«Ενάντια σε κάθε απεργία διαρκείας»

Γιώργου Κ. Καββαδία*

«Όταν η πραγματικότητα δε συμφωνεί μαζί μας,

Τόσο χειρότερο για την πραγματικότητα»

Με πλήθος ψεμάτων και συκοφαντιών αλληλοσυγκρουόμενων η ηγεσία του ΠΑΜΕ επιτίθεται ενάντια στις Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Κινήσεις για να καλύψει την εξ αρχής εχθρική της στάση στην προαναγγελθείσα και πραξικοπηματικά ματαιωθείσα από την πλειοψηφία ΔΑΚΕ - ΠΑΣΚ - ΣΥΝΕΚ απεργία των καθηγητών. Από τη μια λένε ψέματα για «συμμετοχή της στη μεθόδευση αναστολής της απεργίας» (Ανακοίνωση ΠΑΜΕ Πειραιά) και ότι οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ «πρότειναν χαρακτηριστικά να απεργήσουν μόνο ορισμένοι συνδικαλιστές κι όχι όλος ο κλάδος» (Ριζοσπάστης Τρ. 21 - 5 - 2013) και «αθωώνουν» την πλειοψηφία της ΟΛΜΕ (ΔΑΚΕ - ΠΑΣΚ - ΣΥΝΕΚ) υποστηρίζοντας ότι: «Τη βασική ευθύνη γι' αυτή την εξέλιξη φέρει η ηγεσία των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ (ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.α).» (Ριζοσπάστης Τετ. 29 - 5) και από την άλλη ότι οι ΠΑΡΕΜΒΣΕΙΣ «εδώ και 15 χρόνια ήταν ανεβασμένες στα κεραμίδια και ζητούσαν απεργία διαρκείας στις πανελλαδικές εξετάσεις». (Ριζοσπάστης Τετ. 29 - 5). Τελικά, συνάδελφοι του ΠΑΜΕ τι ισχύει; Ήθελαν ή δε ήθελαν οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ την απεργία στις εξετάσεις;

Η δική σας πρόταση για απεργία 16 και 17, αφού υπαναχωρήσατε εκ των υστέρων από το 14/ 15 - 5 δεν ήταν προσχηματική; Αφού το μέλος του Π.Γ. Ν. Σοφιανός δήλωνε πριν από την απόφαση της ΟΛΜΕ: «Στην ΟΛΜΕ, οι εκπαιδευτικοί οι οποίοι συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ ήταν οι μόνοι που είναι αντίθετοι σε απεργία στις πανελλαδικές εξετάσεις. Οι μόνοι! . Εμείς λέμε ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιηθούν οι εξετάσεις οι πανελλαδικές σαν μέσο εκβιασμού της κυβέρνησης.» «Μάλιστα. Ξεκάθαρη θέση. Ναι!», επιβραβεύει ο Οικονομέας. Ακόμα οι δηλώσεις της Μ. Δελλή προέδρου της Ομοσπονδίας Συλλόγων Γονέων Πειραιά (ΚΚΕ)ν κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση: «Τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να πάνε απερίσπαστοι να γράψουνε στις Πανελλαδικές. Σε λίγες ημέρες κρίνεται η ζωή τους και θέλει ιδιαίτερη προσοχή το πώς θα χειριστούν το θέμα οι εκπαιδευτικοί» («ΕΘΝΟΣ» Σ. 11 - 5)

Αλήθεια από την πρώτη στιγμή της κατάθεσης του Πολυνομοσχεδίου (25 - 4) εσείς είχατε συγκεκριμένη πρόταση; Καμιά. Απλώς μεταθέσατε το πρόβλημα στις «ξεπουλημένες ηγεσίες» «Καλούμε τα Δ.Σ. των ΟΛΜΕ και ΔΟΕ να συνεδριάσουν άμεσα για να καθορίσουν το πρόγραμμα των επόμενων αγωνιστικών κινητοποιήσεων». (ΠΑΜΕ 26 Απρίλη 2013). Αυτές δηλαδή για τις οποίες εκ των υστέρων λέγατε ότι δεν μπορούν να οργανώσουν αγώνες. Τόση .συνέπεια! Και εκ των υστέρων χαίρεστε για την απεργία που δεν έγινε και κομπάζετε ότι «επιβεβαιωθήκατε»! Άλλωστε και οι πρόεδροι που ανήκουν στο ΠΑΜΕ πλην του Πειραιά που ήταν δεσμευμένος με απόφαση της ΓΣ ψήφισαν λευκό ή κατά της απεργίας!

Οφείλουμε, όμως, να αναγνωρίσουμε ότι είστε . συνεπείς με την «ιστορία» σας στους εκπαιδευτικούς αγώνες, αφού πάντα είσατε ενάντιοι στους αγώνες διαρκείας του κλάδου.

 

ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ - ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΙΑ.

2008: Από την αρχή της χρονιάς το ΠΑΜΕ προετοίμαζε το έδαφος ενάντια σε κάθε ενωτική πρωτοβουλία και συντονισμό με ύβρεις και αστήρικτες καταγγελίες εναντίον κάθε αριστερής παράταξης. Καταψήφιζε κάθε πρόταση για συντονισμό των Ε.Λ.Μ.Ε. με τους Συλλόγους των Δασκάλων με το σκεπτικό ότι πρόκειται «για «το ίδιο κακοπαιγμένο σενάριο» που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο» από τις «Παρεμβάσεις» (ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών Πειραιά, Ριζοσπάστης, Σ. 20 -9 - 08). Και ακόμα πιο συκοφαντικά: «Στις εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες (ΔΟΕ - ΟΛΜΕ) οι συμμαχίες της ΠΑΣΚ με τις ψευτοαριστερές παρατάξεις (ΑΓ. ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ - ΑΥΤ. ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ) συναινούν και γίνονται μοχλοί διευκόλυνσης και υλοποίησης των αντιλαϊκών - αντιεκπαιδευτικών επιλογών της ΕΕ και του μεγάλου κεφαλαίου.(ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών, Ριζοσπάστης, Σ. 20 - 9 -08).

Στην ΟΛΜΕ όταν κατατίθεται η πρόταση για απεργία διαρκείας, το ΠΑΜΕ καταθέτει πρόταση για μία 48ωρη! Και στη συνέχεια για δύο 48ωρες για να μη συμπέσει με την ΔΑΚΕ. Ενώ επικαλείται τους αγώνες και τον συντονισμό με τα εργατικά σωματεία, δεν καταθέτει τέτοιες προτάσεις, δεν παίρνει πρωτοβουλίες, δεν κατεβάζει σε αγώνες με κλιμάκωση και προοπτική ούτε ένα από τα σωματεία που ελέγχει. Ωστόσο η επαναστατική φλυαρία και οι ύβρεις δίνουν και παίρνουν. Η απεργία χαρακτηρίζεται «πράξη τυχοδιωκτική και επικίνδυνη για το εκπαιδευτικό κίνημα. «Η απεργία της γαλοπούλας» είναι σχέδιο του ΠΑΣΟΚ που υπηρετεί τις προεκλογικές του σκοπιμότητες και την αγωνιώδη προσπάθειά του να κερδίσει πόντους στο «κινηματικό και κοινωνικό του προφίλ»(.) Το έργο το έχουμε ξαναδεί το 2006 με την απεργία της ΔΟΕ.(.) Το ΠΑΜΕ είναι ανοιχτό σε κάθε μορφή πάλης, από στάση εργασίας μέχρι τη «νέα έφοδο στα χειμερινά ανάκτορα», αναμφισβήτητα και με την απεργία διαρκείας.» (Ριζοσπάστης, Σ., 18 - 10 - 08). «Αναμφισβήτητα» το παραπάνω απόσπασμα είναι μνημείο ασυνέπειας λόγων και πράξης και πολιτικού αμοραλισμού Η απεργία χαρακτηρίζεται «πράξη τυχοδιωκτική και επικίνδυνη για το εκπαιδευτικό κίνημα. Μια τέτοια λογική εγκλωβίζει το συνδικαλιστικό κίνημα στον κοινοβουλευτισμό και την ψηφοθηρία. Να μην κερδίσει το ΠΑΣΟΚ και να κερδίσουμε «εμείς». Το «ΠΑΜΕ δεν υποτάσσει την αγωνιστική του πρόταση στους αντιπολιτευτικούς σχεδιασμούς του ΠΑΣΟΚ» (Ριζοσπάστης, Τρ. 14 - 10 - 08). Μήπως, όμως, με την εναντίωση στους αγώνες και την ανέξοδη κοινοβουλευτικού τύπου διαμαρτυρία γίνεται ο καλύτερος σύμμαχος της κυβέρνησης;

 

ΜΕ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ.

