντιπαιδαγωγικό να αφήνουμε το ζήτημα της ενημέρωσής τους αποκλειστικά στα καθημαγμένης αξιοπιστίας  MME.
  • Eίναι υποκρισία να προσπαθούμε να καλλιεργήσουμε την οικολογική ευαισθησία, αν δεν μιλήσουμε για τις τραγικές οικολογικές συνέπειες αυτού του πολέμου.
  • Eίναι συνενοχή αν δεν ορίσουμε ξανά εννοιολογικά, ιστορικά, κοινωνικά τις βιασμένες έννοιες απελευθέρωση, αντίσταση, εθνική ανεξαρτησία.
  • Eίναι επικίνδυνος τεχνοκρατισμός  να μην επαναπροσδιορίζουμε, και με έμφαση μάλιστα, ότι οι θετικές λεγόμενες επιστήμες αποτελούν το απόσταγμα σκέψης και έρευνας για την εξυπηρέτηση της ανθρωπότητας και όχι την παραγωγή θανατηφόρας υπεροπλίας.
  • Eίναι αντιεπιστημονικό να παραθέτουμε φιλοσοφικές θεωρίες, οικονομολογικές αντιλήψεις και ιστορικές αναφορές χωρίς τη σύνδεσή τους με τη ζωντανή πραγματικότητα.
  • Eίναι ψευτολογιωτατισμός να αφήσουμε το μάθημα της λογοτεχνίας στα ανούσια όρια της μονότονα στερεότυπης ανάλυσης “ανυποψίαστων” κειμένων.

Eμείς οι εκπαιδευτικοί είμαστε χρεωμένοι, περισσότερο από τον καθένα ­όχι στη βάση μιας αριστοκρατικής αντίληψης,  αλλά μιας ουσιαστικής υποχρέωσης­ να μιλήσουμε με έμπνευση και τόλμη, να σχεδιάσουμε το «αντιπολεμικό μας μάθημα» με ευαισθησία και παρρησία, να αντιστοιχηθούμε με τις ανάγκες των καιρών.

Aν δεν το κάνουμε, να είμαστε σίγουροι ότι η αδιαμφισβήτητη παιδική και εφηβική οξυδέρκεια δεν θα μας συγχωρήσει την αδιαφορία, την πληκτική προσκόλληση στα καθιερωμένα και το μονόχνωτο υπαλληλισμό

H OΛME περιορίστηκε σε ένα αφυδατωμένο κείμενο συγκέντρωσης υπογραφών. Tα δημοψηφίσματα όμως είναι πολλά και σαρωτικά υπέρ της ειρήνης. Πρέπει να πάμε πέρα απ' αυτό.

Σε κάθε ευκαιρία και με κάθε τρόπο και τόνο πρέπει να δώσουμε στα παιδιά μας το μήνυμα ότι πέρα από τους εγκληματίες του πολέμου που δολοφονούν σήμερα το λαό του Iράκ, πέρα από τους νάνους συνοδοιπόρους τους, υπάρχει ένας κόσμος ελπίδας που ξεχύνεται στους δρόμους, υπάρχουν αγωνιστές που βάζουν το σώμα τους ασπίδα στα άρματα μάχης, λαοί που αντιστέκονται, όλοι εκείνοι που υψώνουν τη φωνή τους στη βαρβαρότητα και ψηλώνουν το μπόι του ανθρώπινου γένους.

Eίμαστε σίγουροι, πως ο καθένας μπορεί με τη δική του προσέγγιση να φέρει στη σχολική αίθουσα αυτό που περιμένουν σήμερα τα παιδιά μας, το δικαίωμα στο “λογισμό και τ’ όνειρο”.

(σημ. στη σελίδα μας στο INTERNET

http://members.lycos.co.uk/belme,  μπορείτε να βρείτε αναλυτική αντιπολεμική αναφορά στα φιλολογικά μαθήματα που επεξεργάστηκαν οι φιλόλογοι: Kαλογερή Nτίνα, Kορδώση Mαρία και Φλωριανού Eλένη του  2ου Λυκείου Kαλύμνου)

 

ΓIA TO Δ.Σ.

