Του Γιώργου Κ. Καββαδία*
«Μη χαίρεστε που πέθανε το κτήνος. Η σκύλα που το γέννησε ζει και είναι πάλι σε οργασμό.» ΜΠ. Μπρεχτ
Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα λειτούργησε ως καταλύτης ξυπνώντας την κυβέρνηση από τη ... νάρκη της την εικοσαεπτάχρονη, όσα και τα χρόνια εγληματικής δράσης της συμμορίας των Ναζί. Γιατί η εν ψυχρώ δολοφονία του Παύλου Φύσσα δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, αφού είχαν προηγηθεί αμέτρητες δολοφονικές επιθέσεις ενάντια σε ανυπεράσπιστους μετανάστες με άγνωστο αριθμό νεκρών, βίαια φασιστικά επεισόδια μέχρι την πρόσφατη δολοφονική έφοδο εναντίον μελών του ΚΚΕ στο Πέραμα. Πρακτικές τρομοκρατίας που εφαρμόζονταν με την ανοχή και ενοχή του κράτους. Η εγκληματική οργάνωση, όχι μόνο δε διώχτηκε, αλλά αφέθηκε ελεύθερη να συμπλέει με τους μηχανισμούς καταστολής και διαφημίστηκε και νομιμοποιήθηκε από την πλειονότητα των ΜΜΕ.