Πότε, όμως, το Κ.Κ.Ε. και οι παρατάξεις του πρότειναν απεργία διαρκείας στην εκπαίδευση; Η αλήθεια είναι ότι ποτέ. Σε πολλές περιπτώσεις η ηγεσία τους βρέθηκε απέναντι.

Στη μεγάλη απεργία του 1988 η Δ.Ε.Ε. είχε 4 έδρες στην ΟΛΜΕ! Ούτε η Δ.Ε.Ε. ούτε οι άλλες παρατάξεις είχαν προτείνει και στηρίξει απεργία διαρκείας. Άλλοι καιροί τότε! Ήταν μια μεγαλειώδης απεργία που ξεκίνησε από τη βάση. Η Δ.Ε.Ε. την είχε χαρακτηρίσει και τότε «τυχοδιωκτική». Για τους καθηγητές ο «Ριζοσπάστης έγραφε ότι «επιμένουν στην ίδια κοντόθωρη και ανεύθυνη τακτική, που πολλαπλασιάζει τις δυσκολίες και απειλεί - με τη συνδρομή και αναρχοσυνδικαλιστικών, τυχοδιωκτικών τάσεων - να τινάξει στον αέρα τους κόπους μιας ολόκληρης χρονιάς των μαθητών» (Πέμπτη 5 - 5- 88). Ήταν η δεκαετία του ΄80 που κυριαρχούσε το πνεύμα της «δημοκρατικής συνεργασίας» στις σχέσεις του Κ.Κ.Ε. με το ΠΑΣΟΚ με αποτέλεσμα το πρώτο όχι μόνο να στηρίζει τις μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, αλλά η Δ.Ε.Ε. να συμμετέχει ενεργά σε όλες τις συμπράξεις στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ και όχι μόνο.

Το 1990 μέσα από τον τότε ενιαίο Συνασπισμό η ηγεσία του Κ.Κ.Ε. υπονομεύει την απεργία με δούρειο ίππο την ΑΣΓΜΕ. Συστηματικά μέσα από τις στήλες του Ριζοσπάστη οι κινητοποιήσεις θάβονταν ή παρουσιάζονταν σαν αντίθεση των καθηγητών με τους γονείς. Η καλλιέργεια αυτής της μικροαστικής και αντιαπεργιακής γραφής έφτασε στο αποκορύφωμά της με τρομοκρατικά πρωτοσέλιδα. «Υπάρχει η ταλαιπωρία των χιλιάδων μαθητών». Η προσφορά στην κυβέρνηση Μητσοτάκη πολύτιμη! «Το έδαφος για έναν παρόμοιο διακανονισμό έχει προετοιμασθεί σε επανειλημμένες συναντήσεις αντιπροσωπειών της Ν.Δ. και του ΣΥΝ, με επικεφαλής τους κ.κ. Σγαρδέλη και Καραγκουλέ, στις οποίες διαφάνηκε η διάθεση της κυβέρνησης ν' αποφευχθεί η μετωπική σύγκρουση και να διεξαχθούν κανονικά οι εξετάσεις» (εφημερίδες, 12 - 7 - 90).

Θυμηθείτε τη μεγάλη απεργία του 1997 και πως κράτησαν σφιχτά κλειστές τις βρύσες της αυθεντικής συμπαράστασης και αλληλεγγύης ακόμα και από τα συνδικάτα που είχαν υπό τον έλεγχό τους.

