Απάντηση στις συκοφαντικές επιθέσεις του "Ριζοσπάστη"

Λεπτομέρειες
Κατηγορία: Αγωνιστικές Παρεμβάσεις-Συσπειρώσεις-Κινήσεις
Δημιουργηθηκε στις Παρασκευή, 17 Οκτωβρίου 2014 13:41

Στο φύλλο του Ριζοσπάστη της Πέμπτης 9 Οκτώβρη 2014, οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, δημοσιεύουν ένα ολοσέλιδο άρθρο με στόχο να δικαιολογήσουν τη μέχρι τώρα υπονομευτική πολιτική τους στο μαζικό συνδικαλιστικό κίνημα. Είναι γνωστό ότι το ΠΑΜΕ και οι δυνάμεις που ελέγχει διοργανώνουν για το Σάββατο 1η Νοέμβρη 2014 πανελλαδική κινητοποίηση, η οποία μάλιστα αποτελεί, κατά την άποψή τους, την κορύφωση(!) των αγώνων του εργατικού κινήματος. Μέχρι εδώ όλα καλά. Είναι δικαίωμα της κάθε οργανωμένης πολιτικής και συνδικαλιστικής δύναμης να διοργανώνει την οποιαδήποτε μαζική δημό­σια δράση, κινητοποίηση, συγκέ­ντρω­ση και διαδήλωση κρίνει ως σκό­πιμη σε κάθε φάση. Έχουμε, όμως, κάθε δικαίωμα, όπως όλοι άλλωστε, να κριτικάρουμε τα γεγονότα και τις δη­μό­σιες εκδηλώσεις - κινητοποίησεις ως προς την πολιτική ουσία και το περιεχόμενό τους. Έτσι από την άποψη αυτή η κινητοποίηση αυτή δεν ξεφεύγει απ' τις καθιερωμένες κινητοποιήσεις του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ και σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί έστω και μία επί μέρους κινητοποίηση του συνδικαλιστικού κινήματος.
Πρόκειται για μια κομματική συγκέντρωση, για ένα κανονικό καπέλο με το μανδύα και μόνο συνδικαλιστικής κινητοποίησης
Επιχειρούν όμως οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ να εμφανίσουν την κινητοποίηση αυτή σαν την απάντηση στην αδράνεια του κινήματος για την οποία όμως και το ΠΑΜΕ έχει βάλει το χέρι του, καταψηφίζοντας στην πραγματικότητα κάθε προσπάθεια αγωνιστικής δράσης που ξέφευγε απ' τον σφιχτό εναγκαλισμό του. Έτσι αποτελεί τουλάχιστον πρόκληση να μιλούν οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ στο όνομα της ενότητας του συνδικαλιστικού κινήματος, την ίδια στιγμή που υπονομεύουν κάθε προσπάθεια κινητοποίησης μέσα στην εκπαίδευση αλλά και συνολικότερα. Να σημειώσουμε πως σε ό,τι αφορά στον χώρο της εκπαίδευσης, ουδέποτε ήρθε στην ΟΛΜΕ πρόταση για συζήτηση από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ για τον προγραμματισμό ή ακόμα και τη διοργάνωση μιας μεγάλης πανεργατικής αγωνιστικής κινητοποίησης, μαζί με άλλες Ομοσπονδίες, σωματεία κλπ, πάνω στη βάση της ισοτιμίας που θα δίνει στοιχειωδώς το δικαίωμα σε κάθε κλάδο εργαζομένων να καταθέσει τις θέσεις του, που θα δημιουργεί προϋποθέσεις να ανοίξει μια πλατιά συζήτηση και ζύμωση μέσα στους κόλπους του μαζικού κινήματος. Αυτά αποτελούν, άλλωστε, και στοιχειώδεις όρους, αν θέλουμε να μιλάμε στο όνομα της ενότητας του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος. Αντίθετα, το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ έμαθε εκ των υστέρων (από το δημοσίευμα του «Ρ» στις 16/9) ότι πραγματοποιήθηκε «παναττική σύσκεψη σωματείων, ομοσπονδιών, εργατικών κέντρων κλπ», στην οποία η ΟΛΜΕ καθώς και η Δ.Ο.Ε. δεν κλήθηκε ποτέ. Επίσης, εκ των υστέρων, οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ, κατέθεσαν στη συνεδρίαση της 16/9, το κείμενο-απόφαση της σύσκεψης και ζήτησαν η ΟΛΜΕ να συνταχθεί με αυτό.
