Ορισμένα αναγκαία συμπεράσματα από την 85η Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ

Λεπτομέρειες
Κατηγορία: Εκπαιδευτικός Όμιλος - Αντιτετράδια της εκπαίδευσης
Δημιουργηθηκε στις Τετάρτη, 06 Ιουλίου 2016 17:59

Πραγματοποιήθηκε στο διάστημα 22-24 Ιούνη η 85η Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ, της Ομοσπονδίας των εκπαιδευτικών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.

Αντιπρόσωποι περίπου 80 χιλιάδων εκπαιδευτικών των Συλλόγων Π.Ε.(μόνιμων και αναπληρωτών) συνεδρίασαν σε μία περίοδο κατά την οποία οι αυταπάτες του πρόσφατου παρελθόντος έχουν καταρρεύσει, έπειτα από ενάμιση χρόνο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Έχουν βγει συμπεράσματα, με τραγικό τρόπο και από τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς, για τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς περί «αριστερής-φιλολαϊκής» πολιτικής στα πλαίσια του καθεστώτος της ιμπεριαλιστικής Ε.Ε., με την επιβολή του τρίτου, βάρβαρου Μνημονίου, τον εξωραϊσμό Ε.Ε.-ΔΝΤ-ΗΠΑ-ΟΟΣΑ, ντόπιων και ξένων δυναστών, τη συνέχιση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής σε κάθε πεδίο, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, τη συντριβή της Κοινωνικής Ασφάλισης, τη νέα φοροληστεία, τη συνεχή αφαίρεση δικαιωμάτων και εργατικών κατακτήσεων. Είναι ορατές οι προθέσεις της κυβέρνησης για ένα καυτό , άμεσο μέλλον που ετοιμάζει για εκατομμύρια εργαζόμενους.

Σε ένα τέτοιο πολιτικό πλαίσιο κυβέρνηση και Υπουργείο Παιδείας ξεδιπλώνουν με ιδιαίτερη ταχύτητα την αντιεκπαιδευτική πολιτική, πατώντας στις κατευθύνσεις ΕΕ-ΔΝΤ-ΟΟΣΑ και στα χνάρια των πολιτικών της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και υπουργών όπως οι Διαμαντοπούλου, Αρβανιτόπουλος , Λοβέρδος, ώστε να συνθλίψουν το Δημόσιο Δωρεάν Σχολείο, να εξαθλιώσουν τους εκπαιδευτικούς και το σημαντικότερο να καταδικάσουν στην αμάθεια και την αμορφωσιά τη νέα γενιά.

Με πρόσφατα ψηφισμένες ρυθμίσεις, που εξειδικεύουν τις μνημονιακές δεσμεύσεις και τις εντολές της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ, όπως η αναμόρφωση του εβδομαδιαίου ωρολόγιου προγράμματος των σχολείων, το μαχαίρι στην οργανικότητα νηπιαγωγείων και δημοτικών σχολείων, τα χιλιάδες κενά και την ανεργία , έχουν δημιουργήσει ήδη τους όρους μιας οξυμένης κατάστασης στο χώρο της εκπαίδευσης, καταδικάζοντας για λόγους περικοπών χιλιάδες εκπαιδευτικούς στην εργασιακή ανασφάλεια, χιλιάδες μόνιμους εκπαιδευτικούς να πλεονάζουν από τη νέα σχολική χρονιά και να μετατρέπονται σε εκπαιδευτικούς – λάστιχο που θα μετακινούνται σε πολλές σχολικές μονάδες για να καλύψουν το ωράριό τους-ίσως και από περιοχή σε περιοχή- αλλά και χιλιάδες αναπληρωτές στην ανεργία, καθώς κυβέρνηση και Υπουργείο σκοπεύουν να καλύψουν με την επιβολή «κόφτη» στις ανάγκες.