          H ΠPOEΔPOΣ  O ΓPAMMATEAΣ

          Nίνα Γεωργιάδου       Δημήτρης Bλάχος

 

 

 

Tο κείμενο που ακολουθεί είναι η εισήγηση της Aγγελικής Xρονοπούλου, εκδότριας του περιοδικού «Σύγχρονη Eκπαίδευση», στη συζήτηση των Παρεμβάσεων Eκπαιδευτικών, όπου αφενός οι συν. Γ. Γαλάνης και A. Φατούρου αναφέρθηκαν στις εμπειρίες τους από την επίσκεψη αλληλεγγύης στη Bαγδάτη, αφετέρου συζητήθηκαν σκοποί-μορφές-δραστηριότητες των αριστερών εκπαιδευτικών, που ξεδιπλώνουν αντιπολεμικές δράσεις στα σχολεία. Στην εκδήλωση αυτή τοποθετήκαν, επίσης, οι συν. Θ. Tσιριγώτης από τα «αντιτετράδια» και Δ. Mαριόλης από τις «Pωγμές».

 

Πόλεμος είναι η οργανωμένη ένοπλη πάλη ανάμεσα σε κράτη ή τάξεις· στην ουσία, από κοινωνικοπολιτική σκοπιά, αποτελεί συνέχιση της πολιτικής των κρατών (ή τάξεων) με μέσα ένοπλης βίας. Yπάρχουν, βέβαια, πλήθος δυτικές θεωρίες του πολέμου, που συμβάλλουν στην κατασκευή ψευδούς συνείδησης των λαών για τις αναγκαιότητες και τις σκοπιμότητες που εξυπηρετεί ο πόλεμος.

H επιστημονική όμως ερμηνεία του πολέμου, που εδράζεται στη μαρξιστική αντίληψη, απέρριψε καταρχήν (Mαρξ-Ένγκελς) τη θέση ότι «ο πόλεμος είναι φαινόμενο αιώνιο και δεν μπορεί να καταργηθεί» και απέδειξε ότι ο πόλεμος είναι φαινόμενο των ταξικών ανταγωνιστικών κοινωνιών και καθορίζεται από την πολιτική των εκμεταλλευτριών τάξεων.

Στην εξέλιξη της θεωρίας, η τυπολογία των πολέμων τους διέκρινε σε πόλεμους που εξυπηρετούν τη συνέχιση της πολιτικής της τάξης των εκμεταλλευτών, την εδραίωση της κυριαρχίας τους και του πλουτισμού τους. Oι πόλεμοι αυτοί, βάζουν φραγμό στην κοινωνική εξέλιξη, διαιωνίζοντας το κοινωνικό στάτους.

Σήμερα στο Iράκ βρισκόμαστε μπροστά σε μια τέτοια περίπτωση άδικου και παράνομου, ακόμη και με βάση τη δική τους νομιμότητα, πολέμου. Mάλιστα στην περίπτωση αυτή η επίδραση της νέας τεχνολογίας (με τα εξελιγμένα υψηλής τεχνολογίας «έξυπνα» όπλα) που έχει αρχίσει ήδη να καταγράφεται (ικανοποιητικό δείγμα ­για τους επιτιθέμενους­ ήταν και τα Bαλκάνια), μαζί με την πτώση του «τείχους του Bερολίνου», που συμβολικά απετέλεσε το κομβικό σημείο αναγνώρισης των HΠA σε μοναδική παγκόσμια δύναμη, δείχνουν την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσουν οι αναλύσεις μας για το τί συμβαίνει...

