Εκδηλώσεις

29102019 EkdilosiEkpaideytika

Διαβάστε στο νέο τεύχος

DIAFHMISTIKO_131

30 χρόνια Αντιτετράδια

pstr 30yrswcs

ekpaideutikos omilos

Μαζικοί διορισμοί μονίμων εκπαιδευτικών άμεσα!

Φτάνει πια ο εμπαιγμός! Κάτω η κρατική βία και καταστολή!

Πάνω από 2000 εκπαιδευτικοί και από τις δύο βαθμίδες (πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση) συναντήθηκαν σε μια ιδιαίτερα μαζική και μαχητική διαδήλωση στο απομονωμένο κτίριο – φρούριο του υπουργείου Παιδείας την περασμένη Παρασκευή 2 Μάρτη. Δάσκαλοι και καθηγητές, στη συντριπτική πλειοψηφία τους αναπληρωτές, τόσο από το λεκανοπέδιο όσο και από αρκετές περιοχές της χώρας (Αχαϊα, Αιτολωακαρνανία, Κρήτη, Χαλκίδα, Δωδεκάνησα, Βόρειο & Ανατολικό Αιγαίο κλπ), ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα δεκάδων πρωτοβάθμιων σωματείων (ΕΛΜΕ και Συλλόγων Πρωτοβάθμιας – ΣΕΠΕ) και έδωσαν το βροντερό παρών στη διαδήλωση έξω από το υπουργείο. Βασικό αίτημα όλων των εκπαιδευτικών είναι να γίνουν εδώ και τώρα μαζικοί μόνιμοι διορισμοί.

Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας “υποδέχθηκε” τα σωματεία και τους εκπαιδευτικούς με τις δυνάμεις καταστολής, τα ΜΑΤ, με χημικά και γκλοπ, φανερώνοντας έτσι το πραγματικό πρόσωπο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, πίσω από τις μάσκες της ψευτοαριστερής και δήθεν δημοκρατικής διακυβέρνησης. Η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας αλλά και η κυβέρνηση αντιμετώπισε τον μαχόμενο κλάδο της εκπαίδευσης ως “εχθρό λαό”, επιβεβαιώνοντας πως όταν χρειαστεί δεν διστάζει να εφαρμόσει τις πιο σκληρές μεθόδους κρατικής βίας και καταστολής προκειμένου να υποστείλει και να καταπνίξει την οργή και την αγανάκτηση, τους αγώνες του εκπαιδευτικού κινήματος.

Την ίδια στιγμή που έξω από το υπουργείο οι αστυνομικές δυνάμεις “καταχέριαζαν” με βία και χημικά τους εκπαιδευτικούς, ο υπουργός Παιδείας επέλεξε να παίξει το ρόλο του “άφαντου”. Ο Γαβρόγλου λοιπόν, και ενώ ήταν γνωστή και προκηρυγμένη εδώ και περίπου ένα μήνα η κινητοποίηση, αντί να παρουσιαστεί και να συναντηθεί με τις αντιπροσωπείες των εκπαιδευτικών σωματείων και των αναπληρωτών, επέλεξε να εξαφανιστεί από το υπουργείο και να στείλει τους “επιτετραμμένους” του και διάφορους υπηρεσιακούς παράγοντες για να μην βρεθεί στη δύσκολη – γι' αυτόν – θέση να απαντήσει και να απολογηθεί για την πολιτική της αδιοριστίας και του διαρκούς εμπαιγμού.