Δίπλα σε όλα τα ψηφισμένα υπάρχουν και πιο μακροπρόθεσμες στοχεύσεις και παρεμβάσεις στην εκπαίδευση, όσες πηγάζουν και πρόκειται να δρομολογηθούν με τον « Εθνικό Διάλογο για την Παιδεία» και τα πορίσματα του , στοχεύοντας στην εξαπάτηση και τη συναίνεση κοινής γνώμης και των εκπαιδευτικών, στην απαλλαγή του αστικού κράτους από τα «βαρίδια» της χρηματοδότησης , στη μείωση του μισθολογικού κόστους που σημαίνει λιγότερες προσλήψεις εκπαιδευτικών, αύξηση του εργασιακού φόρτου των υπαρχόντων, κινητικότητα, ευελιξία, αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, μετακύλιση του κόστους της εκπαίδευσης στην εργατική και λαϊκή οικογένεια, την επιδείνωση με λίγα λόγια κάθε όρου της εκπαίδευσης και μάθησης. Συνοπτικά θα μπορούσε κανείς να πει πως , εφόσον όσα σχεδιάζονται για τη Δημόσια Δωρεάν εκπαίδευση εφαρμοστούν, ελάχιστα πράγματα θα θυμίζει αυτή από την εκπαίδευση που γνωρίσαμε τις τελευταίες δεκαετίες.

Στη διάρκεια της Γ.Σ. της ΔΟΕ ελάχιστες πτυχές αυτής της πραγματικότητας αναδείχτηκαν, τόσο της εκπαιδευτικής όσο και της γενικότερης πολιτικής και κοινωνικής. Η εφαρμογή αυτής της πολιτικής από την κυβέρνηση Τσίπρα-ΣΥΡΙΖΑ έδωσε τη δυνατότητα στις συνδικαλιστικές παρατάξεις του παλιού κυβερνητικού συνδικαλισμού, ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥ/ΠΑΣΚ να ξεδιπλώσουν σε βάρος των πραγματικών συμφερόντων της εκπαίδευσης , των εκπαιδευτικών και του εκπαιδευτικού συνδικαλιστικού κινήματος-παλιά τους τέχνη κόσκινο- μία στείρα συνδικαλιστική αντιπολίτευση, μακριά ασφαλώς από την ουσία, που στόχευε στο να κερδηθούν θέσεις και εντυπώσεις απέναντι στους εκπροσώπους του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού της ΕΡΑ/ΣΥΡΙΖΑ αλλά πολύ περισσότερο απέναντι στην πτέρυγα του ταξικού, αγωνιστικού εκπαιδευτικού κινήματος. Και τις δύο ημέρες της συνέλευσης αναλώθηκαν με τις τοποθετήσεις τους-που τις περισσότερες φορές γινόταν χωρίς η πλειοψηφία των συνέδρων αυτών των παρατάξεων να βρίσκονται στην αίθουσα , πατώντας στη συνέχιση ακριβώς της ίδιας εκπαιδευτικής πολιτικής από το ΣΥΡΙΖΑ , στον εξωραϊσμό και την υποστήριξη των αντιεκπαιδευτικών πολιτικών του παρελθόντος της ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, την καλλιέργειας της ηττοπάθειας, τον αντιαριστερό λόγο και μια προσπάθεια να δείξουν πως τα δεινά για εκπαίδευση, εκπαιδευτικούς και μαθητές ξεκινούν εδώ και ενάμιση χρόνο, διαγράφοντας το παρελθόν των κυβερνήσεων και των πολιτικών που στήριξαν εδώ και δεκαετίες με πάθος.

Από κοντά ασφαλώς και οι εκπρόσωποι των κυβερνητικών πολιτικών , της ΕΡΑ/ΣΥΡΙΖΑ που από βήματος της γενικής συνέλευσης υπερασπίστηκαν σε ένα ρεσιτάλ κυβερνητισμού και με τον πιο θρασύ τρόπο το έργο της κυβέρνησης , καλώντας τους εκπαιδευτικούς να τη στηρίξουν , εξαντλώντας σε αυτό την προσφορά τους στα συνδικαλιστικά πράγματα και τις ανάγκες που προκύπτουν σήμερα. Και οι τρεις εκπρόσωποι του κυβερνητικού συνδικαλισμού έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν ώστε να μην αναδειχθούν τα προβλήματα του κλάδου, τα γενικότερα προβλήματα των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων και οι πραγματικοί αίτιοι και υπεύθυνοι , αντανακλώντας την κατάσταση που επικρατεί στην Ομοσπονδία , το κίνημα των εκπαιδευτικών και γενικότερα.