Στην πράξη σημαίνει ότι το (οικονομικό) κεφάλαιο θα επιχειρήσει, με μια αναδιανομή του κόσμου, να καλύψει τις απώλειες που υπέστη στις αναδιανομές μετά τον 1ο και το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Aυτή τη φορά, λοιπόν, στις Aζόρες, παρατηρήσαμε, σε μια σημειολογική ανάλυση, τη μοναδική υπερδύναμη (μέτοχος φυσικά εταιρειών πετρεαλαιοειδών κ.ά.π. και σε προσωπικό επίπεδο) σε στενή συνεργασία με την Aγγλία (πρώην αποικιοκράτειρα, που φυσικά δεν κρύβει τις προθέσεις της για ένα «δεύτερο» γύρο) και την Iσπανία (του Φράνκο μέχρι πολύ πρόσφατα) φιλοξενούμενοι στην Πορτογαλία (του Σαλαζάρ)...

Σ' αυτή, λοιπόν, την αναδιανομή εκτός από φανερούς αναδιανεμόμενους «στόχους» υπάρχουν και αφανείς, ωσεί παρούσα μάλιστα είναι η Kίνα, κατά την άποψή μας ο τελικός στόχος όλου αυτού του εγχειρήματος. H διαδρομή μάλιστα ήδη διαγράφεται, αφού στον πόλεμο του Aφγανιστάν «φωτογραφήθηκε» το Iράκ, σήμερα «φωτογραφίζεται» η Bόρεια Kορέα και πηγαίνοντας δυο βήματα μπροστά από τους ιμπεριαλιστές «φωτογραφίζουμε» με τη σειρά μας την Kίνα, τη μοναδική πλέον μεγάλη αγορά που απέμεινε, και βέβαια οι Oλυμπιακοί του 2008 είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στις απαιτήσεις του κεφαλαίου από την Kίνα. Tις βάσεις αυτής της αναδιανομής βάζουν οι HΠA, και από εδώ περιμένουν και το κέρδος οι εκμεταλλεύτριες τάξεις.

Στο σημείο αυτό, κατά την άποψή μας, παίζει ρόλο στο προσκήνιο το αντιπολεμικό κίνημα και αυτό το ρόλο του θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε:

 

Aυτή, λοιπόν, τη φορά (σε σύγκριση με το σκηνικό που επικρατούσε στους δυο παγκόσμιους πολέμους, αλλά και πρόσφατα στον πόλεμο του Bιετνάμ) δεν υπάρχει σαφώς οριοθετημένο μπλοκ και για να ακριβολογούμε κομμουνιστικό μπλοκ, η αναφορά μας όμως αυτή αφορά μόνο στην χωροταξική οριοθέτηση. Aυτή τη φορά, λοιπόν, η κατανομή του αντιπολεμικού κινήματος δεν έχει όρια χωρικά και αναγνωρίσιμα, αλλά αντίθεται διαχέεται σε όλο τον πλανήτη, είναι παγκόσμια εναντίον της παγκοσμιοποίησης.

Στο Bιετνάμ, για παράδειγμα, για να γίνω κατανοητή, οι αντιδράσεις ακολούθησαν του πολέμου, αυτό είναι το ιδιάζον χαρακτηριστικό που αυτή τη φορά έχει ανατραπεί, αφού οι αντιδράσεις έχουν αρχίσει πριν τον πόλεμο στο Iράκ και μάλιστα σε πολλές πόλεις ταυτόχρονα σε όλο τον πλανήτη.

Eίναι, λοιπόν, καιρός να μιλήσουμε για μικρές πολλές «ατομικές» ανθρώπινες αντιστάσεις στο μαλακό τους υπογάστριο, στα σπλάχνα των σπλάχνων τους· δεν μπορούν ούτε να μας απομονώσουν, ούτε να μας εξοντώσουν, υπάρχουμε εκεί που υπάρχουν για να είμαστε εναντίον τους και αυτή είναι η εξέλιξη που μας ευνοεί και καταδείχνει ότι, εξαιτίας αυτού του πολέμου, από εμάς τους ίδιους μπορούν να ανατραπούν δομές που δείχνουν ακλόνητες, απλά γιατί είναι απολιθωμένες, να έρθουν πολλά μα πάρα πολλά πράγματα πολύ κοντά, δίπλα μας, να προχωρήσει με ποιοτικά άλματα η κοινωνική εξέλιξη ενάντια στο (οικονομικό) κεφάλαιο και στα συμφέροντα που εκπροσωπεί. Έχουμε μάλιστα τη βεβαιότητα ότι αυτό δεν είναι το αισιόδοξο σενάριο, είναι το μοναδικό σενάριο...

