Το εκπαιδευτικό κίνημα έχει στόχους. Ο αγώνας συνεχίζεται και στις νέες συνθήκες. Δεν αναθέτουμε σε κανέναν σωτήρα τις τύχες μας!

Λεπτομέρειες
Κατηγορία: Εκπαιδευτικός Όμιλος - Αντιτετράδια της εκπαίδευσης
Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 03 Φεβρουαρίου 2015 10:47

Το εκλογικό αποτέλεσμα αποτελεί μία ακόμα έκφραση της πορείας ανασύνθεσης-αναδιάταξης του πολιτικού συστήματος διαχείρισης, που ξεκίνησε μετά τον τεκτονικό σεισμό της περιόδου 2010-2012 και συνεχίστηκε και μετά από το 2012 μέχρι σήμερα. Στην πορεία αυτή είδαμε τους βασικούς πυλώνες του αστικού συστήματος διακυβέρνησης να κλονίζονται και να αποδυναμώνονται, κυρίως κάτω από το βάρος της μεγάλης λαϊκής αγανάκτησης και οργής από τη σφόδρα αντιλαϊκή πολιτική του ΠΑΣΟΚ, και στη συνέχεια της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ αρχικά. Λαϊκή αγανάκτηση που ήταν έντονη και παρούσα και στα αποτελέσματα της 25ης Γενάρη, αλλά ανεπαρκής (με ευθύνη κυρίως των ηγεσιών που αναφέρονταν και αναφέρονται στην Αριστερά) να προκαλέσει βαθύτερες αλλαγές και ανατροπές προς όφελος των λαϊκών και εργατικών συμφερόντων.
Στα αποτελέσματα της 25ης Γενάρη αποτυπώνονται στοιχεία του νέου συστήματος διαχείρισης:
Πρώτο βασικό στοιχείο, το πέρασμα στη λεγόμενη αξιωματική αντιπολίτευση του σκληρού δεξιού μπλοκ που κατόρθωσε να περιορίσει τις απώλειές του και το οποίο διακηρύττει από την πρώτη κιόλας μέρα ότι θα συνεχίσει να πιέζει για όλο πιο αντιδραστικές και αντιλαϊκές πολιτικές, σαν αυτές που υπηρέτησε όλα τα προηγούμενα χρόνια με συνέπεια, και για την τήρηση των δεσμεύσεων προς τους ιμπεριαλιστές.
Δεύτερο βασικό στοιχείο είναι η ανάδειξη σε κυβερνητική θέση του ΣΥΡΙΖΑ, ενός κόμματος το οποίο ενδυναμώθηκε από τη συνεχή κρίση και αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ, του δεύτερου πόλου εξουσίας που είχε διαμορφωθεί μεταπολιτευτικά και που πλήρωσε περισσότερο τις συνέπειες της προώθησης της άγριας καπιταλιστικής επίθεσης.

 