Όμως και οι εκπρόσωποι του κούφιου , υπερεπαναστατικού λόγου και της «ορθοδοξίας», οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ/ΚΚΕ συνέχισαν για ακόμα ένα εκπαιδευτικό σώμα την σεχταριστική,διασπαστική τακτική που ακολουθούν με προσήλωση σε κάθε συνδικαλιστικό τομέα, στρεφόμενοι ενάντια όχι τόσο στην πολιτική που ασκείται εντός του συνδικαλιστικού κινήματος αλλά περισσότερο ενάντια σε ό,τι δεν μπορούν να ελέγξουν από την πτέρυγα του ταξικού αγωνιστικού κινήματος. Φτιάχνοντας «αερογέφυρες» του σοσιαλιστικού μέλλοντος, αρνούμενοι να κοιτάξουν την πραγματικότητα που επιβάλλει η πολιτική του Ιμπεριαλισμού και της εξάρτησης, της εξαθλίωσης και των Μνημονίων περιορίστηκαν για άλλη μία φορά στο να εξαπολύουν επιθέσεις προς την παράταξη των Παρεμβάσεων Κινήσεων Συσπειρώσεων, να προδιαγράφουν στις τοποθετήσεις τους τον τρόπο λειτουργίας της εκπαίδευσης στο σοσιαλισμό, να καλούν σε συμπόρευση με το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ το οποίο κατά τη γνώμη τους έχει επιβεβαιωθεί και άρα είναι η μοναδική εναλλακτική οδός για τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς που πλήττονται σήμερα.

Ο Εκπαιδευτικός Όμιλος, συμμετέχοντας στις Παρεμβάσεις Κινήσεις Συσπειρώσεις, επιδίωξε να θέσει και στη συνέλευση αλλά και στην παράταξη τα ζητήματα που ορθώνονται σήμερα, με τοποθέτηση και μοιράζοντας πλατιά διακήρυξη .

Στα σημαντικά της Γενικής Συνέλευσης πρέπει να συμπεριληφθεί και η διάσπαση της συνδικαλιστικής παράταξης της ΕΡΑ/ΣΥΡΙΖΑ , γεγονός αναμενόμενο έπειτα από τη διάσπαση του κυβερνώντος κόμματος και τη δημιουργία της ΛΑΕ. Δώδεκα αντιπρόσωποι της, μαζί τους και ένα μέλος του Δ.Σ. της Ομοσπονδίας –τους ακολούθησαν ακόμη πέντε ανεξάρτητοι-κατέβηκαν με πλατφόρμα διαχωρίζοντας τη θέση τους από την κυβερνητική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ καθαρά από θέσεις ΛΑΕ και επαναφέροντας λογικές και θέσεις της συνδικαλιστικής τους παράταξης, πριν ο ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει την κυβέρνηση.

Στα ακόμη πιο σημαντικά της συνέλευσης το γεγονός πως η τελευταία ημέρα της συνέπεσε με το βρετανικό δημοψήφισμα και το BREXIT , γεγονός που ελάχιστα ως καθόλου απασχόλησε τους συνέδρους, αποκαλύπτοντας τους συσχετισμούς μιας Ομοσπονδίας που εννοεί να αφήνει την πολιτική μακριά και έξω, όχι μόνο από τις συνεδριάσεις της αλλά πολύ περισσότερο από τη βάση της, κλεισμένη «αεροστεγώς» στα στενά «δικά της» ακόμη κι όταν οι εξελίξεις και η κοινωνική πραγματικότητα βοά! Αναμενόμενο βέβαια από λάτρεις της Ε.Ε. και της πολιτικής της , εντυπωσιακό όμως για συνδικαλιστικές παρατάξεις, όπως το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ, που δεν ψέλλισε το παραμικρό γι' αυτό.

