Εκδηλώσεις

29102019 EkdilosiEkpaideytika

Διαβάστε στο νέο τεύχος

DIAFHMISTIKO_131

30 χρόνια Αντιτετράδια

pstr 30yrswcs

ekpaideutikos omilos

Να εκφράσουμε την πιο πλατιά και γνήσια ταξική αλληλεγγύη στο λαό της Τουρκίας

Την Παρασκευή 6 Φλεβάρη, ξεκίνησε η νέα δίκη των ανωτάτων συνομοσπονδιών δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων (KESK – DISK αντίστοιχα) καθώς επίσης και των Ομοσπονδιών Αρχιτεκτόνων Μηχανικών (TMMOB) και Υγειονομικών Τουρκίας (TTB). Η κατηγορία πάνω στην οποία στήθηκε το δικαστήριο ήταν ότι τα εργατικά συνδικάτα, μετά την προτροπή των συνομοσπονδιών KESK – DISK, προχώρησαν την 1η Μάη του 2014 σε διαδήλωση στην πλατεία Ταξίμ για να τιμήσουν την Εργατική Πρωτομαγιά. Η διαδήλωση των εργατικών συνδικάτων και σωματείων

20150206121342την Εργατική Πρωτομαγιά, κατέληξε στη βίαιη διάλυση με την ωμή επέμβαση των δυνάμεων της κρατικής καταστολής του τουρκικού κράτους. Στα γεγονότα εκείνων των ημερών συνελήφθησαν – για πολλοστή φορά – οι εκπρόσωποι των παραπάνω συνδικάτων καθώς και τα προεδρεία των ΔΣ των δύο συνομοσπονδιών.

Σύντομο ιστορικό της «ματωμένης» πλατείας Ταξίμ

Η Εργατική Πρωτομαγιά του 1977 και οι διαδηλώσεις των συνδικάτων στην πλατεία Ταξίμ συνοδεύονται από άγρια αστυνομική βία, καταστολή, δολοφονίες από παρακρατικές δυνάμεις και πολιτικές διώξεις. Η τότε κυβέρνηση (Ντεμιρέλ) απαγόρευσε όλες τις διαδηλώσεις στην πλατεία Ταξίμ, καθεστώς που ίσχυσε μέχρι και το 2010. Σε ολόκληρη την περίοδο της απαγόρευσης κάθε απόπειρα διοργάνωσης διαδήλωσης από τα εργατικά συνδικάτα βρίσκεται αντιμέτωπη με την άγρια καταστολή. Το 2010 η κυβέρνηση Ερντογάν αίρει την απαγόρευση για να την επαναφέρει λίγο αργότερα το 2012. Έκτοτε κάθε διαδήλωση στην πλατεία Ταξίμ απαγορεύεται και πάλι. Η πλατεία Ταξίμ αποτελεί διαχρονικά σημείο αναφοράς για τα εργατικά συνδικάτα και τις συνομοσπονδίες.

Κάλεσμα αλληλεγγύης από τα τουρκικά συνδικάτα

Το κάλεσμα των δύο συνομοσπονδιών για αλληλεγγύη και υποστήριξη, βρήκε ιδιαίτερη ανταπόκριση από μια σειρά συνδικάτα και ομοσπονδίες από την Ευρώπη (Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Δανία, Γερμανία, Σουηδία), από τον Καναδά καθώς και από τη Συρία, το Ιράν και την Κύπρο (Τουρκοκύπριοι). Από τη χώρα μας βρέθηκε πολυμελής αποστολή που εκπροσώπησε την ΑΔΕΔΥ, την ΟΛΜΕ και την Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων στο Μέταλλο.
Την Παρασκευή 6 Φλεβάρη, πραγματοποιήθηκε «υπαίθρια συνέντευξη τύπου» (έτσι ονομάστηκε η διαδήλωση διαμαρτυρίας ώστε να μην απαγορευτεί και κατασταλεί) έξω από τα δικαστήρια της Κωνσταντινούπολης. Στη διαδήλωση βρέθηκαν περίπου 150 μέλη και στελέχη των συνδικάτων και αριστερών και κομμουνιστικών οργανώσεων, καθώς επίσης όλα τα μέλη της διεθνούς αντιπροσωπείας. Χαρακτηριστικό είναι ότι σε όλη τη διάρκεια της διαμαρτυρίας ήταν ιδιαίτερα έντονη και ασφυκτική η παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων, οι οποίες είχαν περικυκλώσει τους διαδηλωτές, ενώ σε πολύ κοντινή απόσταση βρισκόταν σε ετοιμότητα και η απαραίτητη... αύρα.
Ανάμεσα στα μέλη της ελληνικής αποστολής ήταν και ο Χρίστος Σόφης, στέλεχος του Μ-Λ ΚΚΕ, μέλος στο ΔΣ της ΟΛΜΕ, εκλεγμένος με τον Εκπαιδευτικό Όμιλο – συνιστώσα των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων Συσπειρώσεων Κινήσεων, ο οποίος απήθυνε αγωνιστικό χαιρετισμό στέλνοντας μήνυμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης. Χαρακτηριστικά στην ομιλία του, ανάμεσα στα άλλα, ανέφερε ότι «...Η Εργατική Πρωτομαγιά σηματοδοτεί το δρόμο των αγώνων της εργατικής τάξης για την υπεράσπιση των εργασιακών και δημοκρατικών τους δικαιωμάτων, τον αγώνα για την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς. Οι λαοί και η εργατική τάξη της Τουρκίας και της Ελλάδας έχουν πληρώσει με αίμα τους αγώνες αυτούς και οφείλουν να τους υπερασπιστούν...». Η ομιλία του έκλεισε απευθύνοντας αγωνιστικό προσκλητήριο «...στους λαούς της Ελλάδας, της Τουρκίας και όλης της μέσης Ανατολής ενάντια στον φασισμό, τον ιμπεριαλισμό και την καπιταλιστική καταπίεση».
Από τη μεριά τους οι συνομοσπονδίες KESK, DISK καθώς και τα συνδικάτα TTB και TMMOB που βρέθηκαν στο στόχαστρο της κατασταλτικής πολιτικής της κυβέρνησης Ερντογάν, εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση στην οποία αναφέρουν χαρακτηριστικά ότι «...η κυβέρνηση διαπράττει έγκλημα, απαγορεύοντας τις εκδηλώσεις τιμής της Εργατικής Πρωτομαγιάς... Η ανακήρυξη σχεδόν όλων των κεντρικών σημείων σχεδόν σε κάθε πόλη ως απαγορευμένες για την εργατική τάξη είναι το πραγματικό έγκλημα... είμαστε εδώ σήμερα για να υπερασπιστούμε την πάλη μας και όχι τους εαυτούς μας. Είμαστε εδώ εκ μέρους των εκατομμυρίων εργαζομένων και εργατών για να καταδικάσουμε αυτή την απόφαση της κυβέρνησης... Σήμερα δικάζεται ο φασισμός... γιατί στόχος του είναι να συντηρήσει τη σύγχρονη σκλαβιά της εργατικής τάξης, να παρεμποδίσει το δικαίωμα της εργατικής τάξης να οργανώνεται στα συνδικάτα της και να διεκδικεί τα δικαιώματά της... Υπερασπιζόμενοι την Εργατική Πρωτομαγιά, υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στην εργασία, στην ελευθερία και τη δημοκρατία, την ειρήνη... Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά».

