Κοινωνική Ασφάλιση: Ώρα Μηδέν

Λεπτομέρειες
Κατηγορία: Εκπαιδευτικός Όμιλος - Αντιτετράδια της εκπαίδευσης
Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 13 Οκτωβρίου 2015 12:16

Το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης υπήρξε βασικός στόχος της αντεργατικής επίθεσης που ξεκίνησε από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Είναι γνωστό ότι οι αντιασφαλιστικές επιθέσεις εκτυλίχθησαν απανωτά από τις κυβερνήσεις και την ΕΕ με το ψεύτικο επιχείρημα της «βιωσιμότητας» των ασφαλιστικών ταμείων. Ψεύτικο, γιατί η αντεργατική επίθεση φρόντισε, με μια καταιγιστική προπαγάνδα, να παρουσιάζει ανάποδα το αίτιο με το αιτιατό: Δηλαδή, ενώ η διαχρονική μεγάλη λεηλασία των αποθεματικών των ταμείων (άτοκα ή με επιτόκια πολύ χαμηλότερα των συνήθων καταθέσεων και του πληθωρισμού με τα οποία υποχρέωνε το κράτος να τα καταθέτουν με αποτέλεσμα από το 1951-1975 να υπολογίζεται ότι έχασαν περί τα 60δις ευρώ, «επενδύσεις» στο Χρηματιστήριο που μόνο το 1999-2002 έφεραν απώλεια άλλων 3,5δις€ κ.α.) ήταν η πηγή των προβλημάτων των ασφαλιστικών ταμείων, τα προβλήματα αυτά (τα οποία συχνά και εσκεμμένα εμφανίζονταν μεγεθυμένα και συνοδευόμενα με κινδυνολογίες περί «άμεσης κατάρρευσης» του ασφαλιστικού συστήματος και «αδυναμίας πληρωμής» των συντάξεων και ασφαλιστικών παροχών) παρουσιάζονταν σαν «λόγος», όχι για να χτυπηθεί η αιτία τους (αρπαγή αποθεματικών, εκτεταμένη μαύρη εργασία και εργοδοτική εισφοροδιαφυγή και διαρκείς χαριστικές ρυθμίσεις εισφοροαποφυγής στους εργοδότες, ανεργία, μείωση κρατικής επιχορήγησης των ασφαλιστικών ταμείων κλπ.), αλλά για να γίνει η επόμενη λεηλασία τους και ταυτόχρονα λεηλασία των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Δόθηκαν μερικοί σημαντικοί αγώνες στα χρόνια που μεσολάβησαν από τότε (όπως οι μεγάλες απεργίες και κινητοποιήσεις για το ασφαλιστικό του Γιαννίτση το 2001). Πέτυχαν να καθυστερήσουν ή να αποτρέψουν μερικά τις αντιασφαλιστικές ανατροπές, όχι όμως και να τις ματαιώσουν. Σ' αυτό το σημείο ανοίγει η συζήτηση για το πως κινήθηκε και το εργατοϋπαλληλικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Ωστόσο, η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση που ξέσπασε από το 2008 και ειδικότερα οι σφοδρότερες επιπτώσεις της στην ελληνική οικονομία, που σηματοδοτήθηκαν και γίνονται πιο βαριές από την είσοδο στα μνημόνια, προκάλεσαν μια απότομη και μεγάλη διεύρυνση της επίθεσης στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα και αυτό εκφράστηκε και εκφράζεται με ιδιαίτερα οξύ τρόπο ενάντια στο δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης.

Τα μνημόνια αποτελούν μια τομή στις οικονομικές εξελίξεις της χώρας μας και του βιοτικού επιπέδου του λαού μας. Μια τομή και στην ραγδαία-καθολική επιδείνωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Αρκεί γι' αυτό να αναφέρουμε ορισμένα στοιχεία:

