Νέα άρθρα
- Τεύχος 137
- Τεύχος 136
- Τεύχος 135
- Διώκεται η ελεύθερη έκφραση! Διώκεται η ελεύθερη σκέψη!
- Τεύχος 134
- Όταν η αξιολόγηση γίνεται νόμος η αντίσταση είναι καθήκον
- ΕΡΓ.Α.Σ – Εκπαιδευτικός Όμιλος: Όλοι στην 24ωρη απεργία την Τετάρτη 8 Μάρτη και στα συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα!
- Η ανείπωτη τραγωδία στα Τέμπη αποκαλύπτει τις εγκληματικές συνέπειες της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων!
- Την Τετάρτη 15/2 Απεργούμε! Για τη διάσωση του Δημόσιου Σχολείου και της εργασίας μας
- Ανοιχτή επιστολή εκπαιδευτικών: Κάτω τα χέρια σας από το ελεύθερο χρόνο μας κ. Α. Κόπτση κ. ΔΙΔΕ – Δεν κάνουμε τηλεκπαίδευση από το σπίτι μας!
Η καταθεσή μας για τη συνάδελφο Κατερίνα Τριμπόνια
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Ανακοινώσεις
- Δημιουργηθηκε στις Κυριακή, 22 Μαρτίου 2015 19:05
Αγαπημένη μας Κατερίν
Εσύ που κάθε Δευτέρα πρωί μας καλημέριζες και κάθε Παρασκευή μεσημέρι μας αποχαιρετούσες με το έξυπνο και πηγαίο χαμόγελό σου,
εσύ που με χαρτιά και φακέλους στο χέρι έτρεχες με ζωντάνια να κλείσεις υποθέσεις και εκκρεμότητες, που διεκπεραίωνες όλες τις δουλειές του γραφείου πάντα υπεύθυνα και σωστά,
εσύ που μας πείραζες, μας μάλωνες, μας παρότρυνες να αγωνιζόμαστε και να αντιστεκόμαστε
εσύ που ποτέ δεν έχανες τη διάθεσή σου για μάθημα, μάθημα ζωής, άνοιγμα οριζόντων, καλλιέργεια του μυαλού και της σκέψης όλων
Εσύ Κατερίνα μας, έφυγες νωρίς, πολύ νωρίς
Νέα και γεμάτη όρεξη να προσφέρεις περισσότερο, να προσφέρεις στην οικογένειά σου, στους μαθητές σου, στους συναδέλφους σου, στον πάσχοντα συνάνθρωπο, στους κοινούς αγώνες.
Έφυγες νωρίς Κατερίνα μας, χωρίς να προλάβεις να πάρεις ό,τι περισσότερο θα θέλαμε κι εμείς να σου δώσουμε.
Σε χάσαμε νωρίς και αναπάντεχα. Κι αυτό κάνει ακόμα πιο δύσκολο να χειριστούμε την απουσία σου, που είναι διάχυτη: στην αυλή, στις αίθουσες, στα Γραφεία, παντού... μια βουβή παγωμάρα.
Σίγουρα βλέπεις και νιώθεις τη συγκινητική σιωπή και τα δάκρυα των παιδιών, και των συναδέλφων. Θα λείψεις σε όλους μας.
Και για μένα προσωπικά που βρεθήκαμε μαζί τα τελευταία χρόνια στην ευθύνη της Διεύθυνσης του σχολείου μας και στο πλησίασμα αυτό μοιραστήκαμε τις κοινές αναμνήσεις της φοιτητικής μας ζωής στη Θεσσαλονίκη, την αγωνία μας για τις πολιτικές εξελίξεις, τις ταινίες και τις παραστάσεις που βλέπαμε, τα βιβλία που διαβάζαμε, τα ταξίδια που πηγαίναμε ή που θέλαμε να πάμε, είναι τόσο δύσκολο να μην βρίσκεσαι πια εκεί δίπλα μου.
Θα σε κρατάμε στο μυαλό και στην καρδιά μας ως τη συνάδελφο και τη δασκάλα που στηριζει τους συναδέλφους και τους μαθητές της κι αγωνίζεται με ήθος κι ανιδιοτέλεια.
Κι αυτό είναι το μόνο που μπορεί να μας παρηγορήσει τώρα, παρόλο που για μας και σίγουρα πολύ περισσότερο για τα αδέλφια και τα ανήψια σου είναι ένα σοκ που χρειαζόμαστε το χρόνο μας για να το βιώσουμε και να το ξεπεράσουμε.
Η συγκίνηση και το πένθος θα δώσουν τη θέση τους στην αποδοχή. Εμείς θα πάμε στις τάξεις μας, στα Γραφεία μας, στις υπηρεσιακές μας υποχρεώσεις, οι δικοί σου στις δουλειές και στις σπουδές τους, όλοι στην καθημερινότητά μας.
Όλοι όμως θα κραταμε καλά τη δική σου αγωνιστική αντίληψη: ακόμα και στις πιο μεγάλες δυσκολίες πάντα να κοιτάμε μπροστά.
Εμείς τώρα μένουμε πίσω με όλα αυτά τα σκληρά βιώματα που μας κάνουν πλούσιους. Και ξέρουμε πως από κει που είσαι, λίγο πιο ψηλά από εδώ, θα σου γνέφουμε και θα μοιραζόμαστε πάντα μαζί σου τη λύπη μας και τη χαρά μας.
Σεραφείμ Πετρίδης (δ/ντής)
και οι συνάδελφοι στο 3ο ΓΕΛ Ιλίου.