Αυτό που κυριάρχησε στις εργασίες της Ομοσπονδίας ήταν το ερώτημα του πως θα ανοίξουν τα σχολεία από το φθινόπωρο, με χιλιάδες αναπληρωτές ουσιαστικά απολυμένους, χιλιάδες μόνιμους πλεονάζοντες, τη σταθερή και μόνιμη εργασία να πλήττεται σοβαρά, το μορφωτικό δικαίωμα να συμπιέζεται και να εξανεμίζεται από την αντιεκπαιδευτική επίθεση που επιβάλλουν τα Μνημόνια, εκπορεύεται από Ε.Ε.-ΔΝΤ-ΟΟΣΑ και εφαρμόζουν τα τελευταία χρόνια όλες οι κυβερνήσεις , η μία μετά την άλλη, για να μιλήσουμε μονάχα για τα τελευταία μνημονιακά χρόνια.

Παρά το μέγεθος της επίθεσης που δέχεται ο κλάδος των εκπαιδευτικών, η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα στη χώρα η 85η Γ.Σ. του κλάδου, οι 600 περίπου αντιπρόσωποι των εκπαιδευτικών της βάσης, ολοκλήρωσαν τις εργασίες τους με το διεκδικητικό πλαίσιο και το πρόγραμμα δράσης το κλάδου, με απόφαση για μία 24ωρη απεργία το Σεπτέμβρη χωρίς καθορισμένη ημερομηνία που ψηφίστηκε από ΔΑΚΕ, Παρεμβάσεις ,ΕΡΑ/ΣΥΡΙΖΑ και ΑΕΕΚΕ(κομμάτι της παλιάς ΠΑΣΚ)-ως Εκπαιδευτικός Όμιλος δεν ψηφίσαμε τη συγκεκριμένη πρόταση κάτι που έπραξαν και άλλοι συναγωνιστές των Παρεμβάσεων-απόφαση που στέκει πολύ μακριά από τα προβλήματα του κλάδου και θα μπορούσαμε να πούμε πως και το ίδιο το Δ.Σ. της ΔΟΕ θα μπορούσε να την έχει λάβει, δίχως να υπάρχει η ανάγκη τριήμερης συνέλευσης. Και βέβαια το γεγονός είναι αντανάκλαση τόσο των αρνητικών συσχετισμών, του λάθος προσανατολισμού και πολιτικής αντίληψης στο συνδικάτο, φανερώνει τα απαραίτητα βήματα που πρέπει να γίνουν σε μία άλλη κατεύθυνση ώστε να ανατραπεί αυτή η κατάσταση αλλά και τις λανθασμένες αντιλήψεις που δυστυχώς υπάρχουν και εντός των πλαισίων του πιο αγωνιστικού τμήματός του, παράγοντες που δυσχεραίνουν την ανάγκη να υπάρξει πραγματική αντίσταση κι αγώνας ενάντια στην πολιτική που συνθλίβει το Δημόσιο Δωρεάν σχολείο, εξαθλιώνει εκπαιδευτικούς, καταδικάζει στην αμάθεια τη νέα γενιά και αλυσοδένει λαό και χώρα στα δεσμά των ιμπεριαλιστών.

Μπροστά στη ζοφερή εκπαιδευτική και πολιτική συγκυρία με την οποία βρίσκονται αντιμέτωποι χιλιάδες εκπαιδευτικοί, η νέα γενιά και το σύνολο των πλατιών λαϊκών στρωμάτων είναι απαραίτητο να σπάσει εδώ και τώρα το κλίμα αναμονής, να ανακοπεί η πορεία υποχώρησης του συνδικαλιστικού κινήματος, να μπουν ξανά τα θεμέλια του παρατεταμένου, μαζικού λαϊκού αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης, Ε.Ε.-ΔΝΤ-ολιγαρχίας, με όχημα τα συνδικάτα. Με ταξική ανασυγκρότηση και αναπροσανατολισμό , με πύκνωση των γραμμών του. Με αλλαγή των συσχετισμών προς όφελος της πραγματικά αριστερής του πτέρυγας και προσανατολισμό την πάλη του ενάντια στα δεσμά της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και του ντόπιου αντιδραστικού καθεστώτος που χαλκεύει για το λαό μας απανωτά μνημόνια εξαθλίωσης.