Η κατάσταση των συνδικάτων στην Τουρκία

Καθεστώς κρατικής τρομοκρατίας είναι η φράση που συνοψίζει ακριβώς το κλίμα που επικρατεί μέσα στις τάξεις όλων των ταξικών συνδικάτων στη γειτονική χώρα. Το σύνολο των εργαζομένων ιδιωτικού και δημοσίου τομέα που είναι οργανωμένο αυτή τη στιγμή στις δύο από τις τέσσερις συνομοσπονδίες (KESK – DISK) δεν ξεπερνά τις 500.000 όταν ο συνολικός πληθυσμός της Τουρκίας είναι περίπου 72 εκατ. με την DISK (ιδιωτικός τομέας) να έχει εγγεγραμμένα μέλη περίπου 300.000 εργαζόμενους.
Οι παραπάνω συνομοσπονδίες αποτελούν την ταξική έκφραση των εργαζομένων και επί πολλές δεκαετίες βρίσκονται σε αντιπαράθεση με το καθεστώς. Και αυτό σε αντίθεση με τις άλλες δύο συνομοσπονδίες, ιδιωτικού και δημόσιου τομέα και πάλι, οι οποίες βρίσκονται εδώ και δεκαετίες κάτω από τον κρατικό και κυβερνητικό έλεγχο. Ενδεικτικό άλλωστε είναι το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας τη δεκαετία του 1980, όλες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις (ανάμεσά τους και οι KESK – DISK) κηρύχθηκαν παράνομες υποχρεώθηκαν να διαλυθούν εκτός φυσικά από τις δύο συνομοσπονδίες που βρίσκονταν κάτω από τον κρατικό έλεγχο.
Το χαμηλό ποσοστό οργάνωσης και συμμετοχής των εργαζομένων στα συνδικάτα οφείλεται μεταξύ άλλων, στο καθεστώς φόβου που επικρατεί σε όλους τους χώρους δουλειάς.
Τα στελέχη της DISK ανέφεραν πως όποιος εργαζόμενος αποφασίσει να οργανωθεί στο συνδικάτο, απολύεται αυτομάτως από τη δουλειά του, μπαίνει σε «μαύρη λίστα», ενώ βρίσκεται σε διαρκές καθεστώς παρακολούθησης και διωγμού από τις δυνάμεις της καταστολής κράτους και του παρακράτους.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες άγριας πολιτικής καταπίεσης και και βάρβαρης καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, σε συνθήκες τρομοκρατίας, διωγμών και φυλακίσεων ατσαλώνονται και δυναμώνουν γνήσιοι λαϊκοί αγωνιστές στη γειτονική χώρα.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής μας στην Κωνσταντινούπολη πραγματοποιήθηκαν αρκετές επαφές και συζητήσεις με τα στελέχη των συνομοσπονδιών, με την ομοσπονδία των εκπαιδευτικών (EGITIM SEN) ιδιαίτερα αυτή των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα (DISK) σε ιδιαίτερα θερμό και συντροφικό κλίμα. Ανταλλάχθηκαν εμπειρίες, απόψεις σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στις δύο χώρες, τους αγώνες που διεξάγουν καθημερινά και οι δύο λαοί. Χαρακτηριστικό είναι ότι στις συζητήσεις υπήρξε κοινός τόπος σχετικά με το καθεστώς της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης.
Οι δύο πλευρές έδωσαν τα χέρια δεσμευόμενες ότι στο εξής θα υπάρχει πιο στενή και άμεση επικοινωνία και επαφή στα πλαίσια της γνήσιας ταξικής και διεθνιστικής αλληλεγγύης. Την υπόσχεση αυτή θα την τιμήσουμε.