Τόσο οι εξετάσεις που ήδη έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία του προς την κυβέρνηση, όσο και τα πρώτα δείγματα γραφής του μετά τις εκλογές, δεν αφήνουν περιθώρια για να συνεχιστούν οι αυταπάτες και οι ψεύτικες ελπίδες.
Η συγκυβέρνηση που συγκρότησε ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ (ένα δεξιό, αντιδραστικό κόμμα, που εμφανίζεται ως «θεματοφύλακας της εθνικοφροσύνης» με αντιμνημονιακό προσωπείο) προϊδεάζει για την κατεύθυνση και το περιεχόμενο της νέας κυβερνητικής πολιτικής που θα ασκηθεί.
Πολιτική που θα επιχειρήσει τη σταθεροποίηση του συστήματος και τη διαμόρφωση νέων ισορροπιών με το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Πολιτική που θα λειτουργήσει σαν βαλβίδα εκτόνωσης και ανάχωμα των λαϊκών διαθέσεων, με αντάλλαγμα κάποιες μικροπαραχωρήσεις. Πολιτική που -πάνω απ' όλα- θα κινηθεί στο πλαίσιο αποδοχής της εξάρτησης της χώρας από τους ευρωπαίους και αμερικανονατοϊκούς ιμπεριαλιστές και τήρησης των δεσμεύσεων προς αυτούς, τις οποίες εξάλλου έσπευσαν να υπενθυμίσουν με τις πρώτες κιόλας δηλώσεις τους.
Ο Εκπαιδευτικός Όμιλος-αντιτετράδια της εκπαίδευσης καλεί τους εκπαιδευτικούς να μην αρκεστούν στα όποια ψίχουλα δοθούν από τη νέα κυβέρνηση στην προσπάθειά της να σταθεροποιηθεί. Να μην αφοπλιστούν και αποπροσανατολιστούν από την -όποια- περίοδο χάριτος δοθεί από τα ξένα αφεντικά προς τη νέα κυβέρνηση προκειμένου, χωρίς πολλούς κλυδωνισμούς, να εξυπηρετήσει τις δεσμεύσεις που είναι δεδομένο ότι πρέπει να αποδεχτεί.

Το εκπαιδευτικό κίνημα έχει στόχους. Ο αγώνας συνεχίζεται και στις νέες συνθήκες. Δεν αναθέτουμε σε κανέναν σωτήρα τις τύχες μας.

