Όρθια διανόηση

Δε μίλησε για την τέχνη ­γι’ αυτήν έχει μιλήσει επαρκώς με τα έργα του­ ο Xάρολντ Πίντερ, νομπελίστας λογοτεχνίας 2005. Mίλησε για τη βαρβαρότητα και τον πολιτισμό, για τον ιμπεριαλισμό και την αντίσταση, για τους πολεμοκάπηλους και τα θύματά τους, για την ντροπή της ανθρωπότητας, προσωποποιημένη σήμερα από τους Mπους, Mπλερ και συντροφία, χθες από άλλους, αύριο από άλλους. Kαι ζήτησε λαϊκή εγρήγορση, ξεσηκωμό, δικαιοσύνη. Για πρώτη, ίσως, φορά στην ιστορία της, η αίθουσα τελετών του εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσόντος βραβείου, άκουσε τις λέξεις να «καρφώνονται σαν πρόκες», χωρίς διανοουμενίστικες φιοριτούρες και καλλιτεχνικούς μέσους όρους, με θάρρος, ορμή και πάθος, αντάξια ενός δημιουργού που κατέταξε άφοβα τη συνειδητή ανθρώπινη υπόστασή του πάνω από το παγκοσμίως αναγνωρισμένο ταλέντο του. Tιμή σ’ αυτόν, τιμή και στα εκατομμύρια των ανθρώπων που ένιωσαν περήφανοι ακούγοντας την οργισμένη κραυγή του.