Πριν προχωρήσουμε παρακάτω, να υπογραμμίσουμε ότι έφτασαν σε τέτοιο προκλητικό σημείο - στα όρια του πολιτικού εκβιασμού - απειλώντας πως θα καταγγείλουν όποια πολιτική δύναμη τολμήσει να προτείνει κινητοποίηση πριν από την 1η Νοέμβρη, ημέρα της δια­δήλωσης του ΠΑΜΕ!!! Βέβαια, στην ίδια συνεδρίαση, τα βρήκαν άψογα και συμφώνησαν από κοινού ΣΥΝ.Ε.Κ.- Δ.Α.Κ.Ε.- ΠΑΜΕ στο πρόγραμμα δράσης της ΟΛΜΕ, το οποίο βέβαια επί της ουσίας δεν πρότεινε καμία κινητοποίηση παρά μόνο ευχολόγια. Στη Γ.Σ. των προέδρων των ΕΛΜΕ στις 27/9 κατέθεσαν πρόταση συμμετοχής στο συλλαλητήριο και παρά τις 26 ΕΛΜΕ που ισχυρίζονται ότι το στηρίζουν ψηφίστηκε από 13 ΕΛΜΕ και απορρίφθηκε!!
Τι, όμως, κρύβεται πίσω από την κινητοποίηση αυτή, για την οποία τόσος λόγος γίνεται; Στην πραγματικότητα, πρόκειται για την προσπάθεια του ΚΚΕ - μέσω του ΠΑΜΕ - να απαντήσει στην «εκλογική πίεση» του ΣΥΡΙΖΑ και να συσπειρώσει τη βάση του. Άλλωστε - απ' όσο τουλάχιστον γνωρίζουμε-– η 1η του Νοέμβρη αποτελεί ένα «εγκεφαλικό» επινόημα, το οποίο φυσικά δεν έχει κανένα επόμενο βήμα αλλά κορυφώνεται εκεί! Το ΠΑΜΕ εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι το εργατικό και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα βρίσκεται σε περίοδο υποχώρησης, καθηλωμένο κυρίως από το «εμπόριο ελπίδας» που πουλάει στο λαό ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. ότι θα φέρει «πολιτικές α­να­τροπές» με φιλολαϊκό πρόσημο μέσα από τις εκλογές, λέγοντας ότι επί της ουσίας δεν χρειάζονται οι αγώνες. Άλλωστε, ένα από τα αιτήματα που καταθέτει το ΠΑΜΕ σχετικά με τα 751€ κατώτερου μισθού το υπόσχεται και ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα από την κυβερνητική εναλλαγή. Πόσο εύκολα υφαρπάζονται συνειδήσεις!
Βρίσκουν, λοιπόν, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ την ευκαιρία να εμφανιστούν ως η μόνη εγγυήτρια δύναμη των αγώνων και ο γνήσιος υπερασπιστής και εκφραστής των συμφερόντων των εργαζομένων, για να παρουσιάσουν όλους τους υπόλοιπους ως συμβιβασμένους, υποταγμένους, ακόμα και ξεπουλημένους. Αν αυτό ισχύει για τις δυνάμεις του παλιού κυβερνητικού συνδικαλισμού ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ, αλλά και του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού που διαμορφώνεται μπροστά στις επερχόμενες εκλογές δεν έχουν κανένα δικαίωμα οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ να τσουβαλιάζουν και τις Παρεμβάσεις οι οποίες δουλεύουν εδώ και χρόνια συστηματικά, επίμονα και επίπονα στην κατεύθυνση της οργάνωσης και της ισχυροποίησης μεγάλων πανεκπαιδευτικών - πανεργατικών αγώνων, στην κατεύθυνση του παλλαϊκού ξεσηκωμού ενάντια στη βάρβαρη πολιτική κυβέρνησης-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ., που βιώνει ο λαός και ο τόπος. Να θυμίσουμε εδώ ότι το Φλεβάρη 2012, όταν ξε­δι­πλώνονταν μεγαλειώδεις παλλαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια στην πολιτική αυτή, η ηγεσία του Κ.Κ.Ε., χέρι-χέρι με αυτήν του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ., ζητούσαν... εκλογές! Γρήγορα κατάλαβε, όμως, το Κ.Κ.Ε. ότι ο δρόμος αυτός οδηγεί στην «αγκαλιά» του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.