Στα τελευταία 4,5 χρόνια οι συντάξεις μειώθηκαν κατά 45%. Η κρατική χρηματοδότηση της δημόσιας ασφάλισης μειώθηκε από 18,9δις, το 2010, στα 8,6δις το 2015 (μείωση 55%). Η συνολική συνταξιοδοτική δαπάνη από τα 33δις στα 22 δις(μείωση 33%). 13δις χάθηκαν με το «κούρεμα» των ομολόγων του δημοσίου το 2012. Υπολογίζεται ότι από την υψηλή ανεργία τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν απώλεια 6.5δις, από τη μείωση των μισθών 4δις, από την εισφοροδιαφυγή 14δις,από τις οφειλές που δεν έχουν πληρωθεί 17,5δις. Τα αποθεματικά που μετρήθηκαν το 2013 ήταν 4,5δις έναντι 26δις το 2009. Στο μεταξύ οι συνταξιούχοι έχουν αυξηθεί περίπου κατά 600.000!

Οι αριθμοί ζαλίζουν, αλλά δείχνουν και το μέγεθος της ασφαλιστικής καταστροφής που έχει επέλθει σε δικαιώματα που χρειάστηκε ένας αιώνας αγώνων του εργατικού κινήματος να κατακτηθούν. Πάνω από 50 νόμοι με ασφαλιστικές διατάξεις λογαριάζεται ότι ψηφίσθηκαν τα χρόνια των μνημονίων και ακολουθούν και άλλοι με το τρίτο μνημόνιο. Οι νόμοι αυτοί δεν άφησαν καμιά «παράμετρο» -για να χρησιμοποιήσουμε την τεχνοκρατική γλώσσα- του ασφαλιστικού συστήματος όρθια και ακέραια: Μειώθηκαν οι κύριες συντάξεις. Μειώθηκαν οι επικουρικές συντάξεις. Μειώθηκε η κατώτερη σύνταξη. Περικόπηκαν τα δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα, άδειας. Περικόπηκαν τα εφάπαξ και άλλα βοηθήματα. Περικόπηκε το ΕΚΑΣ και οδεύει για κατάργηση. Αυξήθηκαν αλματωδώς τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Μειώθηκε η κρατική χρηματοδότηση των ταμείων. Μειώθηκαν οι εργοδοτικές εισφορές. Αυξήθηκαν οι εισφορές εργαζομένων. Ενοποιήθηκαν τα περισσότερα ασφαλιστικά ταμεία για να ισοπεδωθούν οι συντάξεις και οι ασφαλιστικές παροχές στο κατώτερο επίπεδο.

Η ασφαλιστική κατεδάφιση θα έχει μεγάλη συνέχεια και με το τρίτο μνημόνιο αν δεν υπάρξει μια αποφασιστική μαζική αντίδραση των εργαζομένων και των συνταξιούχων για την απόκρουση των καινούργιων αντιασφαλιστικών «εφαρμοστικών» νόμων που έχουν δρομολογηθεί. Αυτό είναι το πρώτο καθήκον, ο πρώτος στόχος που πρέπει να θέσει το εργατοϋπαλληλικό και συνταξιουχικό κίνημα για το ασφαλιστικό ζήτημα: Μαζική αντίσταση, ενιαίος πανεργατοϋπαλληλικός και πανσυνταξιουχικός αγώνας, με οργανωμένα συλλαλητήρια, διαδηλώσεις, απεργίες που να υψώσουν φράχτη στη νέα μνημονιακή επίθεση. Συντονισμός και ένωση αυτού του αγώνα με όλες τις κινητοποιήσεις και αγώνες που θα γίνουν ενάντια στα μέτρα και τους νόμους του τρίτου μνημονίου.

Αυτό το βήμα, αν κατακτηθεί, είναι η πρώτη προϋπόθεση για να γίνει το επόμενο, για να προωθηθεί η διεκδίκηση-επανάκτηση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων (ύψος σύνταξης, όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, δώρα, εφάπαξ, βοηθήματα και άλλες ασφαλιστικές παροχές κλπ), που τα αφαίρεσε η πολιτική των κυβερνήσεων, της ΕΕ και του ΔΝΤ με τα 3 μνημόνια.

ΕΝΙΑΙΟΣ ΠΑΝΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΟΣ-ΠΑΝΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΡΟΥΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ

ΓΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΜΙΣΘΟ, ΣΥΝΤΑΞΗ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

τηλ.6974438720,6972015832