Οι αγώνες του εκπαιδευτικού κινήματος υποχρέωσαν τη νέα Κυβέρνηση να εξαγγείλει τη μερική ικανοποίηση ορισμένων αιτημάτων όπως η μη επιλογή των θεμάτων των προαγωγικών εξετάσεων κατά 50% από την Τράπεζα θεμάτων για τους μαθητές και μαθήτριες της Α και Β΄ Λυκείου, ο μη συνυπολογισμός της βαθμολογίας των προαγωγικών εξετάσεων στην εισαγωγή των μαθητών και μαθητριών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση καθώς και η αναστολή των διαδικασιών αξιολόγησης.
Ωστόσο, η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην εκπαίδευση αποδίδεται πιστά με την ιστορία του Ναστραδίν Χότζα. Μέσα στο μικρό και φτωχικό εκπαιδευτικό μας σπίτι την τελευταία 5ετία μας έβαλαν το βόδι, το μουλάρι, την αγελάδα και τις κότες και έγινε η κατάσταση ακόμη πιο ασφυκτική. Το γεγονός ότι η Κυβέρνηση βγάζει έξω από το σπίτι τις κότες δεν μπορεί να καλύψει το γεγονός ότι η χρηματοδότηση της εκπαίδευσης και οι μισθοί και οι συντάξεις των εκπαιδευτικών βρίσκονται σε τραγική κατάσταση, ότι οι εργασιακές σχέσεις έχουν διαλυθεί, ότι μόνιμοι διορισμοί έχουν να γίνουν χρόνια και ότι τα εκπαιδευτικά θέματα έχουν γυρίσει ανάποδα.
Στο πλαίσιο αυτό πρώτιστο καθήκον του εκπαιδευτικού κινήματος είναι να επαναφέρουμε στο προσκήνιο όλα τα αιτήματα που αποτέλεσαν τις κύριες αιχμές της πάλης μας ενάντια στη λαίλαπα της εποχής των μνημονίων [δηλαδή το πλαίσιο αιτημάτων του συνεδρίου της ΟΛΜΕ και των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων Προέδρων], της τρόικας και του βαθέματος της εξάρτησης της χώρας μας από την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ.
Είναι, επίσης, επιτακτική ανάγκη να προβληθεί η αξία του συλλογικού αγώνα, της συμμετοχής και της συσπείρωσης στα Σωματεία ως τη μόνη εγγύηση για την ανατροπή της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής και την ανάσχεση της κατάρρευσης του Δημόσιου Σχολείου.
Θεωρούμε, λοιπόν, ότι τα πρωτοβάθμια σωματεία και τα εκπαιδευτικά συνδικάτα πρέπει καταρχήν να απαιτήσουν από τη νέα κυβέρνηση την ακύρωση των μνημονίων και όλων των νομοθετημάτων που ψηφίστηκαν στη βάση αυτών, με τα οποία ανατράπηκαν δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών, τόσο στην εκπαίδευση όσο και γενικότερα, και με τα οποία υπονομεύτηκε περαιτέρω ο δημόσιος χαρακτήρας της εκπαίδευσης και οξύνθηκε η ταξικότητα του σχολείου. Συγκεκριμένα πρέπει να απαιτήσουμε:
1. Άμεση αύξηση των δαπανών για τη Παιδεία στο 5% του ΑΕΠ. Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις όλων των εκπαιδευτικών. Κανείς εκπαιδευτικός να μην έχει μισθό χαμηλότερο των 1000 ευρώ καθαρά. Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης. Να ενισχυθούν άμεσα όλα τα ασφαλιστικά ταμεία. Να γυρίσουν πίσω όλα τα χρήματα των εργαζομένων που υφαρπάχτηκαν.
2. Καμία σύνδεση μισθού – αξιολόγησης. Ακώλυτη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη για όλους. Να επανακαταταγούν αμέσως όλοι οι εκπαιδευτικοί σε κλιμάκια και βαθμούς με βάση τα χρόνια υπηρεσίας τους, μέχρι να ξεκινήσει η διαπραγμάτευση κλαδικής σύμβασης εργασίας από την ΟΛΜΕ.
3. Να καταργηθεί άμεσα όλο το νομοθετικό πλαίσιο (νόμοι, υπουργικές αποφάσεις, προεδρικά διατάγματα) της αξιολόγησης και της αυτοαξιολόγησης. Τονιζουμε ότι η αξιολόγηση δεν μπορεί να διαχωριστεί σε καλή και κακή, «παιδαγωγική» ή τιμωρητική, εσωτερική ή εξωτερική, και ότι σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί παρά να είναι μοχλός ιδεολογικής χειραγώγησης και υποταγής, μισθολογικής καθήλωσης και απόλυσης.
4. Καμία απόλυση εκπαιδευτικού. Να επιστρέψουν ΤΩΡΑ στα σχολεία όλοι οι εκπαιδευτικοί σε διαθεσιμότητα και να ξαναλειτουργήσουν από το Σεπτέμβρη όλες οι καταργημένες ειδικότητες της τεχνικής εκπαίδευσης.
5. Να καταργηθεί ο αντιεκπαιδευτικός νόμος για το λύκειο και η τράπεζα θεμάτων. Δημόσιο ενιαίο δωρεάν 12χρονο Σχολείο για όλα τα παιδιά.
6. Μαζικοί διορισμοί μονίμων εκπαιδευτικών. Να καλυφθούν όλες οι ανάγκες των σχολείων. Όχι στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Προσλήψεις αναπληρωτών μόνο για λειτουργικές ανάγκες με πλήρη εργασιακά δικαιώματα.
7. Επαναφορά του διδακτικού ωραρίου των εκπαιδευτικών στα επίπεδα του Μαΐου 2013. Κανένας εκπαιδευτικός με περισσότερες από 21 ώρες.
8. Κανένα τμήμα με περισσότερους από 25 μαθητές.
9. Καμία νέα συγχώνευση-κατάργηση σχολείου.
10. Εργασιακή δημοκρατία στα σχολεία. Σύλλογοι διδασκόντων κυρίαρχα όργανα. Να καταργηθεί όλο το αντιδραστικό πλαίσιο του πειθαρχικού δικαίου.
11. Υπεράσπιση των δημοκρατικών, συνδικαλιστικών και πολιτικών δικαιωμάτων μας. Κάτω τα χέρια από τα συνδικάτα.

eo antitetradia