Ούτε όμως η απαξιωτική στάση του υπουργείου Παιδείας ούτε φυσικά τα ΜΑΤ και η τρομοκρατία στάθηκαν ικανά να εκφοβίσουν τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς και να διαλύσουν τη μαχητική συγκέντρωση. Μάλιστα, προς επιβεβαίωση του μαχητικού πείσματος, πάνω από 600 εκπαιδευτικοί βρέθηκαν στο κεντρικό αμφιθέατρο του υπουργείου Παιδείας και πραγματοποίησαν μια μαζική γενική συνέλευση, στην οποία έθεσαν δύο στόχους. Πρώτον τη συνέχιση και κλιμάκωση των κινητοποιήσεων και δεύτερον τη συσπείρωση όλων των εκπαιδευτικών γύρω από ένα και μόνο αίτημα, την άμεση πραγματοποίηση μαζικών μόνιμων διορισμών για να καλυφθούν τώρα όλα τα κενά στη Δημόσια Εκπαίδευση. Για το λόγο αυτό κάλεσαν τα πρωτοβάθμια σωματεία, αλλά και τις δύο εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες, ΟΛΜΕ και ΔΟΕ, να προκηρύξουν νέες απεργιακές κινητοποιήσεις για τις 9 Μάρτη.

Ο Εκπαιδευτικός Όμιλος, μέσα από τα τοπικά συνδικαλιστικά σχήματα που συμμετέχει, έδρασε στα πρωτοβάθμια σωματεία, όλη την προηγούμενη περίοδο για την καλύτερη δυνατή οργάνωση και επιτυχία της κινητοποίησης. Μάλιστα με αρκετές δυνάμεις από επαρχιακές περιοχές (Κρήτη, νησιά Αιγαίου κλπ) έδωσε το αγωνιστικό “παρών” στην κινητοποίηση στο υπουργείο Παιδείας, μοιράζοντας σχετική ανακοίνωση και συμμετέχοντας στη Γενική Συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο του υπουργείου.

Η κατάσταση στην εκπαίδευση

Είναι γνωστό πως η Δημόσια εκπαίδευση βρίσκεται σε καθεστώς διαρκούς υποβάθμισης και απαξίωσης όπως φυσικά και το σύνολο του «κοινωνικού» τομέα. Συμπληρώνονται φέτος (το 2018) δέκα χρόνια από τότε που πραγματοποιήθηκαν οι τελευταίοι μόνιμοι διορισμοί. Στο διάστημα αυτό πάνω από 30.000 δάσκαλοι και καθηγητές έχουν αποχωρήσει από την εργασία, λόγω συνταξιοδότησης. Την ίδια στιγμή κάθε χρόνο δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικοί αναγκάζονται να ζουν και να εργάζονται ως συμβασιούχοι – αναπληρωτές σε ένα διαρκές καθεστώς ομηρίας.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που δίνει το ίδιο το υπουργείο, περίπου το 17% των εκπαιδευτικών που εργάζονται σήμερα στα σχολεία είναι σε καθεστώς επισφαλούς εργασίας (αναπληρωτές πλήρους και μειωμένου ωραρίου). Βέβαια, αυτό που επιμελώς αποκρύπτουν οι “επίσημες στατιστικές” είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των εκπαιδευτικών εργάζονται και καλύπτουν οργανικά, δηλαδή μόνιμα και πάγια, κενά στα σχολεία, ενώ εδώ και περίπου μια δεκαετία κάθε Ιούνη βρίσκονται αντιμέτωποι με την απόλυσή τους. Την ίδια στιγμή κάθε Σεπτέμβρη αντιμετωπίζουν την αβεβαιότητα ως προς την εργασία τους, ενώ όσοι προσληφθούν μετατρέπονται σε σύγχρονους, ιδιότυπους εσωτερικούς μετανάστες, κάθε χρόνο και σε διαφορετική περιοχή της χώρας για ... “να καλύψουν τρύπες”, όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν και οι ίδιοι με αρκετή δόση αυτοσαρκασμού.

