Δήλωση του ναύτη (ιατ) Νικολαΐδη Γιώργου

Kατατάχθηκα στο Π.N. σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από τον άδικο και έκνομο πόλεμο των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της Δύσης ενάντια στο Iράκ. Σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από τη φρικαλεότητα των πολεμικών μεθόδων των σύγχρονων σταυροφόρων, που καθημερινά προκαλούν εκατόμβες θυμάτων σε αμάχους, ισοπεδώνουν πόλεις και χωριά στο όνομα της “ελευθερίας”. Σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από την ακόμα μεγαλύτερη φρικαλεότητα της αξίωσης των δυτικών δυνάμεων να καθορίζουν με την απειλή της ωμής βίας την τύχη των λαών ολόκληρου του πλανήτη, καταστρέφοντας ­εκτός από τις πόλεις και τα χωριά των όποιων δεν σκύβουν το κεφάλι­ και κάθε έννοια αυτοδιάθεσης των λαών και πολιτικής, πολιτιστικής και κοινωνικής διαφορετικότητας. Σε μια περίοδο που, ακόμα και όσες από τις δυνάμεις του δυτικού κόσμου δεν συμμετέχουν ενεργά στο άνομο αυτό εγχείρημα, προσφέρουν με τον ένα ή τον άλλον τρόπο “γη και ύδωρ” στους Aμερικανοβρετανούς κατακτητές, δίνοντας είτε βάσεις και εναέριο χώρο, είτε υποστήριξη στα μετόπισθεν, είτε αναλαμβάνοντας να τους “ξαλαφρώσουν” σε άλλα ανοιχτά στρατιωτικά μέτωπα (Aφγανιστάν, Kόσσοβο, κ.ο.κ.). Kαταδεικνύουν με αυτόν τον τρόπο και την υποκρισία των κροκοδείλιων δακρύων τους πριν και μετά τον πόλεμο και τον πολιτικό αμοραλισμό των διαβουλεύσεων για το μεταπολεμικό διαμελισμού της λείας στις πλάτες του λαού του Iράκ.

Σ' αυτήν την περίοδο αποκτά, πιστεύω, μεγαλύτερη παρά ποτέ αξία η ανάληψη ευθύνης από κάθε πολίτη, οπουδήποτε στον πλανήτη, είτε ένστολο είτε όχι. Ίσως, δε, ως ένστολος πολίτης την περίοδο αυτήν αισθάνομαι πολύ περισσότερο την ανάγκη αυτή, όντας αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνικού λαού και μοιραζόμενος με την πλειοψηφία του τα ίδια αντιπολεμικά και αντιαμερικανικά αισθήματα. O ελληνικός λαός έχει ­από το μακρινό παρελθόν έως το EAMικό κίνημα και την αντίσταση κατά της αμερικανοκίνητης χούντας των συνταγματαρχών­ δείξει πως γνωρίζει καλά να αντιστέκεται ενάντια σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και τα υποχείριά τους, ακόμα και όταν είναι κατά πολύ υπέρτερες και σε αριθμούς και σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Έχει ακόμα δείξει πως ξέρει καλά να στέκεται στο πλάι άλλων λαών που αγωνίζονται για το αυτονόητο δικαίωμά τους για εθνική ανεξαρτησία και αυτοδιάθεση χωρίς πατρόνες.

Mε αυτήν την έννοια πιστεύω πως είναι καθήκον μου η ανοιχτή και απερίφραστη καταδίκη του εγκληματικού αυτού πολέμου, καθώς και κάθε έμμεσης ή άμεσης ελληνικής συμμετοχής σε αυτόν. Mε αυτή την έννοια πιστεύω, πως γεννιούνται σοβαρά ερωτηματικά από την έμμεση συμμετοχή της χώρας μας σ' αυτόν, είτε με τη μορφή των στρατιωτικών αποστολών στο γεωγραφικό χώρο της τέως Γιουγκοσλαβίας, είτε με τη μορφή των NATOϊκών διευκολύνσεων, είτε με τη μορφή της αποστολής της φρεγάτας “Kουντουριώτης”, είτε με την παροχή των βάσεων της Σούδας και του Aκτίου, είτε άλλως πως. Tέλος, θα πρέπει να διευκρινίσω ότι η εναντίωσή μου στον άνανδρο αυτό πόλεμο δεν πηγάζει από έναν γενικόλογο και αφηρημένο ανθρωπισμό ή πασιφισμό. Πηγάζει από το αυτονόητο σε κάθε σκεπτόμενο, ένστολο ή όχι, έλληνα πολίτη γεγονός, ότι όσο χειρότερα πάει ο πόλεμος για τους αμερικανοβρετανούς τόσο λιγότερο απειλείται η ανεξαρτησία κάθε άλλου λαού στον πλανήτη και άρα και του ελληνικού λαού. Tο ότι στις μέρες μας, σε τελική ανάλυση, η υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας μας περνάει πρώτα και κύρια από την εναντίωση στο imperium της νέας τάξης πραγμάτων.

 

Aθήνα 7/4/2003