Να θυμίσουμε, επίσης, ότι δεν είναι η πρώτη φορά που το ΠΑΜΕ αποφασίζει αντίστοιχες κινητοποιήσεις. Βέβαια, αυτήν τη φορά δεν τολμάει να κάνει το τυχοδιωκτικό βήμα να κηρύξει απεργία, όπως έκανε το Φλεβάρη του 2011, που οδηγήθηκε σε παταγώδη αποτυχία, οδήγησε στη διαγραφή δεκάδων στελεχών του που αρνήθηκαν να το ακολουθήσουν στον κατήφορο αυτό. Από τότε το ΠΑΜΕ ποτέ δεν έκανε το κόπο να εξηγήσει τι ακριβώς έγινε τότε ούτε και τόλμησε ξανά να πάει κό­ντρα στους πουλημένους της Γ.Σ.Ε.Ε. και της Α.Δ.Ε.Δ.Υ., αλλά κρύ­βεται πίσω από τις αποφάσεις των Π.Α.Σ.Κ.- Δ.Α.Κ.Ε. και Αυτόνομη Παρέμβαση.
Και πάλι στο χώρο της εκπαίδευσης το Κ.Κ.Ε., με όποιο πρόσωπο και αν εμφανίστηκε, βρέθηκε στο απέναντι πεζοδρόμιο από τους εργαζόμενους, ενώ δεν ήταν και λίγες οι φορές που συντάχθηκε με τις δυνάμεις της αντίδρασης με τοποθετήσεις κεντρικών στελεχών του στη Βουλή, με προκηρύξεις της Κ.Ν.Ε. στα σχολεία και τόσα άλλα. Να υπενθυμίσουμε μόνο την υπονομευτική τακτική των στελεχών του ΠΑΜΕ στην απεργία του Μάη 2013, στην οποία βρέθηκαν απέ­να­ντι από την πρώτη στιγμή. Υπέσκαψαν συστηματικά κάθε προσπάθεια υλοποίησης, κεντρικά στελέχη του Κ.Κ.Ε. τη δυσφήμισαν, ενεργοποίησαν τον κοινωνικό αυτοματισμό και έγιναν οι καλύτεροι συνομιλητές του Πρετεντέρη. Ο κατάλογος των σπουδαίων αγώνων στην ιστορία του εκπαιδευτικού κινήματος είναι μακρύς. Σε κάθε πε­ρίπτωση τα στελέχη και η ηγεσία των Ε.Σ.Α.Κ./Δ.Ε.Ε./ΠΑΜΕ βρέθηκαν διαχρονικά απέναντι από τους αγώνες αυτούς.
Αλλά και συνολικότερα μέσα στο μαζικό κίνημα, είναι γνωστή η πρακτική και η τακτική της χωριστής συγκέντρωσης, της διαφορετικής πλατείας στο όνομα της «ταξικής καθαρότητας», που στην πραγματικότητα υπονομεύει και διασπά την ενότητα των εργαζομένων, δημιουργεί τεχνητούς διαχωρισμούς μέσα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Αλλά και όσες φορές αναγκάστηκαν να συμπορευτούν με άλλους, έμοιαζαν σαν το ψάρι έξω από το νερό. Έτσι ακριβώς εννοούν την ενότητα του κινήματος.
Είναι, επομένως, τουλάχιστον προκλητική η στάση και ο λόγος των στελεχών του ΠΑΜΕ Δεν σκοπεύουμε να τους ακολουθήσουμε στον κατήφορο αυτό. Θα τους υπενθυμίσουμε, όμως, ότι και άλλα στελέχη τους, που κάθονταν στις ίδιες καρέκλες με αυτούς, έλεγαν τα ίδια πράγματα και στη συνέχεια οδηγήθηκαν στην απογοήτευση και την αποδέσμευση από την πολιτική της συκοφαντίας και του ψέματος.
Επίσης θέλουμε να επισημάνουμε και το εξής. Ηθε­­λημένα τα στελέχη του ΠΑ­ΜΕ­ ταυτίζουν τις ΠΑ­ΡΕΜΒΑΣΕΙΣ με το χώρο της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. αν και γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτό δεν είναι πραγματικότητα. Αυτό που τους ενοχλεί απ' τις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ είναι το γεγονός ότι έχουν καταφέρει μέσα από μακρόχρονες και επίπονες διαδικασίες να συγκροτήσουν ένα σημαντικό μέτωπο στο χώρο της εκπαίδευσης, που διαδραμάτισε και συνεχίζει να παίζει σημαντικό ρόλο μέσα στο εκπαιδευτικό κίνημα, που εμπνέει, συγκινεί και βρίσκει θετική ανταπόκριση από ένα πολύ μεγάλο τμήμα της εκπαίδευσης, παρά την ανελέητη προσπάθεια του κυβερνητικού συνδικαλισμού, παλιού και νέου, αλλά και των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, να το συκοφαντήσουν και να το υπονομεύσουν. Είμαστε βέβαιοι ότι οι συκοφαντίες του ΠΑΜΕ καθώς και οι προκλητικές αντιδημοκρατικές συμπεριφορές δεν ενδιαφέρουν κανένα αγωνιστή του κινήματος και της αριστεράς.

13 Οκτώβρη 2013

Οι εκπρόσωποι των
Αγω­νιστικών­ Παρεμβάσεων Συ­­σπειρώσεων Κινήσεων

Γιώργος Δεμερδεσλής,
Γ. Γραμματέας του ΔΣ της ΟΛΜΕ
Χρίστος Σόφης,
μέλος του ΔΣ της ΟΛΜΕ