Εκδηλώσεις
Διαβάστε στο νέο τεύχος
30 χρόνια Αντιτετράδια
Νέα άρθρα
- ΕΡΓ.Α.Σ – Εκπαιδευτικός Όμιλος: Όλοι στην 24ωρη απεργία την Τετάρτη 8 Μάρτη και στα συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα!
- Η ανείπωτη τραγωδία στα Τέμπη αποκαλύπτει τις εγκληματικές συνέπειες της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων!
- Την Τετάρτη 15/2 Απεργούμε! Για τη διάσωση του Δημόσιου Σχολείου και της εργασίας μας
- Ανοιχτή επιστολή εκπαιδευτικών: Κάτω τα χέρια σας από το ελεύθερο χρόνο μας κ. Α. Κόπτση κ. ΔΙΔΕ – Δεν κάνουμε τηλεκπαίδευση από το σπίτι μας!
- Εκδήλωση - Συζήτηση το Σάββατο 4 Φεβρουαρίου στις 7.00μμ. Όταν η αξιολόγηση γίνεται νόμος, τότε η αντίσταση γίνεται καθήκον
- Η μεγάλη και μοναδική αλήθεια της Ν. Κεραμέως και οι δυο γραμμές στο εκπαιδευτικό κίνημα
- 32 χρόνια μετά: Τιμή στο Νίκο Τεμπονέρα που ξερίζωσε την καρδιά του κάνοντάς τη πυρσό για να φωτίσει τα σκοτάδια!
- Τεύχος 133
- Συμμετέχουμε μαζικά - αγωνιστικά στην απεργία στις 15 Δεκέμβρη!
- Απέναντι στον αντιλαϊκό προϋπολογισμό να προκηρυχθεί άμεσα πανελλαδική απεργία στις 15 Δεκέμβρη!
Η χαμένη θάλασσα και ο οικολογικός τρόμος
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Αρθογραφία
- Δημιουργηθηκε στις Σάββατο, 11 Αυγούστου 2018 09:46
Η λιμνη Αραλη, αναμεσα στο Καζακσταν και το Ουζμπεκισταν στην κεντρικη Ασια, ηταν η τριτη μεγαλυτερη στον κοσμο, μετα την Κασπια θαλασσα και τη λιμνη Σουπιριορ στην Αμερικη.
Δεν ονομαζοταν λιμνη αλλα Θαλασσα Αραλη και ειχε εκταση οσο περιπου η μιση Ελλαδα, βαθος 70 μ και πανω της επλεαν 1500 περιπου νησια και βραχονησιδες.
Τεραστια πλοια, ψαροκαϊκα και βαρκες τη διεσχιζαν καποτε και εβγαζε τοσο ψαρι, που καλυπτε το 20% της καταναλωσης σε ολη τη Σοβιετικη Ενωση.
Δεχοταν το νερο δυο ποταμων, του Σου Νταρια και του Αμου Νταρια, πιυ πηγαζαν απο τη μεγαλη οροσειρα του Παμιρ.
Η ανθρωπινη αλαζονεια που ισοδυναμει με την ηλιθιοτητα και θεωρει οτι μπορει να καθυποταξει τη φυση, εξετρεψε τα δυο ποταμια, γυρω στο 1960 για αρδευση της ερημου του Παμιρ οπου καλλιεργουνταν ρυζι και βαμβακι. Απο τοτε η Θαλασσα Αραλη αρχισε σιγα-σιγα να συρρικνωνεται. Η περιεκτικοτητα σε αλατι ανεβηκε δραματικα τοσο, ωστε να μη μπορουν να επιβιωσουν τα ψαρια και οι γυρω καλλιεργειες. Η ζωη χαθηκε, η θαλασσα αρχισε να εξαφανιζεται.
Σημερα στη θεση της Θαλασσας Αραλης υπαρχει ενα σεληνιακο τοπιο, με καραβια που σαπιζουν στη στερια και καποτε παραλιακα χωρια και πολεις που βρεθηκαν στη μεση μιας αλμυρης ερημου. Οι κατοικοι λενε πως το αλατι που κολλαει στο σωμα οταν φυσσαει, ειναι τοσο σκληρο και κλλωδες, που δε φευγει ουτε με το νερο. Στους δυνατους αερηδες η αμμος, απο το βυθο της καποτε θαλασσας, σκεπαζει τα χαμηλα σπιτια των γυρω χωριων.
Η φυση εκδικειται αργα ή γρηγορα και το κανει με τροπο αγριο.
Η φονικη φωτια στο Ματι και οι ανεξελεγκτες πια πυρκαγιες στην Καλιφορνια, οι τροπικες θερμοκρασιες στη Βορεια Ευρωπη και η μεγαλη ανομβρια ειναι συναγερμοι.
Δε βαραει απλα ενα καμπανακι. Ουρλιαζει παρατεταμενα μια σειρηνα! Οι πολιτικες ηγεσιες, οπως διαχειριζονται την εργασιακη μας ισοπεδωση, ετσι διαχειριζονται και τον ανασκολοπισμο της φυσης. Σωζουν βεβαια σε αντισταθμισμα τις τραπεζες και για τις ακομη καλυτερες τραπεζικες μπιζνες, μιλανε και για "πρασινη αναπτυξη" σαν τα πρασινα αλογα (πρασσειν αλογα). Οι αρχοντοχωριατες δημαρχοι δεν μπορουν να διαχειριστουν ουτε καν τα σκουπιδια.
Ο αντικτυπος των επιλογων μας μοιαζει να ειναι πια πολυ μοιραιος
Ο Στηβεν Χωκιν μιλησε καποτε για τον επομενο αιωνα επιδεινωσης. Λιγο πριν πεθανει φετος, προσδιορισε πως η επομενη δεκαετια θα φερει τραγικες επιπτωσεις απ το βιασμο της φυσης.