Αποτίμηση των γεγονότων και πώς να προχωρήσουμε

Η κινητοποίηση στις 2 Μάρτη δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Αποτελεί την έκφραση της συσσωρευμένης οργής και αγανάκτησης που υπάρχει στον κόσμο της εκπαίδευσης που ζει και εργάζεται για χρόνια ολόκληρα σε καθεστώς αβεβαιότητας και επισφάλειας ανακυκλώνοντας την ανεργία κάθε χρόνο. Δεν είναι τυχαίο πως από το 2014 ως και σήμερα όλες οι κυβερνήσεις (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ) εξήγγειλαν μόνιμους διορισμούς, στην προσπάθειά τους να εκτονώσουν την τεράστια δυσαρέσκεια που συσσωρεύεται. Από το Λοβέρδο ως τους Μπαλτά – Κουράκη, τον Φίλη και τώρα τον Γαβρόγλου, όλοι οι υπουργοί Παιδείας της τελευταίας 5ετίας εξήγγειλαν από 5.000 έως και 20.000 διορισμούς μονίμων εκπαιδευτικών. Οι εξαγγελίες αυτές βέβαια είναι σαν τον ορίζοντα που όσο τον πλησιάζεις, τόσο πιο πολύ απομακρύνεται.

Δυστυχώς παρά την οξυμμένη κατάσταση και την ομηρία δεκάδων χιλιάδων εκπαιδευτικών, οι δύο εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες βρίσκονται σε καθεστώς πλήρους αδράνειας και υποταγής απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική. Με την ευθύνη να βαρύνει πρώτα και κύρια την “ιερή συμμαχία” των φιλοκυβερνητικών και γραφειοκρατικών δυνάμεων των ΔΑΚΕ (ΝΔ) – ΣΥΝ (ΣΥΡΙΖΑ) – ΠΑΣΚ (ΠΑΣΟΚ) σε ΟΛΜΕ και ΔΟΕ, οι δύο Ομοσπονδίες σέρνονται στους υπουργικούς διαδρόμους και στα επιτελεία συζητώντας με υπουργούς, Γραμματείς και Φαρισαίους για το περίφημο “σύστημα των διορισμών”, βάζοντας τον κλάδο στη γωνία σε ρόλο θεατή των εξελίξεων. Ο ύπουλος και υπονομευτικός ρόλος που παίζουν οι δυνάμεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και του κυβερνητισμού, επιβεβαιώνεται έμπρακτα και από την πρόσφατη στάση απαξίωσης που επέδειξαν οι ηγεσίες της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ απέναντι στην έκκληση των αναπληρωτών εκπαιδευτικών για να συνεχιστεί και να κλιμακωθεί ο αγώνας. Μάλιστα ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ, Ν. Παπαχρήστος (ΔΑΚΕ), γνωστός για τις ακροδεξιές του αντιλήψεις, με τη φορεσιά ενός ιδιότυπου “γραφείο τύπου” του υπουργείου, έφτασε στο σημείο να αποκαλέσει τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς ως “εισβολείς”, με αφορμή τα γεγονότα στις 2 Μάρτη!

Παρόλα αυτά, η μαζική αυτή διαδήλωση και η ενεργοποίηση, σ’ ένα σημαντικό βαθμό, των πρωτοβάθμιων σωματείων αποτελεί ένα ελπιδοφόρο και αισιόδοξο μήνυμα. Απαιτείται τώρα η μέγιστη δυνατή ενεργοποίηση και κινητοποίηση των πρωτοβάθμιων σωματείων, η συσπείρωση όλων των εκπαιδευτικών, μονίμων και αναπληρωτών σε αγωνιστική κατεύθυνση και με ταξικά χαρακτηριστικά. Ο αγώνας για μαζικούς μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών μπορεί και πρέπει να συνεχιστεί, να κλιμακωθεί και να περάσει στα χέρια των μαχόμενων εκπαιδευτικών. Στην κατεύθυνση αυτή οι κινητοποιήσεις που έχουν ήδη αποφασιστεί τόσο για τις 9 όσο και για τις 16 του Μάρτη πρέπει να έχουν τα πιο μαζικά και αγωνιστικά χαρακτηριστικά. Ταυτόχρονα οι εκπαιδευτικοί και τα πρωτοβάθμια σωματεία Δασκάλων και Καθηγητών είναι ανάγκη να προχωρήσουν σε έκτακτες Γενικές Συνελεύσεις για την οργάνωση και την κλιμάκωση του αγώνα ενάντια στην αντιεκπαιδευτική πολιτική, για μαζικούς μόνιμους διορισμούς τώρα, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.