Ο περίσσ(ι)ος φόβος για αποφασιστικούς αγώνες σύγκρουσης, ρήξης και ανατροπής αποτυπώνεται στη στάση της ηγεσίας της Δ.Ε.Ε. στον αγώνα ενάντια στον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ στα εξεταστικά κέντρα. Χωρίς αμφιβολία αντιμετώπισε το κίνημα αντίστασης με συμβολική συμμετοχή, αμήχανα και ενάντια στις καταλήψεις των εξεταστικών κέντρων. Γι' αυτό και οι συχνές επιθέσεις λασπολογίας ενάντια στις «Παρεμβάσεις» που «δρουν καιροσκοπικά, κοντόφθαλμα, ψηφοθηρικά και είναι η άλλη όψη των συναινετικών παρατάξεων, που αδρανούν τα συνδικαλιστικά όργανα και αποφεύγουν τις διαδικασίες βάσης. Χωρίς πολιτικό πλαίσιο και στόχους χωρίς προσπάθεια για πλατειά συσπείρωση των εργαζομένων στη βάση της ανάγκης και ανατροπής της ευρωκυβερνητικής πολιτικής».(Ριζοσπάστης, 17 - 6 - 98). Είναι η εποχή που μοίραζαν γαρύφαλλα στην αστυνομία την ώρα που τα ΜΑΤ ξεφούσκωναν τα τρακτέρ και χτυπούσαν τον αγώνα των αγροτών.

Αλλά και το 2006, η ηγεσία του ΠΑΜΕ και της Δ.Ε.Ε. κατακεραύνωνε τον μεγαλειώδη αγώνα των έξι εβδομάδων των Δασκάλων καταψηφίζοντας και στην ΟΛΜΕ τον συντονισμό με την μορφή των 5ήμερων επαναλαμβανόμενων απεργιών. Τόνιζαν μεταξύ άλλων: «.επιλέγονται προωθημένες μορφές κινητοποιήσεων, στη λογική των 5ήμερων επαναλαμβανόμενων απεργιών.εξυπηρετούν όμως μια χαρά τις προεκλογικές ανάγκες του ΠΑΣΟΚ, λίγες μόλις μέρες πριν τις δημοτικές εκλογές του Οκτώβρη.Όσο για τις παρατάξεις των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ και του ΣΥΝ.αναλαμβάνουν πλέον το ρόλο τους ως αριστερά δεκανίκια του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή ρόλο ενεργητικού υποστηρικτή των αντιεκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων».(Συνέδριο ΔΟΕ, 75η ΓΣ αντιπροσώπων: Για τη γέννηση της «κεντροαριστερής συμμαχίας»).Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν η απεργία βρισκόταν στη δεύτερη εβδομάδα κι ενώ συνεδρίαζε η ΟΛΜΕ, η Δ.Ε.Ε. πρότεινε 3ήμερη απεργία. Στη συνέχεια στις Γ.Σ. πρότεινε 48ωρη!

Είναι εκείνοι που αυτή την περίοδο χαρακτηρίζουν τις φοιτητικές καταλήψεις «άλμα στο κενό» που διευκολύνει «το πέρασμα της κυβερνητικής πολιτικής για την Ανώτατη Εκπαίδευση» με αποτέλεσμα να μην «ολοκληρώνεται το εκπαιδευτικό εξάμηνο και να χάνεται η εξεταστική» (Ριζοσπάστης, 27/5/06), εκείνοι που αποκαλούσαν τους φοιτητικούς αγώνες «πολιτικό τυχοδιωκτισμό» τονίζοντας κόντρα στις μαζικές φοιτητικές συνελεύσεις ότι «επιδιώκουμε να είναι ανοιχτά τα πανεπιστήμια» (Ριζοσπάστης, 31/5/06).

Ανεξάρτητα από τη στάση αναχωρητισμού, απομονωτισμού της διαστρέβλωσης των θέσεων των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ - ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΩΝ και κατασυκοφάντησης των αγώνων που επιλέγει ηγεσία του ΠΑΜΕ και της Δ.Ε.Ε., οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ - ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ οφείλουν αταλάντευτα να ακολουθήσουν το δρόμο της αγωνιστικής συνεννόησης και ενότητας με στόχο την ανάπτυξη νικηφόρων αγώνων, για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής.

 

* O Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος, μέλος της Σ.Ε. του περιοδικού «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης» και εκπρόσωπος των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων - Συσπειρώσεων - Κινήσεων στο Δ.Σ. του ΚΕ.ΜΕ.ΤΕ. της Ο.Λ.Μ.Ε.