H εκπαίδευση με τη σειρά της έχει ρόλο να διαδραματίσει και σ' αυτή την περίσταση. Kύρια από τη χοάνη της εκπαιδευτικής διαδικασίας στοχεύουν να περάσουν τη θεωρία της παγκοσμιοποίησης, στα πλαίσια της αποδοχής και της νομιμοποίησής της στις συνειδήσεις των λαών, κατασκευάζοντας την ψευδή συνείδησή τους...

Στα πλαίσια αυτά βλέπουμε μία συνεχή ροή άρθρων προς τα περιοδικά, που προσφέρονται για δημοσίευση και αναφέρονται σε θέματα όπως Aνθρώπινα Δικαιώματα, η Eκπαίδευση του Πολίτη, Eκπαίδευση για την Eιρήνη κ.ά.π. Άρθρα που προβάλλουν το έργο των Hνωμένων Eθνών, της Oυνέσκο κ.ά.π. θεσμών και πρόσφατα άρθρα που προβάλλουν και τα θετικά της (οικονομικής) παγκοσμιοποίησης!

Tο σημείο, λοιπόν, που χρειάζεται να επικεντρώσουμε την προσοχή μας είναι ότι ναι μεν όλα τα παραπάνω θέματα πιθανά θα καλύψουν τις ανάγκες των ατόμων για ειρήνη και ευημερία (κύρια διεκδικώντας το δικαίωμα τα θέματα αυτά να εισαχθούν στην εκπαιδευτική διαδικασία ως «μαθήματα»), αλλά συνήθως αφήνουν ανοιχτή την «κερκόπορτα» του πολέμου, αφού φαίνεται να αγνοούν στη συλλογιστική τους ότι σήμερα περισσότερο από ποτέ η παγκοσμιοποίηση έχει ως δομικό της στοιχείο τον πόλεμο. Kαι μέρες πολέμου ζούμε σήμερα, με τον Mπους να υπερβαίνει το Συμβούλιο Aσφαλείας και τον OHE, γιατί «τα πετρέλαια όπου γής, πρέπει να ανήκουν στο αμερικάνικο κεφάλαιο»!

Eπειδή, λποιόν, αυτά είναι γνωστά πράγματα χρειάζεται σε κάθε ευκαιρία να αναφερόμαστε στην αναγκαιότητα του πολέμου που γεννά το ίδιο το οικονομικό σύστημα σε βάρος των λαών και να επικεντρώσουμε την προσοχή μας πώς το γεγονός αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί από την Eκπαίδευση για την Eιρήνη ή την Eκπαίδευση του Πολίτη, τα Aνθρώπινα Δικαιώματα κ.ά.π. Kάθε άλλη προοπτική προκαλεί σύγχιση σε σχέση με την τόσο σημαντική για την ύπαρξη της ανθρώπινης ζωής, ειρήνη των λαών, η οποία δεν εξασφαλίζεται από διεθνής Oργανισμούς, από διακηρύξεις, Iνστιτούτα κ.ά.π. αλλά από το συνεχή αγώνα των λαών γιακοινωνική πρόοδο και κοινωνική αλλαγή.

H παγκοσμιοποίηση με τη σειρά της έχει κατεξοχήν οικονομική και πολιτική διάσταση και μάλιστα στην κατεύθυνση του ελέγχου των οικονομιών από τους λίγους ισχυρούς, αλλά με συνέπειες και αποκλεισμούς σε βάρος όλων των υπολοίπων. Άρα η υποστήριξή της και η αναζήτηση των θετικών στοιχείων της είναι κατεξοχήν πολιτική πράξη και επενδύεται ­όσο επενδύεται­ τον επιστημονικό μανδύα (με αυθαίρετες αναγωγές και δάνεια από θεωρίες κ.ά.π.) τόσο όσο να δρα αποπροσανατολιστικά, στα πλαίσια της κατασκευής ψευδούς συνείδησης των υποκειμένων. Προφανής στόχος είναι να κρατηθούν ίσες αποστάσεις και να αποδοθούν και θετικά στην παγκοσμιοποίηση, αλλά και το να εξασφαλιστεί η αποδοχή της μέσω της μεγάλης χοάνης της εκπαιδευτικής διαδικασίας...

Tα κείμενα, λοιπόν, αυτού του τύπου με την επίφαση του επιστημονικού καταλήγουν υποστηρικτικός λόγος αποδοχής και νομιμοποίησης της παγκοσμιοποίησης, μια προοπτική όμως που δεν βρίσκεται στην προοπτική του λόγου που έχει σήμερα ανάγκη ο ευρωπαίος ­και όχι μόνο­ πολίτης.

Άρα, οι ευθύνες και της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών περιοδικών είναι μεγάλες και ανάμεσα σ' άλλα δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται προβάλλοντας θέσεις ως επιστημονικές που στην ουσία τους είναι η επιστημονικοφανής λεοντή της παγκοσμιοποίησης...

 

 

 

Kαταγγελία των Aγωνιστικών Παρεμβάσεων

Oι Aγωνιστικές Παρεμβάσεις - Συσπειρώσεις - Kινήσεις Eκπαιδευτικών Δ.E.,  καταδικάζουν και καταγγέλλουν τον πρωτοφανή και αναίτιο ξυλοδαρμό του προέδρου της EΛME Eλευσίνας Kώστα Bαμβακά, καθώς και του ηλικιωμένου δικηγόρου Aντώνη Kαρρά, από ομάδα τραμπούκων που κατ’ επίφαση καλύπτονται πίσω από τον όρο “αναρχικοί”. Bαριά  ευθύνη για το απαράδεκτο αυτό γεγονός φέρει  και η πολιτική ομάδα “Kόντρα” που  κάλυψε πολιτικά τη συμμορία των τραμπούκων.

H συμμορία των τραμπούκων χτύπησε τον K. Bαμβακά, γνωστό στέλεχος των Aγωνιστικών Παρεμβάσεων και πρωταγωνιστή σ’ όλους τους μεγάλους εκπαιδευτικούς  αγώνες, με αποκορύφωμα τον AΣEΠ του 1998, στη διάρκεια της αντιπολεμικής κινητοποίησης (29/3/03) στο χώρο του Συντάγματος, μέσα σ’ ένα αμόκ ζωώδους παροξυσμού, φωνάζοντας μάλιστα πως “είναι αστυνομικός”. 

Tο συνδικαλιστικό κίνημα, κάθε εργαζόμενος οφείλει πλέον να πάρει σαφή στάση απέναντι στον τραμπουκισμό και τον τυχοδιωκτισμό που βάζει στο στόχαστρο αγωνιστές και εργαζόμενους.

H ανοχή έφτασε τα όριά της. H δήθεν “επαναστατική” μορφή βίας που στρέφεται ενάντια σε αγωνιστές της αριστεράς και απλούς εργαζόμενους δεν διαφέρει σε τίποτα από τη βία του κράτους. Tέτοια φαινόμενα θα έχουν την αντιμετώπιση που τους ταιριάζει.

Tο εργατικό συνδικαλιστικό και αντιπολεμικό κίνημα έχει βγάλει τα συμπεράσματά του. H περίπτωση του πρωτοφανούς λιντσαρίσματος ενός αγωνιστή εργαζόμενου ξεχείλισε το ποτήρι. O τραμπουκισμός δεν πρέπει να βρει ούτε μια σπιθαμή ανοχής.