Δεν είναι η πρώτη φορά που οι δύο βαθμίδες της εκπαίδευσης (πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια) απασχολούνται με το ζήτημα που αφορά την κρίση και επιλογή των νέων στελεχών που θα διαρθρώσουν τη διοίκηση. Σχεδόν κάθε κυβέρνηση που αναλαμβάνει τα καθήκοντά της, ανεξάρτητα από το πρόσημο με το οποίο παρουσιάζεται, ένα από τα κύρια μελήματά της είναι η διάρθρωση και η στελέχωση του διοικητικού κρατικού μηχανισμού με τέτοιο τρόπο που να βρίσκεται πιο κοντά στην εξυπηρέτηση των πολιτικών επιλογών της. Οι όποιες λοιπόν αλλαγές συντελούνται πάντα σε ένα πλαίσιο που δεν αμφισβητεί αλλά αντίθετα ενισχύει και υποστηρίζει την κυρίαρχη πολιτική, δηλαδή την πολιτική της τάξης εκείνης (αστικής) που έχει την εξουσία. Όλα τα μεγάλα κόμματα που μέχρι τώρα βρέθηκαν στο κυβερνητικό τιμόνι από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ μέχρι το ΣΥΡΙΖΑ και ξανά τώρα τη ΝΔ, αποτέλεσαν τους βασικούς υπηρέτες της αστικής πολιτικής και οι παρεμβάσεις τους στο επίπεδο του κρατικού μηχανισμού ήσαν τέτοιες που να εξυπηρετούν ακριβώς αυτή την γενική πολιτική κατεύθυνση. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο συντελούνται – όχι μόνο σήμερα άλλα διαχρονικά – όλες οι διεργασίες και οι αλλαγές που αφορούν και τα λεγόμενα στελέχη της Διοίκησης στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση.